طبق ماده ۱۰ قانون مدنی افراد می توانند با توجه به پشتکار خود در یک عقد به توافق برسند یا خواسته های خود را از دید یک فرد حقوقی بررسی کنند. در قانون صورت کلی از عقد معاوضه صحبت شده است و طبق ماده ۴۶۴ قانون مدنی یک فرد می تواند کالایی را به کالای دیگر تبادل کند. به عنوان مثال در قدیم یک شخص می توانست یک کالای با ارزش و قیمتی را به فرد دیگر که نیازمند بود بدهد.
شبیه به این موضوع این روزها نیز در جامعه وجود دارد و در قانون مدنی در مورد این موضوع توضیح داده است؛ مثلاً یک فرد می تواند یکی از وسایل خود را با وسایل شخص دیگر که دارای ارزش است مبادله و معاوضه کند که می‌گوییم بین طرفین عقد معاوضه صورت گرفته است. بنابراین عقد معاوضه یک عقد مورد نیاز است که ذاتاً رایگان نیست؛ زیرا فرد وقتی می خواهد چیزی را معاوضه کنند باید آن وسیله دارای ارزش و قیمت باشد. یک عقد معین دیگری در ماده ۳۳۸ قانون مدنی وجود دارد که به آن عقد بیع گفته می شود؛ در این عقد یک مال معین، مقرر می شود و فرد در مقابل آن پول، مال و خدمات می گیرد.
