طلاق در نکاح موقت جایگاهی ندارد و به جای آن بذل مدت، اتمام تاریخ عقد ،فوت یکی از زوجین و یا فسخ یک طرفه که نیاز به حکم محکمه است وجود دارد .
طلاق در نکاح موقت جایگاهی ندارد و به جای آن بذل مدت، اتمام تاریخ عقد ،فوت یکی از زوجین و یا فسخ یک طرفه که نیاز به حکم محکمه است وجود دارد .
با توجه به آنکه نحله مختص نکاح دائم است، لذا در نکاح موقت، نحله به زوجه تعلق نمی گیرد.
اجرت المثل در عقد موقت همانند عقد دائم است و زن درصورتی که کاری به در خواست شوهر انجام دهد ولی وظیفه خود نباشد می تواند در هر زمانی پس از انعقاد عقد جهت دریافت حق خود از داگاه اقدام کند.
در عقد موقت مرد هیچ وظیفه ای نسبت به پرداخت نفقه نسبت به زن ندارد، مگر آنکه در زمان انعقاد عقد، این حق شرط شده باشد و شایان ذکر است، در نکاح موقت زن و شوهر هیچ ارثی از یک دیگر نمی برند.
تعین مهریه در نکاح موقت امری الزامی است، به صورتی که تعین نکردن مهریه صیغه را باطل خواهد کرد. همچنین اگر صیغه فقط به صورت شفاهی قراعت شده باشد، با اثبات آن به دادگاه، زوجه می تواند مهریه خود را درخواست کند و با مشکلی مواجه نمی شود.
شایان ذکر است، مهریه حتی پس فوت زوجه و یا اگر زوجه با شوهر هیچ رابطه زناشویی در طول عقد برقرار نکرده باشد، همچنان برقرار است.
ثبت نکاح موقت به دلیل اهمیتی که دارد لازم است، اما قانون مجازاتی را برای ثبت ازدواج موقت تعین نکرده است، مگر در شرایط خاص مانند بارداری شدن زوجه و یا توافق طرفین .
نکاح موقت یا منقطع قراردادی است، که زوجین برای مدت معینی با یکدیگر محرم می شوند ، و رابطه زناشویی بین آنها برقرار می شود، و اگر فرزندی از این رابطه حاصل شود، کاملا شرعی و قانونی است، همچنین این نکاح، پس از پایان مدت عقد خود به خود فسخ می شود.
طبق ماده 1133 قانون مدنی، حق طلاق متعلق به مرد است ، زن نیز می تواند در صورت وجود داشتن شرایطی با مراجعه به دادگاه در خواست طلاق کند که در بخش زیر به مواری از آن ها اشاره کرده ایم.
– اختیار کردن همسر دیگیری بدون اجازه زن
– ضرب و جرح همسر
– پرداخت نکردن حقوق زن از جمله نفقه
و…
در صورت که مرد قصد جدایی داشته باشد، بدون دلیل قانع کننده زن میتواند اجرت کارهایی که وظیف او نبوده را به واسطه دادگاه دریافت کند، لذا این حق، در صورتی به زن تعلق می گیرد، که درخواست طلاق از جانب مرد باشد.
اجرت المثل یا هزینه زندگی حق الزحمه ای می باشد، که زن پس از عقد اگر کاری انجام دهد که بنا به درخواست شوهر بوده ولی موظف به انجام آن نباشد، می تواند با رجوع به دادگاه حق خود را خواستار شود، لذا مرد پس عقد دائم می بایست، هر زمانی که زن اجرت المثل خود را مطالبه کرد پرداخت کند، مگر اینکه زن بر حسب عادت و برای رضای خدا کارهای منزل را انجام دهد، که در این صورت به زن اجرت المثل تعلق نمی گیرد.
پرداخت نفقه فرزندان در عقد دائم بر عهده پدر است و در زمان فوت پدر بر عهده جد پدری است و در صورت نبود هیچ یک از اقوام پدری بر عهده مادر و اگر مادر فوت کرده باشد بر عهده جد مادری قرار میگیرد، لذا نفقه برای فرزند پسر تا سن 18 سالگی است و اگر نتواند تا این سن معیشت خود را تامین کند باز نفقه به او تعلق می گیرد، همچنین پدر مکلف می باشد، تا قبل از ازدواج دختر، نفقه آن را (فرزند خود را) پرداخت نماید.
طبق قانون در ازدواج دائم نفقه زن بر عهده شوهر است و این نفقه شامل تمام نیاز های متناسب و متعارف زن از جمله، تهیه مسکن، خوراک، البثه، غذا، اثاث منزل، هزینه های درمانی ، بهداشتی و خادم در صورت نیاز می باشد.
حال به موجب ماده 1108 قانون مدنی، اگر زن بدون دلیل مشروع از وظایف زوجیت خود امتناع کند، و از زوجه تمکین به عمل نیاورد، مستحق دریافت نفقه نمیباشد، شایان ذکر است، نفقه مطلقه رجیعه اگر در شرایط نشوز، طلاق انجام نشود، در زمان عده بر عهده شوهر است و اگر زن از شوهر خود باردار شود مرد وظیفه دارد تا زمان وضع حمل، حق نفقه را پرداخت کند.
مهریه مقدار بدهی است که مرد می بایست به زن پرداخت کند، و هر زمان که زن بخواهد، قابل مطالبه می باشد، لذا در نکاح دائم می توان مهریه را پس انعقاد عقد مشخص کرد، و در صورتیکه مهریه پیش از عقد مشخص نشده باشد، مشکلی در ذات عقد بوجود نمی آورد.
ثبت نکاح در عقد دائم در هر شراطی واجب است، و وظیفه ثبت آن به عهده مرد است و اگر مرد در ثبت نکاح به هر دلیلی سهل انگاری کند، طبق ماده 20 و 49 قانون حمایت از خانواده، به جرم عدم ثبت نکاح دائم محکوم می شود، که شامل جزای نقدی درجه پنج یا حبس درجه هفت می باشد.
نکاح در شرع و قانون به معنای ازدواج است و زوجینی که شرایط نکاح را از نظر قانونی دارا باشند، می توانند در قرار دادی تحت عنوان نکاح با یک دیگر محرم شده و امکان برقراری رابطه زناشویی را به صورت شرعی و قانونی داشته باشند، که اعتبار آن تا پایان عمر طرفین است، و در شرایطی امکان فسخ آن وجود دارد.
خانواده به دلیل اینکه یکی از ارکان های مهم جامعه است، اهمیت بسیاری دارد، لذا به همین دلیل ازدواج به عنوان شکل دهنده خانواده بسیار مورد توجه بوده و از این رو قانون گذار، برای حفظ حقوق زوجین و جلوگیری از تضییع حقوق آنها، قوانینی را درباره این عمل شایسته وضع کرده است.
دو نوع نکاح شناخته شده در کشور وجود دارد که شامل ازدواج دائم و موقت است که دارای تفاوت ها و شباهت هایی هستند، که در ادامه به تعاریف هر یک می پردازیم.
ازدواج دائم
یکی از معتبر ترین نکاح ها به وسیله عقد دائم انجام می شود، که باعث محرم شدن زن و شوهر تا پایان عمر است و این عقد مسئولیت هایی را برای طرفین ایجاد می کند.
ازدواج موقت
این نکاح به صورت قراردادی و مدت دار تنظیم می شود، که پس از به پایان رسیدن زمان عقد، خود به خود منحل می شود، لذا دیگر آثاری را برای طرفین در بر ندارد.
ازدواج نوعی پیمان مقدس است که به موجب آن زن و شوهر با یکدیگر محرم می شوند ، و حقوق و تکالیفی را نسبت به یکدیگر برخوردار می شوند.
اگر میزان گل حمل شده توسط مرتکب بیش از 100 کلیوگرم باشد، مجازات آن بر اساس بند (حمل گل بیش از 5 کیلوگرم تا 20 کیلوگرم و حمل گل بیش از 25 کلیوگرم تا 100 کیلوگرم) اعمال می شود.
لذا با توجه به مطالب فوق به این نتیجه می رسیم که قانونگذار در خصوص مجازات حمل گل با ضمانت اجرای شدیدتری به موضوع نگاه می نماید، که این سخت گیری را می توان در خصوص کاهش این جرم در نظر گرفت.
در صورتیکه میزان گل حمل شده، بیش از 25 کیلوگرم تا 100 کیلوگرم باشد، مجازات آن طبق بند (قبلی) و به ازای هر کیلوگرم 30/000/000 ریال به جریمه نقدی مرتکب اضافه می گردد.