* تمام وظایفی که از ازدواج دائم ناشی میشود، در ازدواج موقت هم بر طرفین بار میشود مگر پرداخت نفقه به زوجه که شوهر مکلف به آن نیست، همینطور طرفین در صورت فوت از یکدیگر ارث نمیبرند. ولی اگر این ازدواج منجر به ایجاد فرزندی بشود، آن فرزند از پدر خود ارث میبرد و نفقه فرزند بر پدر بار میشود و باید بپردازد.
*مطمئناً اشاعه چنین رابطهای مشکلاتی را بهوجود میآورد، ازجمله اینکه چون ثبت ازدواج موقت لازم نیست و عدم ثبت آن مجازاتی ندارد، با سند عادی یا حتی توافق طرفین و اجرای صیغه عقد بین خود آنها این رابطه برقرار میشود و ممکن است بعدها بهویژه در صورت انکار مرد و احیانا بچهدار شدن، مساله الحاق بچه به پدر مطرح شود که آیا اصولا ملحق به پدر است یا نه .
*بعد با فرض اینکه از طریق آزمایش حقانیت فرزند مشخص بشود، این بحث پیش میآید که آیا رابطه صحیح بوده یا خیر و در نتیجه این بچه که از نظر طبیعی مربوط به پدر میشود، آیا از نظر شرعی و قانونی به او ملحق است، از او ارث میبرد یا خیر و نظایر اینها که بسیار مطرح میشود و معمولا مسائل و مشکلات و گرفتاریهای آن به خانمها تحمیل میشود.
*بحث پذیرش و مقبولیت ازدواج موقت در کشور نیز مقولهای متفاوت است. یعنی بحث داشتن دوستی با جنس مخالف عبارت از این است که خانم و آقایی بدون اینکه روابط جنسی داشته باشند، با هم نشست و برخاست داشته باشند و طبیعی است این برای هیچیک ایجاد تعهد نمیکند و در عین حال اگر حدودی را رعایت کنند که با ضوابط قانونی و شرعی اصطکاک نداشته باشد، از نظر قضایی هم دارای اشکال نخواهد بود.
*اما بحث ازدواج موقت طرفین را در موضعی قرار میدهد که رابطه جنسی آنها مجاز تلقی میشود و این مجاز تلقی شدن تبعات خود را دارد که یکی از این تبعات بحث بچهدار شدن است و در عین حال ارتباط یک دخترخانم باکره با مردی دیگر برای ازدواج موقت مشکل شرعی دارد و مکروه تلقی میشود.
*مضافا اینکه در هر حال برای برقرار شدن چنین رابطهای حتما اذن ولی یا جد پدری لازم است. به عبارت دیگر این رابطه دختر و پسر در قالب دوستی رابطهای است که از نظر شرعی تعریفشده نیست و ناچار تبعات و آثار قانونی هم بر آن بار نیست، اما در ازدواج موقت تمام آثار ازدواج قانونی با تفاوتهایی مختصر بر آن بار میشود.
در نکاح دائم عدم وجود مهر یا ذکر نشدن مهر جایز است، اما در نکاح منقطع، عدم وجود مهر موجب بطلان عقد میشود. قانون بر وجود و مشخص بودن مهریه زن در ازدواج موقت تاکید فراوان کرده و مطابق مواد ۱۰۹۵ تا ۱۰۹۸ قانون مدنی ترتیباتی داده که مهریه زن در ازدواج موقت به هر ترتیب به وی تسلیم شود.
زن پس از جاری شدن عقد مالک مهر میشود و اتفاقاتی چون فوت زن در زمان ازدواج، عدم نزدیکی شوهر با وی تا اتمام مدت عقد و بخشیدن زمان عقد از طرف شوهر مهر را ساقط نمیکند.
در صورت عدم نزدیکی در زمان ازدواج، شوهر موظف به پرداخت نصف مهر است. اما در صورت امتناع همسر از پرداخت مهر، درخواست الزام وی از دادگاه مشروط بر اثبات وجود نکاح منقطع خواهد بود. در مواردی که زوجین خود یا توسط عاقدین فاقد دفتر صیغه را جاری میکنند و مدرک کتبی معتبر بر آن نزد زوجه موجود نیست، این اثبات کاری دشوار است.