مطابق ماده 53 قانون حمایت خانواده، حبس تعزیری درجه 6 (6 ماه تا 2 سال).
مطابق ماده 53 قانون حمایت خانواده، حبس تعزیری درجه 6 (6 ماه تا 2 سال).
خیر، برای طرح شکایت کیفری ترک انفاق، ابتدا باید میزان نفقه در دادگاه خانواده تعیین شده باشد.
1-ثبت دادخواست: زن باید ابتدا دادخواست طلاق خود را از طریق یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی ثبت کند. در دادخواست، دلایل درخواست طلاق (کراهت، عسر و حرج و مصادیق آن) باید به روشنی بیان شود.
2-ثبتنام در سامانه ثنا: برای دریافت ابلاغیههای قضایی به صورت الکترونیکی، ثبتنام در سامانه ثنا (ثبت نام الکترونیکی قضایی) الزامی است.
3-ارجاع به مشاوره: پروندههای طلاق ابتدا به مراکز مشاوره خانواده ارجاع داده میشوند. شرکت در جلسات مشاوره اجباری است و هدف آن تلاش برای صلح و سازش است.
4-دریافت گواهی عدم امکان سازش: اگر تلاشهای مرکز مشاوره برای ایجاد سازش بینتیجه بماند، گواهی عدم امکان سازش صادر میشود.
5-تقدیم مستندات بذل مهریه (در طلاق خلع): چنانچه طلاق از نوع خلع باشد، زن باید مدارک مربوط به بذل مهریه یا مال مورد توافق را به دادگاه تقدیم کند.
6-ارائه مدارک شناسایی: شناسنامه، کارت ملی و سند ازدواج یا رونوشت آن باید ضمیمه پرونده شود.
7-ارجاع به شعبه دادگاه خانواده: پس از طی مراحل اولیه، پرونده برای رسیدگی به یکی از شعب دادگاه خانواده ارسال میشود.
8-ابلاغ وقت رسیدگی: زمان و شعبه رسیدگی از طریق سامانه ثنا به طرفین اطلاع داده میشود.
9-جلسه رسیدگی در دادگاه: در جلسه دادگاه، قاضی به اظهارات طرفین و وکلای آنها گوش داده و دلایل و مدارک را بررسی میکند.
10-صدور رأی: پس از بررسی کامل، دادگاه رای خود را مبنی بر پذیرش یا رد درخواست طلاق صادر میکند. این رای میتواند گواهی عدم امکان سازش (در صورت موافقت با طلاق) یا حکم طلاق باشد.
11-ثبت طلاق در دفترخانه: پس از قطعی شدن رای، طرفین باید ظرف مدت معین به یکی از دفاتر رسمی طلاق مراجعه کرده و صیغه طلاق جاری و ثبت شود.
اثبات کراهت زوجه در دادگاه به نوع کراهت و دلیل آن بستگی دارد:
1-اثبات کراهت در طلاق خلع: زمانی که کراهت، صرفاً جنبه عاطفی دارد و زن خواهان طلاق خلع است، نفسِ اعلام کراهت از سوی زن و اقدام او برای بذل (بخشیدن) قسمتی یا تمام مهریه یا مال دیگر به شوهر، به نوعی نشاندهنده جدیت او در این کراهت است. در این حالت، دادگاه معمولاً وارد جزئیات دلایل این بیعلاقگی نمیشود، بلکه بر توافق طرفین (هرچند تحت تأثیر بذل مال از سوی زن) یا احراز کراهت زن و تمایل او به پرداخت فدیه تمرکز میکند.
2-اثبات کراهت ناشی از عسر و حرج: اگر کراهت زن ریشه در رفتارها و شرایط سوء ایجاد شده توسط مرد (عسر و حرج) داشته باشد، زن باید بتواند آن دلایل و مصادیق عسر و حرج را در دادگاه به اثبات برساند. اینجاست که نقش ادله اثبات دعوا پررنگ میشود:
=شهادت شهود: افرادی که از نزدیک شاهد رفتارهای نامناسب شوهر، ضرب و شتم، اعتیاد او و یا سایر موارد عسر و حرج بودهاند، میتوانند در دادگاه شهادت دهند.
=گزارش پزشکی قانونی: در موارد ضرب و جرح، ارائه گواهی از پزشکی قانونی که میزان و نوع صدمات را مشخص کند، بسیار کمککننده است. همچنین در مورد بیماریهای خاص یا عقیم بودن، نظر پزشکی قانونی معتبر خواهد بود.
=احکام قضایی پیشین: اگر قبلاً شکایاتی مبنی بر عدم پرداخت نفقه، ضرب و شتم و... مطرح شده و منجر به صدور حکم محکومیت برای شوهر شده باشد، این احکام میتوانند به عنوان مدرک استفاده شوند.
=اسناد و مدارک دیگر: پیامکها، فایلهای صوتی یا تصویری (با رعایت ضوابط قانونی پذیرش آنها در دادگاه)، استشهادیه محلی، گزارش کلانتری و هرگونه مدرکی که بتواند ادعای زن را تقویت کند.
= اقرار زوج: اگر شوهر در دادگاه به رفتار ناشایست خود یا وجود شرایط عسر و حرج اقرار کند، این خود دلیل محکمی است.
=نظر کارشناس یا داور: در برخی موارد، دادگاه پرونده را به داوری ارجاع میدهد و نظر داوران منتخب طرفین یا داور منصوب از سوی دادگاه، در تصمیمگیری قاضی مؤثر خواهد بود.
بنابراین، در حالت دوم، زن باید تمرکز خود را بر اثبات عواملی بگذارد که منجر به کراهت و سختی در زندگی مشترک شدهاند.
کراهت زوجه میتواند ریشههای گوناگونی داشته باشد. گاهی این کراهت صرفاً ناشی از عدم علاقه و سردی عاطفی زن نسبت به شوهر است، بدون آنکه لزوما تخلف یا رفتار ناپسندی از سوی مرد سر زده باشد. در این حالت، اگر زن خواهان طلاق باشد، معمولاً مسیر طلاق خلع و بذل مهریه پیش روی او قرار دارد.
اما در بسیاری از موارد، کراهت زوجه محصول رفتارها و شرایط نامطلوبی است که شوهر بر زندگی مشترک تحمیل کرده و وضعیت "عسر و حرج" را برای زن به وجود آورده است. عسر و حرج به معنای سختی و مشقت غیرقابل تحملی است که ادامه زندگی را برای زن ناممکن میسازد. ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی به این موضوع اشاره دارد و مصادیقی از عسر و حرج که میتواند منجر به کراهت و در نهایت طلاق شود، در قانون و رویه قضایی مشخص شدهاند. برخی از این دلایل و مصادیق عبارتند از:
رفتارهای خشونتآمیز و ضرب و شتم: آزار جسمی و روحی مکرر از سوی شوهر.
اعتیاد مضر شوهر: اعتیادی که به اساس زندگی خانوادگی آسیب بزند و امکان ادامه زندگی مشترک را از بین ببرد.
عدم پرداخت نفقه: خودداری شوهر از پرداخت هزینههای زندگی زن به مدت شش ماه یا بیشتر.
ترک زندگی مشترک: غیبت طولانی مدت شوهر (مثلاً شش ماه متوالی یا نه ماه متناوب در یک سال بدون عذر موجه).
محکومیت قطعی شوهر به حبس پنج سال یا بیشتر.
ازدواج مجدد شوهر بدون رضایت همسر اول.
ابتلای شوهر به بیماریهای صعبالعلاج روانی یا جسمی که زندگی مشترک را مختل کند.
عقیم بودن مرد و عدم امکان بچهدار شدن پس از گذشت مدت زمان معقول برای درمان.
سوء رفتار و معاشرتهای نامناسب شوهر که حیثیت و آبروی زن را خدشهدار کند یا شرایط زندگی را برای او غیرقابل تحمل سازد.
فحاشی و توهینهای مکرر که شخصیت زن را تخریب کند.
در تمام این موارد، کراهت ایجاد شده در زن، ناشی از یک عامل بیرونی و رفتار نادرست شوهر است و اثبات این موارد در دادگاه، مسیر طلاق را هموارتر میکند، حتی بدون نیاز به بخشش کامل مهریه.
یکی از مهمترین مفاهیمی که در بحث کراهت زوجه مطرح میشود، "طلاق خلع" است. بر اساس ماده ۱۱۴۶ قانون مدنی، طلاق خلع زمانی رخ میدهد که زن به دلیل کراهتی که از شوهر خود دارد، در مقابل مالی که به شوهر میبخشد، طلاق میگیرد. این مال میتواند معادل مهریه، کمتر یا حتی بیشتر از آن باشد. در واقع، در این نوع طلاق، کراهت زن از شوهر، انگیزه اصلی جدایی است و زن حاضر است برای رهایی از این زندگی، از بخشی از حقوق مالی خود، مانند مهریه، چشمپوشی کند.
نکته مهم در طلاق خلع این است که این نوع طلاق، "بائن" محسوب میشود. طلاق بائن به این معناست که در دوران عده (مدت زمانی پس از طلاق که زن شرعاً نمیتواند ازدواج مجدد کند)، مرد حق رجوع به همسر خود را ندارد، مگر اینکه زن از مالی که بخشیده (فدیه) منصرف شود و آن را مطالبه کند. در این صورت، طلاق از بائن به رجعی تبدیل میشود و مرد میتواند در زمان عده به زندگی مشترک بازگردد.
بنابراین، کراهت زوجه در طلاق خلع، یک عنصر اساسی است و زن با ابراز این کراهت و پرداخت فدیه، رضایت مرد را برای طلاق جلب میکند یا دادگاه را مجاب به صدور حکم طلاق مینماید.
کراهت زوجه، به زبان ساده، به معنای عدم علاقه و بیزاری شدید زن از همسر خویش است. این احساس ناخوشایند، زمانی که زندگی مشترک را برای زن دشوار و غیرقابل تحمل میکند، میتواند یکی از دلایل درخواست طلاق از سوی او باشد. اما صرف ادعای دوست نداشتن شوهر، برای دادگاه به تنهایی کافی نیست و زن باید بتواند این کراهت و دلایل آن را به شکلی قانونی به اثبات برساند یا از طریق مسیرهای قانونی دیگری برای جدایی اقدام کند.
احتراماً، به استحضار میرساند که در تاریخ (تاریخ) ساعت (ساعت) در محل (محل وقوع حادثه)، اینجانب (نام و نام خانوادگی) مورد حمله و تعرض فردی به نام (نام و نام خانوادگی مهاجم) قرار گرفتم. در جریان این حادثه، مهاجم به طور عمدی و بدون هیچ دلیلی اقدام به پاشیدن اسپری فلفل به سمت اینجانب نمود که در نتیجه آن، دچار آسیبهای جدی از جمله (ذکر آسیبهای وارده، مانند سوزش چشم، مشکلات تنفسی، التهاب پوست و ...) شدم.
با توجه به اینکه استفاده از اسپری فلفل در اماکن عمومی و بدون مجوز قانونی جرم محسوب میشود و این عمل موجب وارد آمدن آسیبهای جسمی و روحی به اینجانب گردیده است، لذا از دادستان محترم شهرستان (نام شهرستان) درخواست دارم تا ضمن احضار و بازجویی از متهم، نسبت به تعقیب کیفری وی و صدور حکم مقتضی اقدام لازم به عمل آید.
ضمناً، از دادگاه محترم تقاضا دارم تا به اینجانب خساراتی که در اثر این حادثه متحمل شدهام، از جمله هزینههای پزشکی، درمانی و همچنین خسارت معنوی ناشی از ترس و اضطراب وارده، پرداخت گردد.
در پایان، به پیوست تصویر کارت ملی، گواهی پزشکی مبنی بر آسیبهای وارده و سایر مدارک مربوطه به این پرونده تقدیم میگردد.
خواهشمند است دستور فرمایند تا در اسرع وقت به این شکایت رسیدگی و نتیجه آن به اینجانب اعلام گردد.
با تشکر
امضا:
نام و نام خانوادگی:
مطابق قوانین کیفری، استفاده از اسپری فلفل به عنوان ابزاری برای دفاع از خود در برابر تهدیدات فیزیکی، مشروط به رعایت شرایط خاصی است. این شرایط شامل تناسب دفاع با حمله، عدم تجاوز از حد ضرورت و وجود خطر فعلی برای جان یا مال فرد است. به عبارت دیگر، استفاده از اسپری فلفل تنها در صورتی مجاز است که فرد احساس کند جان یا مال او در معرض خطر جدی قرار دارد و استفاده از این ابزار، تنها راه ممکن برای دفع خطر باشد.
دیه اسپری فلفل به عنوان یک جرم در قوانین کیفری ایران تعریف نشده است. اما در صورتی که استفاده از اسپری فلفل منجر به آسیبدیدگی فرد دیگری شود، فرد مهاجم ممکن است به پرداخت دیه محکوم شود. میزان دیه بسته به نوع و شدت آسیب وارده متفاوت خواهد بود. همچنین، اگر استفاده از اسپری فلفل در شرایطی غیر از دفاع از خود صورت گیرد و منجر به آسیبدیدگی فرد دیگری شود، فرد مهاجم علاوه بر پرداخت دیه، ممکن است به مجازات حبس نیز محکوم شود.
بنابراین، استفاده از اسپری فلفل برای دفاع از خود اگرچه در شرایط خاص مجاز است، اما مستلزم رعایت دقیق قوانین و مقررات است. توصیه میشود در صورت مواجهه با هرگونه تهدید، در ابتدا سعی شود با استفاده از روشهای مسالمتآمیز مشکل حل شود و تنها در صورتی که خطر جانی یا مالی وجود داشته باشد، از اسپری فلفل استفاده شود. همچنین، بهتر است در صورت امکان، از این ابزار در مکانهای عمومی و شلوغ استفاده نشود تا از ایجاد تنش و درگیری بیشتر جلوگیری شود.
حمل اسپری فلفل و شوکر بدون داشتن مجوزهای لازم، نه تنها از نظر حقوقی بلکه از دیدگاه امنیت عمومی نیز تخلف محسوب میشود. (جرم حمل شوکر و اسپری فلفل) بر اساس قوانین جزایی کشور، مجازاتهای مختلفی برای حمل این ابزارها پیشبینی شده است. (مجازات حمل شوکر و اسپری فلفل) میتواند شامل جریمه نقدی، حبس تعزیری، یا سایر مجازاتهای تکمیلی باشد. این مجازاتها بسته به شرایط وقوع جرم و تصمیم قاضی میتواند متغیر باشد.
حمل شوکر بدون مجوز قانونی میتواند به جریمه نقدی منجر شود. (جریمه نقدی حمل شوکر) به عنوان یکی از مجازاتهای اصلی برای افرادی که اقدام به حمل شوکر میکنند، تعیین شده است. میزان جریمه نقدی بسته به شرایط مختلفی مانند سابقه کیفری فرد، نحوه استفاده از شوکر، و شرایط وقوع جرم میتواند متفاوت باشد. این جریمهها معمولاً به منظور بازدارندگی و پیشگیری از وقوع مجدد جرم تعیین میشوند.
در نظام حقوقی ایران، حمل شوکر و اسپری فلفل به عنوان جرم تلقی میشود. این ابزارها به دلیل قابلیتهای بالقوهای که در ایجاد آسیب و تهدید دارند، مشمول مقرراتی هستند که به منظور حفظ امنیت عمومی وضع شدهاند. بر اساس قوانین موجود، هرگونه حمل، استفاده یا خرید و فروش این ابزارها بدون مجوز قانونی، جرم محسوب میشود و مرتکب آن تحت پیگرد قانونی قرار میگیرد.
با توجه به نوع شغل و میزان حساسیت صنف شما اسپری فلفل و شوکرو یا وسایل دیگردفاع شخصی را می توان با طی کردن مراحل قانونی به همراه مجوز داشت .
به این نکته باید توجه داشت که ابزار دفاع شخصی نباید از محدوده ی قانونی خود خارج شود مثلا اگر یک داروخانه این مجوز را بگیرد ،شخص نمی تواند خارج ار محدوده ی داروخانه از اسپری یا شوکرو یا ابزار استفاده کند .
در زمینه جرم اسپری فلفل برای زنان، باید توجه داشت که همانطور که قبلا ذکر شد، قوانین تفاوتی بین جنسیت افراد قائل نیستند. اما از نظر اجتماعی، ممکن است برخی زنان به دلایل مختلف احساس نیاز به همراه داشتن اسپری فلفل کنند. در چنین شرایطی، مهم است که این نیازها در چارچوب قانونی و با رعایت مقررات مربوطه برآورده شوند تا از بروز مشکلات قانونی و اجتماعی جلوگیری شود.
در ادامه بررسی دقیقتر قوانین مرتبط با حمل و استفاده از اسپری فلفل در ایران، میتوان به چند مورد از مقررات و رویههای قانونی اشاره کرد. بر اساس قوانین جاری، هرگونه همراه داشتن، نگهداری و استفاده از اسپری فلفل بدون مجوز قانونی جرم تلقی میشود و افراد متخلف ممکن است با مجازاتهای متنوعی مواجه شوند. (جرم نگهداری اسپری فلفل) و (جرم همراه داشتن اسپری فلفل) به صورت مشخص در قوانین کیفری تعریف شده و دارای جزئیات مشخصی است.
در بررسی جرم اسپری فلفل برای زنان، باید توجه داشت که قوانین جاری کشور تفاوتی بین جنسیت افراد قائل نیست و زنان نیز همانند مردان مشمول قوانین و مقررات مربوط به حمل و استفاده از اسپری فلفل هستند. با این حال، در موارد خاصی که زنان به دلایل دفاع از خود و در شرایط اضطراری اقدام به استفاده از اسپری فلفل کنند، دستگاه قضایی ممکن است تخفیفاتی را برای آنان در نظر بگیرد.
اما باید به این نکته توجه داشت که سوءاستفاده از این ابزار توسط هر فردی، اعم از زن یا مرد، قابل پیگرد قانونی است و جرم همراه داشتن اسپری فلفل در هر شرایطی که مغایر با مقررات قانونی باشد، مستوجب مجازات است. زنان نیز در صورت همراه داشتن اسپری فلفل بدون مجوز قانونی و یا استفاده نامناسب از آن، ممکن است با مجازاتهای قانونی مواجه شوند.
در این زمینه، دستگاه قضایی میتواند با در نظر گرفتن شرایط خاص هر پرونده، میزان (مجازات داشتن اسپری فلفل) را برای زنان تعدیل کند. به عنوان مثال، اگر زنانی به دلیل شرایط خاص اجتماعی و امنیتی نیاز به همراه داشتن اسپری فلفل داشته باشند، ممکن است در صورت عدم سوءاستفاده و رعایت موارد قانونی، با مجازاتهای کمتری مواجه شوند. با این حال، همراه داشتن و استفاده از اسپری فلفل برای زنان نیز باید تحت شرایط و ضوابط قانونی مشخصی انجام شود تا از بروز سوءاستفادهها و ایجاد مخاطرات جلوگیری شود.
طبق قوانین جاری کشور، همراه داشتن اسپری فلفل بدون مجوز قانونی جرم محسوب میشود. این اقدام به عنوان یکی از مصادیق (جرم نگهداری اسپری فلفل) در نظر گرفته شده و افراد متخلف ممکن است با مجازاتهای مختلفی مواجه شوند. (مجازات داشتن اسپری فلفل) بسته به شرایط و نحوه استفاده از آن میتواند شامل جریمههای مالی، حبس و یا سایر تدابیر تنبیهی باشد. در مواردی که همراه داشتن اسپری فلفل به منظور ارتکاب جرایم دیگر باشد، مجازاتهای سنگینتری برای فرد متخلف در نظر گرفته میشود.
همچنین، اگر فردی در شرایط عادی و بدون نیاز مبرم به دفاع از خود اقدام به همراه داشتن یا استفاده از اسپری فلفل کند، این عمل میتواند منجر به تعقیب کیفری و صدور حکم قضایی علیه وی شود. بر اساس قوانین موجود، دستگاه قضایی میتواند (جریمه حمل اسپری فلفل) را تعیین کرده و متناسب با شرایط خاص پرونده، میزان آن را افزایش یا کاهش دهد. این جریمهها ممکن است به صورت نقدی باشد و یا به صورت دورههای آموزشی و تربیتی برای متخلفان تعیین شود.
در نظام حقوقی ایران، استفاده و حمل اسپری فلفل به عنوان یک وسیلهی تهدیدکننده و آسیبرسان مورد توجه قانونگذار قرار گرفته است. بهطور مشخص، جرم استفاده از اسپری فلفل شامل اقداماتی است که به واسطهی آن، فردی با استفاده از این وسیلهی آسیبزا به دیگران صدمه وارد کند یا آنها را تهدید نماید. در این موارد، جرم اسپری فلفل میتواند شامل مجازاتهای مختلفی از جمله حبس و جریمه نقدی باشد. مجازات اسپری فلفل بر اساس شدت و شرایط وقوع جرم متفاوت است، اما بهطور کلی، مجازات استفاده از اسپری فلفل میتواند شامل حبس تا چندین ماه و پرداخت جریمه اسپری فلفل به میزان معینی باشد. همچنین، جرم حمل اسپری فلفل نیز تحت قوانین خاصی قرار دارد. بهطور مشخص، جرم حمل اسپره فلفل در صورتی که به قصد تهدید یا استفاده نادرست باشد، میتواند مجازاتهای شدیدی به دنبال داشته باشد. در مورد سؤال حکم داشتن اسپری فلفل چیست، باید گفت که حتی نگهداری و حمل آن بدون مجوز قانونی میتواند مشمول مجازاتهای کیفری شود. بهطور کلی، حکم داشتن اسپری فلفل بسته به شرایط و نیت فرد از حمل و نگهداری آن میتواند متفاوت باشد، اما عدم رعایت مقررات قانونی مربوط به حمل این وسیله میتواند تبعات قانونی جدی را به دنبال داشته باشد.
با توجه به موارد گفته شده، حکم اسپری فلفل یا موارد دیگر مثل گاز اشک آور بدین صورت است. به موجب ماده 11 قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح غیر مجاز :هرکسی مرتکب قاچاق اقلام با مواد تحت کنترل شود یا به ساخت و مونتاژ هر یک از آنها اقدام کند به مجازات تعریزی زیر محکوم می گردد :
حکم مواد منفجره شیمیایی : به حبس از 5 تا 10 سال
حکم مواد رادیو اکتیو یا میکروبی: از بیست و پنج تا سی سال حبس
حکم مواد ناریه یا منفجره غیر نظامی: به حبس از دو تا پنج سال و جزای نقدی تا دو برابر ارزش مواد کشف شده و در صورتیکه هدف از ارتکاب جرم مقاصد غیر امنیتی ، ار قبیل بهره برداری غیر مجاز از معادن باشد به حبس از 6 ماه تا 2 سال محکوم می گردد .
مجازات اسپری فلفل، گاز های بی حس کننده ،بیهوشی و اشک آور به حبس از 2تا 5 سال محکوم می گردد .
مواد محترقه و شوک دهنده ها به حبس از 6 ماه تا 2 سال محکوم می گردد .
با انجام این شرایط می توان مجوز حمل سلاح های دفاع شخصی را به همراه داشت :
داشتن سن 18 سال تمام
داشتن سلامت روحی و روانی
عدم سوء پیشینه
عدم فساد اخلاقی
توانایی به کار گیری این سلاح
عوامل مختلفی در تعیین مجازات فردی که اقدام به حمل یا نگهداری غیرمجاز اسپری فلفل کرده است، موثر هستند. از جمله این عوامل میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
.مقدار اسپری فلفل: مقدار اسپری فلفل حمل شده و نوع آن میتواند در تعیین میزان مجازات موثر باشد.
.هدف از حمل: هدف فرد از حمل اسپری فلفل، یعنی اینکه آیا قصد استفاده از آن برای دفاع از خود را داشته یا قصد دیگری داشته است، میتواند در تعیین مجازات تاثیرگذار باشد.
.سابقه کیفری: سابقه کیفری فرد نیز در تعیین میزان مجازات نقش دارد.