• اگر مردی به زنی وعده ازدواج بدهد و با او پیمان نامزدی ببندد، این وعده بین آنها برای ایجاد رابطه زوجیت کافی نیست و برای این رابطه حتما باید عقد نکاح جاری شود.
• صرف وعده ازدواج برای ایجاد رابطه زوجیت بین طرفین کافی نیست، حتی اگر طرفین در مورد مهریه هم با یکدیگر توافق کرده باشند و مرد نیز قسمتی از مهریه یا تمام آن را به زن پرداخت کرده باشد.
- اگر مردی به زنی که به هر علتی نمی‌تواند با او ازدواج کند و این نتوانستن ناشی از یک حکم شرعی یا قانونی باشد، وعده و قول ازدواج بدهد، این پیمان باطل و فاقد اثر است و زن نمی‌تواند آن مرد را به ازدواج با خود مجبور کند
- تا زمانی که عقد نکاح بین طرفین جاری نشده است، هر یک از طرفین می توانند از انجام وصلت امتناع نمایند و طرف دیگر به هیچ وجه نمی‌تواند وی را مجبور به ازدواج با خود کند، حتی اگر به یکدیگر قول ازدواج داده باشند و در مورد مسایلی مانند مهریه نیز با هم توافق کرده باشند. (ماده 1035 ق. م)
• اگر مردی به زنی وعده ازدواج بدهد، اما با وی ازدواج نکند، زن به صرف امتناع مرد از وصلت با وی نمی‌تواند مطالبه خسارت نماید، مگر اینکه ثابت نماید که مرد بدین وسیله او را فریب داده و به او خسارتی وارد کرده است یا اینکه از او سوء استفاده‌ای نموده است. (ماده 1035 قانون مدنی و ماده 9 قانون مسئولیت مدنی)
• اگر بین دختر و پسری وعده ازدواج صورت گرفته باشد و برای این تعهد هم وجه التزامی تعیین شده باشد که مثلا اگر پسر به تعهد خود برای ازدواج با دختر عمل نکرد باید مبلغ فلان ریال به دختر بپردازد، دختر نمی‌تواند در صورت امتناع پسر از وصلت با وی، این وجه التزام را از او مطالبه کند.
• نکته: اگر دختر و پسری به یکدیگر برای آینده قول ازدواج بدهند، این تعهد به تنهایی آنها را زن و شوهر نمی‌کند. بنابراین هر گونه رابطه نامشروع بین آنها موجب مجازات مقرر در قانون مجازات اسلامی در این مورد است. این مجازات در صورتی که عمل بین آنها حکم زنا داشته باشد، برای بار اول صد ضربه شلاق از باب حد زنا و اگر رابطه نامشروع کمتر از زنا باشد، تا 99 ضربه شلاق از باب تعزیر برای هر یک از طرفین خواهد بود.
• نکته: اگر دختر و پسری با یکدیگر رابطه نامشروع داشته باشند، دختر نمی‌تواند از دادگاه الزام و اجبار پسر را برای جاری نمودن صیغه ازدواج درخواست کند.
