در رابطه با تفاوت هبه دین و ابراء دین باید دانست که دین به معنی مالی است که بر ذمه بدهکار می باشد. لذا برای شمول عنوان دین بر تعهد می بایست آن چه مدیون، عهده دار ایفای آن است جنبه مالی داشته باشد. برای مثال اگر الف به موجب قراردادی متعهد گردد ظرف مدت یک ماه اقدام به بازسازی ملک ب نماید، ب نمی تواند تحت عنوان ابراء، این تکلیف را از عهده الف ساقط کند زیرا موضوع تعهد الف، دادن مال نیست بلکه انجام کار ( بازسازی ) است.
هم چنین برای اطلاق عنوان دین لازم است مال اصطلاحا به صورت کلی بر عهده بدهکار باشد. از باب مثال اگر دو عدد سکه بهار آزادی در منزلی موجود باشد و شوهر متعهد شود دو سکه مزبور را به همسر خویش تسلیم کند، در این مورد، دو سکه موجود در خانه، کاملا مشخص و معین می باشد لذا تعهد شوهر، قابل ابراء نیست زیرا سکه ها مشخص و معین می باشند.( آن دو سکه موجود درخانه ) اما اگر در مثال اخیر شوهر به موجب قراردادی متعهد شود دو عدد سکه بهار آزادی به همسر خویش انتقال دهد و آن دو سکه، معین نباشد بلکه شوهر مکلف باشد از بازار دو سکه تهیه کند در این مورد، دو سکه به صورت کلی بر ذمه شوهر است(مشخص نیست کدام 2 سکه) لذا با توجه به این که سکه، مال محسوب می شود و کلی است، در این مورد دین شوهر قابل ابراء توسط زوجه است.
