ماده 1062 قانون مدنی عقد نکاح را زمانی صحیح می داند که زوجین با ایجاب و قبولی که صریحا دلالت بر انعقاد عقد نکاح دارد آن را جاری کنند نص صریح این ماده صرف قصد و نیت باطنی متعاملین عقد را برای جاری شدن عقد کافی می داند.
پس مطابق این نص، عدم حضور هر یک از طرفین عقد در مجلس عقد قاعدتا نباید به صحت عقد لطمه ای وارد سازد به بیان دیگر ماهیت این نوع ازدواج صحیح بوده و آثار حقوقی عقد که برخورداری زوجه از حقوق مالی و غیر مالی است بر آن بار می شود.
