فردی یک باب مغازه در سال ۱۳۶۳، اجاره می­کند و بعد از فوت موجر در سال ۱۳۸۵ پسر موجر قرارداد اجاره جدید یا مستأجر منعقد می­نماید که طبق یک بند از قرارداد اعلام می­دارد که مستأجر اقرار می­نماید تا زمان حیات موجر قبلی کلیه حقوق اعم از حق کسب و پیشه و دیگر حقوق را تسویه و با خاتمه و قطع رابطه استیجاری قبلی، رابطه استیجاری جدید بین طرفین منعقد شده است اولاً: قانون حاکم بر این موضوع سال ۱۳۵۶ است یا ۱۳۷۶؟ ثانیاً آیا در این مورد می­توان دستور تخلیه داد؟ ثالثا:ً اگر دستور تخلیه صادر شود و مستأجر دادخواستی مبنی بر لغو اثر دستور بدهد و خواهان دستور موقت گردد، آیا اینجا قرار توقف عملیات اجرایی صادر می­شود یا دستور موقت باید صادر شود؟

پاسخ:
با توجه به اینکه قانون حامک بر اجاره­ نامه ­های محل کسب که در سال ۱۳۶۳ منعقد شده قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۵۶ بوده و طبق ماده ۳۰ قانون مزبور کلیه طرق مستقیم و غیرمستقیم طرفین به منظور جلوگیری از اجرای مقررات قانون فوق پس از اثبات در دادگاه باطل و بلااثر است. بنابراین قانون حاکم بر موضوع قانون روابط موجر و مسأجر سال ۱۳۵۶ می­باشد با توجه به بند فوق بندهای ۲ و ۳ سئوال منتفی است.