اخذ به شفعه یکی دیگر از اسباب تملک است. شفعه در اصطلاح حقوقی به این معناست که اگر دو نفر در ملک قابل تقسیم شریک باشند و یکی از آن‌ها سهم خود را به شخص ثالثی بفروشد شریک دیگر حق دارد ثمن را به خریدار منتقل کند و در مال تصرف کند.

هر مالکی می‌تواند بر ملک خود هر نوع حق التزام بگذارد و فقط با رضایت او مال از تصرف او خارج شده و به دیگری تبدیل می‌شود. اما دسترسی به درخواست فقط در مورد مالک زنده است، شخص دیگری می‌تواند بدون رضایت او به ملک خود دسترسی پیدا کند. در واقع شفعه یکی از وسایل اجبار مالکیت است.