جعلی بودن سند:

بر این اساس شخص می توان ادعای جعل بودن سند را بنماید که در رابطه با اسناد رسمی طبق ماده 22 قانون ثبت که ذیلا به آن اشاره شده قابل استناد نیست ولی در مورد اسناد عادی می توان ادعای جعلی بودن سند را مطرح نمود.

اسناد عادی و رسمی:

چنانچه سندی برای اثبات مالکیت وجود داشته باشد بایستی برابر اصل شده و در هنگام طرح دعوای اثبات مالکیت به همراه دادخواست ضمیمه شده و به مراجع قضایی ارسال گردد اصل سند نیز در روز رسیدگی تقدیم دادگاه شود. قولنامه ، سند رسمی، رسید های واریزی و پرداختی جهت خرید یا فروش مورد معامله همگی در حکم سند عادی هستند که می توان در جلسه رسیدگی دعوای اثبات مالکیت به این مدارک و اسناد استناد نمود.

طرف دعوی در دعاوی برای مستثنیات

یکی از مراجع ذی صلاح که به پرونده های مختلف در رابطه با گرفتن سند برای مستثنیات و اعتراض به تشخیص اراضی ملی از مستثنیات رسیدگی می نماید و در خصوص گرفتن سند برای مستثنیات تصمیم گیری می نماید هیات ماده واحده قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده ۵۶ قانون جنگل ها و مراتع می باشد که مورخ 1367/06/22 جایگزین کمیسیون ماده ۵۶ اصلاحی 1348/01/26 شده است و همچنین به اعتراضات مربوط به اجرای ماده ۵۶ اصلاحی مذکور رسیدگی می نماید.

 

طبق روال اداری و حقوقی در ایران، گرفتن سند برای مستثنیات نیز شامل پروسه اداری طرح دادخواست می شود. در تنظیم دادخواست برای مستثنیات خوانده ادرات دولتی و منابع طبیعی خواهند بود. برای گرفتن سند برای مستثنیات طبق قانون باید بر اساس قوانین ذیل عمل نمود:

 

1‌=ماده یک: تشخیص منابع ملی شده و مستثنیات

2=ماده دو: قانون ملی شدن جنگلها بر اساس

سند مستثنیات چیست؟

مستثنیات به املاکی گفته می شود که اجازه استفاده از آن ها برای انسان وجود داشته باشد. بر اساس این تعریف هر زمینی که در گذشته و هر زمان دیگری کشت و کاری در آن صورت گرفته و یا بنا و ساختمانی در آن احداث گردیده جز مستثنیات است. بدیهی است با اثبات مالکیت مستثنیات می توان جهت گرفتن سند برای مستثنیات اقدام نمود.

وظایف مهندس ناظر

مهندس ناظر بر ساختمان موظف است در پروسه ساخت و ساز بر عملیات اجرایی ساختمان نظارت اصولی و مستقیم داشته باشد. به صورت کلی مهندسین ناظر بایستی از عملیات اجرایی ساختمان و انطباق آن با مشخصات قید شده در پروانه ساختمان و همچنین نقشه ها و محسابات فنی که در پروانه ساختمان درج شده اطمینان حاصل نمایند. پس از بررسی و مطابقت موارد فوق و پس از اتمام کار این تطابق را گواهی خواهد نمود. در صورت عدم انجام وظایف می توان شکایت از مهندس ناظر را مطرح نمود.

شکایت از مهندس ناظر

در رابطه با شکایت از مهندس ناظر ابتدا به توضیح کلی در مورد مهندس ناظر و وظایف ایشان می پردازیم. مهندس ناظر بر پروژه های ساختمانی بایستی بر ایمنی و استانداردهای ساختمان نظارت کامل داشته باشد تا مشکلی از حیث ساخت و ساز ساختمان را تهدید نکند. در صورتی که مهندس ناظر کار خود را به درستی انجام نداده و باعث بروز مشکلات برای ساختمان گردد می توان از وی با عنوان شکایت از مهندس ناظر اقدام نمود.

مجازات تخلف سالن زیبایی

در صورت بروز هر یک از تخلفات ذکر شده و شکایت از سالن زیبایی با توجه به تخلف و جرم صورت گرفته مجازاتی همچون :

 

.جزای نقدی

.ابطال پروانه صنفی

.ابطال جواز کسب

.تعطیلی موقت سالن زیبایی

.در صورت جرم و تخلفات سنگین همچون تزریق ژل و بوتاکس و دخالت در امور پزشکی بر اساس دستور بازپرس ویژه جرائم پزشکی پلمپ سالن زیبایی انجام خواهد شد.

ژل و بوتاکس در سالن زیبایی

تزریق ژل و بوتاکس کاری تخصصی است که باید توسط پزشک متخصص زیبایی انجام شود و انجام این کار در محیط غیر استریل باعث بروز عفونت و بیماری های پوستی برای شخص می گردد. بر اساس گفته های بالا انجام این امر علاوه بر تخلف بهداشتی تخلف صنفی نیز می باشد.

انجام چه مواردی در سالن های زیبایی ممنوع است؟

انجام موارد زیر در سالن های زیبایی ممنوع است. انجام هر یک از این امور در سالن های زیبایی مصداق تخلف بوده و در صورت انجام می توان جهت شکایت از سالن زیبایی اقدام نمود:

 

.تزریق ژل

.تزریق بوتاکس

.پیرسینگ

.بخیه زدن

.کلیه عمل های زیبایی

.سولاریوم

.لیزر

پرسنل غیر متخصص

یکی از شایع ترین موارد شکایت از سالن زیبایی به دلیل استفاده از پرینل غیر متخصص است. تمامی پرسنل بایستی دارای مدرک فنر حرفه ای مرتبط در تخصص خود باشند زیرا عدم تخصص باعث وارد شدن صدمه به سلامت و زیبایی افراد خواهد شد.

تخلفات بهداشتی

سالن های زیبایی باید دارای مجوزهای لازم از وزارت بهداشت باشند. سالن زیبایی باید دارای هواکش و تهویه مناسب، انشعاب تخلیه آب کف شور در آشپزخانه، کپسول آتش نشانی، جعبه کمک های اولیه و آشپزخانه کاشی‌کاری شده باشد. یکی از موارد دیگر که مورد بررسی مامور بهداشت قرار می گیرد بهداشت و تمیزی سرویس بهداشتی است. این موارد توسط کارشناس اداره بهداشت، بررسی شده و پس از استعلام به اتحادیه آرایشگران زنانه اعلام می گردد.

تخلفات صنفی

تخلفات صنفی به این معناست که مشاغل در دستورالعملی که ادراه اصناف تعیین می نماید دارای دسته بندی هستند. علت این دسته بندی به این دلیل است که اصناف با یکدیگر تداخل نداشته باشند. برای مثال در مغازه لوازم آرایش فروشی می توان لوازم بهداشتی هم فروخت ولی نمی توان وسایل خرازی هم فروخت زیرا باعث تداخل دو صنف خرازی و آرایشی بهداشتی خواهد شد .

تخلفات سالن های زیبایی

تخلفات این صنف که منجر به شکایت از سالن زیبایی می گردد بر دو نوع اند:

 

1=تخلفات صنفی

2=تخلفات بهداشتی

3=پرسنل غیر متخصص

ماده 308 قانون مدنی

طبق ماده 308 قانون مدنی، غصب استیلا بر حق غیر است به نحو عدوان. عدوان به معنای متصرف بدون مجوز و با علم به علم به عدم استحقاق خود عامدا بر حق غیر مستولی شود. طبق ماده 310 همان قانون اگر کسی که مالی به عاریه یا به ودیعه و امثال آن ها در دست اوست منکر گردد از تاریخ انکار در حکم غاصب است. به عبارت دیگر امین با امتناع از تسلیم مال، وصف امانت را از دست داده و در حکم غاصب خواهد بود.

تکالیف طرفین عقود عاریه و ودیعه

با انعقاد هر یک از دو عقد مذکور، مالک علی الاصول می تواند هر زمان بخواهد مال موضوع توافق را مسترد دارد. با تقاضای مالک، گیرنده مکلف به رد عین مال است و چنان چه منکر وجود مال در ید خویش شود و یا از استرداد، امتناع ورزد ید امانی وی به ید غاصبانه تبدیل می گردد. با تبدیل ید امانی به غاصبانه، چنان چه مال به هر دلیلی از جمله قوه قاهره مثل زلزله تلف شود، گیرنده مسوول بوده و مکلف به رد بدل مال می باشد در حالی که در زمان امانی بودن ید با تلف بر اثر قوه قاهره، مسوولیتی متوجه گیرنده نخواهد بود. به عبارت دیگر با انکار و یا عدم استرداد توسط گیرنده، احکام غصب بر رابطه طرفین جاری خواهد شد.

ماده 648 قانون مدنی

طبق ماده 648 قانون مدنی قرض عقدی است که به موجب آن احد طرفین مال خود را به طرف دیگر تملیک می کند که طرف مزبور مثل آن را از حیث مقدار و جنس و وصف رد نماید و در صورت تعذر رد مثل، قیمت آن را بدهد. همان گونه که مشخص است در عقد قرض، مالکیت مال به گیرنده انتقال می یابد و وی مکلف است در زمان تعیینی بدل مال به قرض دهنده بدهد اما در عاریه، مالکیت مال به گیرنده منتقل نمی شود بلکه مال در مالکیت، معیر باقی می ماند و مستعیر یا گیرنده صرفا حق استفاده از مال را طبق توافق دارد و باید طبق توافق عین همان مال را پس بدهد.

تفاوت عاریه و قرض

نکته مهمی که در باب عاریه باید اشاره داشت این است که در عرف رایج از عبارت قرض برای انعقاد عقد عاریه استفاده می شود. مثلا الف که قصد استفاده از اتومبیل ب را دارد به وی می گوید اتومبیل خود را به من قرض بده. هر چند طرفین از عبارت قرض استفاده نموده اند اما ماهیت توافق ایشان عاریه است و در صورت اختلاف بین ایشان و ارجاع موضوع به محکمه، قاضی احکام عقد عاریه را بر روابط ایشان جاری خواهد نمود.

شرایط صحت عقود عاریه و ودیعه

شرایط صحت دو عقد اخیر به مانند سایر عقود تابع ماده 190 قانون مدنی می باشد. طبق ماده 190 برای صحت هر معامله شرایط ذیل اساسی است:

 

 1+قصد طرفین و رضای آن ها

2+اهلیت طرفین

3+موضوع معین که مورد معامله باشد.

4+مشروعیت جهت معامله.

منظور از شرط اول در تفاوت عقد عاریه و عقد ودیعه، قصد طرفین برای انعقاد هر یک از عقود مزبور و عدم اجبار و یا اکراه هر از طرفین می باشد. مراد از اهلیت نیز عقل، بلوغ و رشد متعاملین است. برای مثال اگر پسری 13 ساله دوچرخه خویش را به فردی بدهد تا مجانا از آن استفاده نماید عقد منعقد شده به دلیل فقدان بلوغ عاریه دهنده( معیر ) باطل است. همان گونه که اشاره شد علاوه بر شرایط اخیر، شرط صحت عقد عاریه این است که مال موضوع توافق با استفاده از بین نرود.

ماهیت عقد عاریه

وفق ماده 635 قانون مدنی، عاریه عقدی است که به موجب آن احد از طرفین به طرف دیگر اجازه می دهد که از عین مال او مجانا منتفع شود. عاریه دهنده را «معیر» و عاریه گیرنده را «مستعیر» گویند. پس بر خلاف عقد ودیعه، قصد مشترک طرفین این است که گیرنده از مال مجانا استفاده نماید. اگر احمد اتومبیل خود را به هوشنگ بدهد تا با آن به شمال کشور سفر کند ماهیت توافق طرفین به شرط مجانی بودن استفاده هوشنگ، عاریه نام دارد. عاریه نیز مانند ودیعه عقدی جایز است. در مثال اخیر اگر احمد با فسخ قرارداد، خودرو را از هوشنگ مطالبه کند وی مکلف است خودرو را به احمد مسترد کند. هم چنین با فوت یا حجر هریک از طرفین، عقد منحل می گردد. هم چنین مال موضوع عاریه باید مالی باشد که با استفاده از بین نرود. مثلا اگر الف به ب اذن دهد تا پرتقال های موجود در باغ او را بخورد چنین اذنی عاریه محسوب نمی شود زیرا پرتقال با استفاده(خوردن) از بین می رود.

ماهیت عقد ودیعه

در مورد تفاوت عقد عاریه و عقد ودیعه ابتدا باید به تعریف این عقود پرداخت. طبق ماده 607 قانون مدنی، ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می سپارد برای آن که آن را مجانا نگه دارد. ودیعه گذار را «مودِع» و ودیعه گیرنده را «مستودع» یا «امین» گویند. لذا برای تحقق عقد ودیعه می بایست قصد مشترک طرفین، نگهداری مجانی امین از مال باشد. مجانی بودن عقد ودیعه آن را از اجاره متمایز می کند. مثلا اگر الف، کالای xرا به ب بدهد تا ب در قبال دریافت یک میلیون تومان یک ماه از آن نگهداری کند عقد منعقده ودیعه محسوب نمی گردد و به آن قرارداد، عنوان «اجاره شخص» اطلاق می گردد. ودیعه عقدی جایز است یعنی هر یک از طرفین هر زمان بخواهد می تواند عقد را فسخ کند و با فوت یا حجر یکی از طرفین، منحل می گردد.