نخستین مورد فروش مال موقوفه به خاطر اختلاف میان موقوف علیهم می‌باشد. در ادامه ماده ۳۴۹ بیان شده است: «بیع مال وقف ، صحیح نیست. مگر در موردی که بین موقوف علیهم تولید اختلاف شود به نحوی که بیم سفک دماء رود… .»

 

موقوف علیهم به معنی افرادی است که عقد وقف به نفع ایشان منعقد گردیده است. از جمله مواردی که به موجب آن می‌توان مال موقوفه را به فروش رساند ان است که میان ایشان بیم سفک دماء رود. سفک دماء به معنی قتل نفس است. یعنی در صورتی که میان افرادی که مال برای ایشان وقف گردیده است. به خاطر مال موقوفه اختلاف به وجود آید و این اختلاف به گونه‌ای باشد که بیم اتفاق افتادن قتل ایجاد گردد. حق دارند مال موقوفه را به فروش رسانند.

 

منظور از ترس اتفاق افتادن قتل این است که عقل سلیم وقوع قتل را پیش بینی نماید. سفک دماء دربرگیرنده خونریزی در اثر ضرب و جرح حتی به شکل شدید نیست و فقط قتل نقس مد نظر می‌باشد. نکته دیگری که وجود دارد این است که ترس قتل نیز در وقف عام و در وقف خاص ممکن است. به این معنی که در وقف خاص ترس از قتل میان موقوف علیهم خاص و در وقف عام میان موقوف. علیهم عام وجود داشته باشد؛ مانند افراد ساکن در یک محل.