مهمترین اثر واخواهی، اثر تعلیقی آن است. به این معنی که ابتدا تا گذشت زمان و مهلت قانونی واخواهی، امکان اجرای حکم نیست و اگر واخواهی انجام شود، حکم معلق میماند تا نتیجه رسیدگی به واخواهی مشخص گردد. همچنین واخواهی موجب لغو رأی اولیه میشود و دادگاه، مجدد به موضوع رسیدگی و حکم مقتضی صادر میکند.
به موجب ماده 307 قانون آیین دادرسی مدنی، اگر شخص غایب، واخواهی نماید و رأی در دادگاه بعدی به نفع او صادر شده باشد، خواهان دعوای نخستین ملزم به جبران خسارت ناشی از اجرای حکم و خسارات دادرسی به نفع واخواه است.
واخواهی تاثیری بر تجدیدنظرخواهی یا فرجامخواهی ندارد. واخواهی، حق تجدیدنظر را از بین نمیبرد و همچنین اگر شخصی در مهلت مقرر واخواهی نکرده باشد، در صورتیکه حکم قابل تجدیدنظر باشد امکان تجدیدنظرخواهی برای او فراهم است.
اثر واخواهی تنها نسبت به واخواه و واخوانده است و اگر دعوایی چند خوانده و محکوم داشته باشد که برخی واخواهی کرده باشند و برخی اقدام به واخواهی نکرده باشند، نتیجه واخواهی و حکم صادر شده تنها نسبت به آنانی که واخواهی کردند موثر است. استثناء این امر زمانی است که حکم قابل تجزیه و تفکیک نباشد که در این صورت نسبت به تمام طرفین اجرا میشود.