در قانون مدنی مفاد بسیار زیادی برای بیان ویژگی های اجرت المثل ایام تصرف ذکر شده است که ما در این قسمت چند مورد از مهم ترین های آن ها را برای شما آورده ایم.
ماده ۳۲۰ قانون مدنی
« نسبت به منافع مال مغصوب هریک از غاصبین به اندازۀ منافع زمان تصرف خود و مابعد خود ضامن است؛ اگرچه استیفاء منفعت نکرده باشد، لیکن غاصبی که از عهدۀ منافع زمان تصرف غاصبین لاحق خود برآمده است؛ می تواند به هر یک نسبت به زمان تصرف او رجوع کند. »
ماده ۳۳۷ قانون مدنی
« هرگاه کسی بر حسب اذن صریح یا ضمنی، از مال غیر استیفا منفعت کند، صاحب مال، مستحق اجرت المثل خواهد بود مگر اینکه معلوم شود که اذن در انتفاع، مجانی بوده است.»
ماده ۵۱۵ قانون مدنی
« خواهان حق دارد ضمن تقدیم دادخواست یا در اثنای دادرسی و یا به‌طور مستقل … اجرت‌المثل را به لحاظ عدم تسلیم خواسته یا تأخیر تسلیم آن ازباب اتلاف و تسبیب از خوانده مطالبه نماید.»
ماده ۳۲۸ قانون مدنی
« هرکس مال غیر را تلف کند ضامن آن است و باید مثل ویا قیمت آن را بدهد اعم از اینکه از روی عمد تلف کرده باشد یا بدون عمد و اعم ازاینکه عین باشدیا منفعت و اگر آن را ناقص یا معیوب کند ضامن نقص قیمت آن مال است.»
ماده ۳۳۱ قانون مدنی
« هرکس سبب تلف مالی بشود باید مثل یا قیمت آن را بدهد و اگر سبب نقص یا عیب آن شده باشد باید از عهده نقص و قیمت آن برآید.»
برای تفسیر مفاد قانونی بالا می توان گفت: هرگاه شخصی بدون قرارداد و رضایت مالک، ملکی را اشغال کند و از آن ملک و منافع آن استفاده کند بدون آن که از مالک آن رضایت گرفته باشد، مالک می تواند با مراجعه به دادگاه خواستار مبلغی بابت استفاده خوانده از ملک و تلف شدن منافع خود باشد، به مبلغ گفته شده اجرت المثل ایام تصرف گفته می شود.
