توضیح قصور و تقصیر برای فهم بهتر فرق تخلف و جرم

در این قسمت از محتوا ما سعی می کنیم برای درک بهتر فرق تخلف و جرم توضیح بیشتری در مورد تفاوت قصور و تقصیر با ذکر یک مثال بیان کنیم. فرض می کنیم شما از پزشک خود شکایت می کنید. دلیل این شکایت کوتاهی در انجام امور پزشکی نسبت به بیمار است. در واقع شما به عنوان بیمار، شاکی هستید که پزشک معالج در امور مربوط به درمان شما کوتاهی کرده است. پس از بررسی ها و پیگیری های لازم مشخص خواهد شد این عمل از سوی پزشک کاملا نا آگاهانه صورت گرفته است. بنابراین شامل حکم قصور خواهد شد. اما اگر کاشف به عمل آید که پزشک معالج شما کاملا آگاهانه و از روی عمد در انجام وظایف پزشکی کوتاهی کرده است؛ شامل حکم تقصیر خواهد شد. تقصیر جرم محسوب می شود.

تخلف چیست؟

یش از آن که در خصوص فرق تخلف و جرم توضیح دهیم بهتر است مفهوم کلمه ی تخلف را ذکر کنیم. کلمه ی تخلف در لغت به معنی سرپیچی کردن است. اما کلمه ی تخلف در دانش حقوق به معنی سرپیچی کردن از اخلاق و عرف و همچنین سرپیچی کردن از قوانین و مقررات وضع شده می باشد. همچنین در صورت عدم رعایت قاعده و قانون در یک اداره یا سازمان دولتی یا خصوصی در حیطه ی تخلفات اداری جای داده می شود.

به طور کلی در قانون، دو نوع تخلف تعریف شده است. این دو نوع شامل قصور و تقصیر می باشند. منظور از قصور این است که فرد خاطی از قوانین و مقررات و همچنین از وظایف محوله به صورت غیر عمد کوتاهی کرده است. در واقع علت بروز قصور از سوی فرد، عدم آگاهی او محسوب می شود. اما در تقصیر قضیه کاملا متفاوت است. در تقصیر فرد به صورت کاملا آگاهانه و از روی عمد قوانین و مقررات را نادیده می گیرد.

اصلی ترین تفاوت کلاهبرداری و خیانت در امانت

تفاوت کلاهبرداری و خیانت در امانت کاملا مشخص است. با بررسی عناصر قانونی، مادی و معنوی می توان به تفاوت این دو جرم پی برد. با این وجود می توان گفت که اولین تفاوت کلاهبرداری و خیانت در امانت، این است که کلاهبردار با انجام اعمالی اعتماد مالباخته را جلب کرده است اما در جرم خیانت در امانت از همان ابتدا مال با رضایت به امین سپرده شده است و استنکاف امین از استرداد مال، شالوده جرم را تشکیل خواهد داد. در جرم کلاهبرداری کسب سود توسط کلاهبردار یا فرد مورد نظر او مورد توجه می باشد اما در جرم خیانت در امانت، ضرر وارد کردن به دیگری برای ارتکاب جرم کفایت می کند. در حالتی که امین مال را به عمد تلف کند نیز، مرتکب جرم شده است.

تفاوت کلاهبرداری و خیانت در امانت در وقوع زمان آنها نیز قابل بررسی خواهد بود. در تفاوت زمان وقوع می توان گفت که در جرم کلاهبرداری، به محض دریافت مال جرم محقق می شود اما در جرم خیانت در امانت اعمالی مانند تصاحب و تلف و.. باید انجام گیرد تا جرم انجام شود. به سبب وجود همین تفاوت است که کلاهبرداری به عنوان جرم آنی شناخته می شود. در نهایت می توان گفت که آخرین تفاوت کلاهبرداری و خیانت در امانت، مرکب بودن کلاهبرداری و مقید بودن خیانت در امانت می باشد. به عبارت دیگر خیانت در امانت مقید به حصول نتیجه خواهد بود اما برای تحقق کلاهبرداری وجود تمام عناصر الزامی خواهد بود.

کلاهبرداری مشدد و ساده در حقوق جزا

کلاهبرداری در دو نوع ساده و مشدد انجام می باشد. کلاهبرداری مشدد نیز در حالت های مختلفی انجام می شود. در کلاهبرداری مشدد، کلاهبردار ادعا می نماید که از طرف موسسه یا سازمانی دولتی دارای سمت می باشد و از همین طریق اقدام به فریب شخص می نماید. به سبب همین ادعا زمینه اعتماد اولیه فراهم می شود و مالباخته فریب می خورد. علاوه بر این موارد دیگری نیز به عنوان کلاهبرداری مشدد مشخص شده اند.

چنانچه کلاهبرداری با استفاده از وسایل ارتباط جمعی باشد و یا از طریق تبلیغات عمومی صورت گیرد، مشدد محسوب خواهد شد. با توجه به جزئیات فوق، قانونگذار مجازات مختلفی را برای کلاهبرداری مشدد و ساده تعیین کرده است. بر همین اساس می توان گفت که مجازات کلاهبرداری ساده یک تا هفت سال حبس خواهد بود. به علاوه به میزان مالی که مالباخته در اختیار کلاهبردار قرار داده است، جزای نقدی تعیین خواهد شد. با این حال مجازات کلاهبرداری مشدد سنگین تر است.

شاید مهمترین دلیل قانونگذار همین امر باشد که در کلاهبرداری مشدد، اعتماد افراد نسبت به کارکنان دولتی نیز خدشه دار می شود. علاوه بر این سوء استفاده از نام سازمان یا موسسات دولتی، باعث ظن مردم نسبت به سازمان مذکور خواهد شد. با توجه به موارد فوق مجازات کلاهبرداری مشدد انفصال از خدمات دولتی خواهد بود. به علاوه حبس دو تا ده سال و جزای نقدی به میزان مال کلاهبرداری شده نیز از دیگر مجازات های مقرر شده در قانون می باشد. با تمام این تفاسیر برای جرم کلاهبرداری تخفیفاتی نیز در نظر گرفته شده است که در ماده 22 از قانون مجازات اسلامی به آنها اشاره شده است.

کلاهبرداری و انواع آن در قانون ایران

کلاهبرداری به این معنی است که شخصی اموال دیگری را با فریب و تقلب بگیرد. علاوه بر این وعده دادن امور واهی نیز از مصادیق جرم کلاهبرداری می باشد. ذکر این نکته ضروری است که در کلاهبرداری، شخص فریب خورده با میل خود اموال را در اختیار کلاهبردار قرار می دهد و هیچ اجباری در این خصوص وجود نخواهد داشت. تفاوت کلاهبرداری و خیانت در امانت را باید در عناصر این دو جرم جستجو کرد. در ماده اول از قانون تشدید مجازات مرتکبین اختلاس، ارتشاء و کلاهبرداری به عنصر قانونی جرم کلاهبرداری اشاره شده است.

عنصر مادی جرم نیز شامل هر نوع رفتاری خواهد بود که سبب فریب طرف مقابل شود. اقداماتی مانند اعمال متقلبانه، فریب مالباخته و در نهایت جلب رضایت او از عناصر مادی جرم محسوب خواهند شد. در نهایت باید گفت که برای تحقق جرم کلاهبرداری مال مذکور باید متعلق به غیر باشد. علاوه بر این در صورت فقدان اعمال واهی، امکان پیگیری جرم تحت عنوان خیانت در امانت یا تحصیل مال نامشروع وجود خواهد داشت. به جز دو عنصر قانونی و مادی، عنصر روانی نیز قابل بررسی خواهد بود. این عنصر شامل دو بخش عام و خاص می باشد. در عنصر روانی عام، قصد فریب شخص و انجام عامدانه اقدامات مورد توجه قرار می گیرد. در عنصر روانی خاص نیز هدف مجرم قصد رسیدن به اموال شخص خواهد بود.

 

تعریف قانونی اظهارنامه برابر ماده156ق.آ.د.م

هرکسی می تواند قبل از تقدیم دادخواست حق خود را بوسیله اظهارنامه از دیگری مطالبه نماید مشروط بر اینکه موعد مطالبه رسیده باشد.

درواقع اظهارنامه راهیست برای اظهار قانونی هر مطلب,موضوع ودرخواستی و دریافت پاسخی از طرف مخاطب که در بسیاری موارد می تواند راهکاری جهت اثبات موضوع و بدست آوردن دلیلی قانونی ومحکمه پسند باشد,به این جهت که اظهارنامه از طریق قضایی به مخاطب ابلاغ می شودودر زمان طرح دعوی به عنوان دلیل ذکر و پذیرفته میشود.البته در مواقعی صرف ارسال اظهارنامه به حل اختلاف کمک می کندوباعث حل اختلاف می شود ودیگر نیازی به طرح دعوی نمی باشد.

برخلاف نقض ماده156ق.آ.د.م.که اشاره شده هرکس می تواند قبل از تقدیم دادخواست حق خود را بوسیله اظهارنامه مطالبه نماید.در واقع اینطور نیست واظهارنامه را هرزمان می توان برای طرف مخاطب ارسال نمود.

البته در مواردی ارسال اظهارنامه به لحاظ قانونی اجباری است ودرصورت عدم ارسال اظهارنامه دعوی  رد می شود.

شایان ذکراست تنظیم اظهارنامه یک کار تخصصی است و نیاز به اطلاعات دقیق حقوقی و قانونی دارد,به جهت اینکه تنظیم اشتباه آن می تواند باعث هدر رفتن وقت و اطاله دادرسی و بار شدن هزینه های بی جهت شود.