.دادخواست: فرد یا نهادی که تمایل به توقیف ملک دارد، باید دادخواست خود را به دادگاه عمومی و حقوقی ارائه دهد. این دادخواست باید دلایل و شواهد موجهی را برای نیاز به توقیف ملک ارائه کند.
.صدور فرمان توقیف: پس از بررسی دادخواست، دادگاه می‌تواند تصمیم به صدور فرمان توقیف ملک بگیرد. این فرمان بر مبنای قوانین و مقررات حقوقی مربوطه صادر می‌شود و نقش اساسی در شروع فرآیند توقیف دارد.
اطلاع رسانی به مالک: مالک ملک قولنامه‌ای پس از صدور فرمان توقیف، از طریق مراجع قضایی مربوطه به این امر آگاه می‌شود و اطلاعات لازم برای شروع مراحل توقیف به او ارائه می‌شود.
.انجام مراحل توقیف: مراحل توقیف توسط مقامات صلاحیت‌دار و با رعایت قوانین و مقررات مربوطه انجام می‌شود. این شامل اقداماتی مانند مهر و امضای فرمان توقیف، ثبت اطلاعات و مستندات مربوطه و … می‌شود.
.ثبت توقیف: پس از انجام مراحل توقیف، اطلاعات مربوط به توقیف در سامانه‌های ثبت اسناد و املاک ثبت می‌شود تا وضعیت قانونی ملک تغییر یابد و امکان استعلام اطلاعات آن فراهم شود.
با رعایت تمامی مراحل و قوانین مربوطه، توقیف ملک به صورت قانونی و معتبر انجام می‌شود. همچنین دستور موقت توقیف، یک تصمیم فوری و موقت است که تا انجام مراحل کامل توقیف ملک، اعمال می‌شود. این اقدام به موقتی بودن تصمیم برای جلوگیری از وقوع اتفاقات غیرمنتظره و ممکن است در صورت لزوم صادر شود. با صدور دستور موقت توقیف، فرآیند توقیف ملک را می‌توان به صورت سریع‌تر آغاز کرد و از وقوع مشکلات بیشتر جلوگیری نمود. البته، باید توجه داشت که این دستور موقت توقیف نیازمند بررسی و تایید از سوی مقامات قضایی مختصری می‌باشد و باید به توجیهات و قوانین مربوطه رعایت شود.
