در یک تعریف ساده رهن، دادن مالی به‌عنوان ضمانت از سوی شخص بدهکار به طلبکار است. مالی که در گروی طلبکار قرار می‌گیرد نیز ممکن است ملک، زمین یا اموال دیگری باشد.
رهن در قانون مدنی هم تعریف شده است. براساس ماده 771 قانون مدنی، اگر فرد بدهکاری مالی را به‌عنوان ضمانت یا وثیقه به طلبکار بدهد، بدهکار را راهِن (رهن دهنده) و طلبکار را مُرتَهن (رهن گیرنده) می‌نامند. مثلاً فردی را در نظر بگیرید که می‌خواهد از بانک وام بگیرد و خانه‌اش را به‌عنوان ضمانت به بانک بدهد. قانون به وام گیرنده راهن و به بانک مرتهن می‌گوید
