موات اصلی: زمین‌هایی که از ابتدا موات بوده و مسبوق به احیا نیستند.

موات عارضی: زمین‌هایی که در ابتدا آباد بوده‌اند اما به مرور زمان به حالت موات برگشته‌اند. به عنوان مثال، وجود آثار نهر خشک شده در این زمین‌ها نشان‌دهنده آبادانی پیشین آن‌هاست.