حق ارتفاق طبق ماده ۹۳ قانون مدنی ایران، حقی است که مالک یک ملک در ملک شخص دیگری دارد، بدون اینکه مالکیت آن ملک را در اختیار داشته باشد. به‌عبارت‌دیگر، این حق نوعی محدودیت در حق مالکیت ملک مجاور ایجاد می‌کند که برای تأمین نیازهای مالک ملک دیگر در نظر گرفته شده است.