اعاده حیثیت که در مواقعی اعاده شرف هم گفته می شود در قوانین ما تعریف به خصوص ندارد اما تعریف کلی آن بدین صورت است که چنانچه موقعیت شغلی و یا شأن و یا حیثیت فرد و یا دیگر موقعیت های او بر اساس اتهامی بیجا و نادرست به خطر بیفتد چنانچه شخص بخواهد به جایگاه قبلی باز گردد و این آثار را از بین ببرد می تواند که اعاده حیثیت کند . به بیان دیگر اعاده حیثیت یعنی بازگرداندن اهلیت و موقعیت فرد به وضع سابق ماده یک قانون مسئولیت مدنی نیز به این موضوع پرداخته و گفته است که اگر شخصی به شخص دیگر ضرری بزند می بایست تمام خسارت را جبران کند چه آن خسارات مادی باشد چه معنوی مانند آبروی از دست رفته . تبصره ۱ ماده ۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری هتک حیثیت را یک زیان معنوی می داند که قابل مطالبه می باشد زیان معنوی انواع متفاوتی دارد که عبارت است از بین رفتن حیثیت و اعتبار فردی و خانوادگی و اجتماعی قانون دو راه حل عذرخواهی و انتشار عدم محکومیت در روزنامه را برای این مورد پیش بینی کرده است .
از دو منظر حقوقی و عرفی اگر جرائم افتراء یا نشر اکاذیب یا تهمت یا هجو اتفاق بیفتد اعاده حیثیت از نوع عرفی می باشد . در مورد افترا می توان گفت فردی اگر به دروغ جرمی را به دیگری نسبت دهد و نتواند آن را ثابت کند مرتکب افترا شده که افترا به دو نوع قولی یا از طریق فعل می باشد آنچه که بیان شد افتراء قولی محسوب می شود افتراء از طریق فعل این میباشد که شخص آلات و ادوات جرم را در لباس یا کیف با وسایل شخص دیگری قرار دهد که از اثرات این عمل دچار تعقیب گردد.
نشر اکاذیب : اگر شخصی به طور صریح یا نسبی گفتن دروغ یا امری خلاف را به کسی نسبت دهد که حتما هم باید به صورت کتبی انجام شود چه از طریق فضای مجازی چه از طرق دیگر نشر اکاذیب می شود.
تهمت : استعمال الفاظ رکیک توهین و فحاشی به شخص حقیقی تهمت محسوب می شود که مانند نشر اکاذیب به صورت مجازی نیز امکان پذیر است.
هجو : اگر شخصی با نظم یا نثر به صورت شفاهی یا کتبی به شخص دیگری توهین کند هجو نامیده می شود.
به طور کلی اعاده حیثیت عرفی در مواردی است که بدون علت و بدون دخالت شخص حیثیت و آبروی او سلب گشته که اصطلاحا به آن هتک حیثیت گفته می شود .
