جرائم دیگر آزارانه روحی علیه اشخاص، جرائمی هستند که در آن ها فرد با هدف رسیدن به ارضا و کسب لذت اقدام به آزردن روان اشخاص از طریق رفتار، گفتار یا نوشتار می کند. این جرائم از شیوعی به مراتب بیشتر نسبت به جرائم دیگر آزارانه جسمی علیه اشخاص برخوردارند اما نمی توان برای آن ها خطرات کمتری در نظر گرفت. زیرا آرامش ذهنی افراد را مختل می کنند و در صورت ادامه می توانند منجر به ایجاد اختلالات شدید روحی و ابتلا به امراض روانی در فرد شوند. انسان ها علی رغم تفاوت هایی که دارند در اصل دردپذیری جسمی مشترک اند و آن چه برای یک انسان دردآور است برای تمام انسان ها با اندک شدت و ضعفی دردآور است، اما آزار روحی افراد وضعیت پیچیده تری دارد. زیرا وضعیت روحی هر فرد مرهون تجربیات، حوادث، محیط و ادوار گوناگون زندگی اوست و قابل تسری به دیگران نمی باشد.
در جرم انگاری نیز، تشخیص آزار جسمی یک فرد، نوعی و به طبع ساده تر بوده اما تشخیص آزار روحی افراد، شخصی و از دشواری زیادی برخوردار است. گاهی دیدن یک تصویر خاص، شنیدن یک قطعه موسیقی، یا هر عامل دیگری که بتوان تصور کرد، برای یک فرد یادآور خاطره ای دردناک بوده و ممکن است فردی با استفاده از آن ها او را رنج دهد. در صورتی که همین اقدامات برای دیگر افراد جامعه به هیچ عنوان عذاب آور نیستند. با این اوصاف بسیاری از اقدامات آزاردهنده روحی علیه افراد قابلیت جرم انگاری ندارند و جرائم روحی علیه افراد نیز از تنوع کمی برخوردار می باشند. اصولا قانون گذاران نیز در کشور های مختلف فقط به جرم انگاری مواردی می پردازند که قابلیت اثبات بیشتری دارند و از موارد دیگر صرف نظر می نمایند. در ادامه به بررسی مصادیقی از جرائم روحی علیه اشخاص رداخته خواهد شد که در پیوند با اختلال شخصیت دیگر آزاری هستند و مورد توجه قانون گذاران نیز قرار گرفته اند.
توهین دیگر آزارانه:
به توهینی گفته می شود که دیگر آزار بدون آن که از فرد مقابل ناراحت باشد، یا سببی برای توهینش وجود داشته باشد، با هدف خرد کردن شخصیت فرد و احساس لذت از این اقدام، فحاشی کند. توهین دیگر آزارانه را می توان در مزاحمت خیابانی و توهین بعضی از موتور سواران یا اتومبیل های سواری در حال عبور نسبت به بانوان، نوشتن عبارات رکیک و ناشایست بر درب منازل یا اتومبیل های دیگران و نوشتن مطالب توهین آمیز بی دلیل در روزنامه ها یا محیط مجازی یافت. به علاوه بسیاری از دیگر آزاران جسمی نیز آمیخته به توهین مبتنی بر دیگر آزاری هستند. تقریبا در تمامی موارد تجاوز به عنف دیگر آزارانه قربانی با توهین های رکیک و بی دلیل متجاوز رو به رو می شود که گاهی تأثیر این توهین ها کمتر از آن عمل ناشایست نیست.
تهدید دیگر آزارانه:
تهدید دیگر آزارانه به معنای ترساندن دیگران از ایجاد وقایع ناخوشایند یا ارتکاب جرائمی بر علیه آنان است که با هدف لذت بردن از ترس و استیصال دیگران صورت می گیرد و دیگر آزار با تکرار این اقدامات هر چه بیشتر ارضا می شود. تهدید دیگر آزارانه می تواند شفاهی و به صورت رودررو باشد، یا غیر مستقیم و به شکل مزاحمت تلفنی به وقوع بپیوندد. همچنین قابلیت ارتکاب به صورت نوشتار را نیز در قالب نامه، پیام کوتاه، نامه الکترونیکی و ... داراست. آن چه برای یک دیگر آزار اهمیت دارد مشاهده رنج، درد و ترس دیگران است. پس تا وقتی که واکنشی از فرد تهدید شده مشاهده نگردد حس رضایت او برانگیخته نمی شود. به همین دلیل اشتباه ترین راه مقابله با تهدیدی با ماهیت نامعلوم، واکنش نشان دادن نسبت به آن و بهترین راه مقابله، اطلاع دادن به نیروی پلیس و پیگیری با روش های قانونی است.
مزاحمت تلفنی دیگر آزارانه:
مزاحمت تلفنی از آن جرائمی است که می تواند هدف یا وسیله باشد. در جایی که مزاحمت تلفنی وسیله است، معمولا با وجود خصومت شخصی، کینه یا مواردی از این دست مواجهیم، اما وقتی مزاحمت تلفنی هدف مجرم قرار می گیرد با یک جرم دیگر آزارانه مواجه هستیم. مزاحمت تلفنی جرمی است که تمامی انواع آزارگری روحی افراد می توانند در آن تبلور یابند. افرادی که بی دلیل شماره تلفنی را می گیرند و شروع به فحاشی یا تهدید می کنند، خبر های دروغین از مرگ یا بیماری اطرافیان افراد می دهند، در گوشی تلفن موسیقی، اصوات حیوانات یا صداهایی از فیلم های ترسناک و... را پخش می کنند. همگی زمینه های از بیماری دیگر آزاری را دارند.
جرائم دیگر آزارانه علیه اموال و مالکیت:
در جرائم دیگر آزارانه علیه اموال و مالکیت، فرد دیگر آزار یا از آسیبی که به اشیاء وارد می کند و انسان پنداری آن ها لذت می برد، یا با دیدن رنج صاحب آن شی ء در مواجهه با آسیب دیدن و نابودی مال متعلق به خود، به ارضا می رسد. جرائم دیگر آزارانه علیه اموال بسیار رایج اند و در تمامی انواع تخریب و سوزاندن اشیاء و تمامی سرقت هایی که هدف مجرم از آن ها، آزار دادن صاحبانشان است می توان دیگر آزاری را احراز نمود. به علاوه پنهان کردن وسایلی که برای افراد دارای ارزش معنوی هستند یا برداشتن لوازم التحریر و کتاب های درسی مهم همکلاسی ها در میان دانش آموزان نیز دارای زمینه هایی از اختلال شخصیت دیگر آزاری هستند. اینکه لزوما افراد مبتلا به دیگر آزاری علیه اموال، به جرائمی بر علیه اشخاص دست بزنند مشخص نیست، اما جان انسان ها آن قدر اهمیت دارد که با مشاهده چنین فردی نسبت به حالت خطرناک او حساس شد. پیش تر آمد که جرمی که صرفا دیگر آزارانه باشد وجود ندارد و تمامی جرائم نیز دارای ماهیت دیگر آزارانه نیستند. بلکه جرائم دیگر آزارانه می توانند روی دیگر بعضی از جرائم عادی باشند. جرائم علیه اموال نیز از این قاعده مستثنی نیستند. برای مثال در جرم کلاهبرداری می توان حالتی تصور نمود که فردی با هدف ایجاد زجر در دیگری این کار را انجام دهد، اما نهایتا نمی توان گفت که کلاهبرداری، جرمی دیگر آزارانه است. مضافا امکان ارتکاب آن با هدف دیگرآزارانه هم بسیار کم و نهایتا در حد تصوری ذهنی است. با این پیش فرض در ادامه به جرائمی علیه اموال پرداخته می شود که دارای بعد دیگر آزارانه هستند و نه آن جرائمی علیه اموال که ممکن است فردی با هدف دیگر آزاری مرتکب شود.
تخریب دیگر آزارانه:
آسیب زدن جزئی یا کلی به اموال متعلق به دیگران با هدف تحمیل رنج به آن ها و رسیدن به ارضا از این طریق، تخریب دیگر آزارانه است. مثال های این جرم آن قدر فراوان اند که نام بردن از تمامی آن ها نامقدور است اما با نگاهی به زندگی روزمره هم می توان مصادیق فراوانی از آن را یافت که بعضا تحت عناوینی مثل تفریح، شوخی و ... پنهان می ماندند. سنگ زدن به شیشه همسایگان، پاره کردن رویه صندلی اتوبوس و ورزشگاه و مطب پزشک، ایجاد بریدگی بر روی تنه درختان، میز و نیمکت چوبی و ... با چاقو و دیگر اشیاء برنده، کشیدن خط یا ریختن رنگ و روغن ترمز و اسید بر روی اتومبیل ها، سوراخ کردندیوار های گچی با خودکار و کلید و ... و هزاران مثال دیگر مبین نقش پررنگ اختلال شخصیت دیگر آزاری در جرم تخریب است.
سرقت دیگر آزارانه:
سرقتی که در آن انگیزه مالی وجود نداشته باشد و سارق جرم را با هدف رنج دادن مالباخته انجام دهد سرقتی دیگر آزارانه است. همچنین سرقتی ساده و با هدف مالی که مقرون به آزار و اذیت باشد نیز دیگر آزارانه محسوب می شود. به شرط آن که این آزار و اذیت با هدف قانع کردن قربانی به تحویل آسان تر اموالش نباشد و به وسیله ای برای لذت بردن سارق بدل گردد. بسیاری از دیگر آزاران به جای دست زدن به یک سرقت بزرگ برای تحمیل رنج روحی و مالی به قربانی، تصمیم به سرقت های کوچکی می گیرند که موجب رنج و کلافگی مال باخته شود. اصولا سه تفاوت عمده میان سرقت دیگر آزارانه با جرم معمولی سرقت وجود دارد.
اول آن که در سرقت عادی فرد صرفا به دنبال عواید مالی بوده و این که مالباخته از سرقت آگاه نشود برای سارق بیار بهتر و اطمینان بخش تر است اما در سرقت دیگر آزارانه، سارق می کوشد چیزی را برباید که مالباخته فورا از نبود آن آگاه شود، زیرا آنچه اهمیت دارد مشاهده رنج مالباخته و کسب لذت از این رنج است. دومین تفاوت آن که در یک سرقت مالی، سارق سعی می کند از جایی سرقت کند که بیشترین غریبگی را با او داشته باشند تا امکان مظنون واقع شدن و شناسایی اش محدودتر گردد اما در سرقت دیگر آزارانه، سارق به علت آن که می خواهد به انتظار دیدن رنج مالباخته بنشیند، معمولا فردی را انتخاب می کند که به او نزدیک باشد. سومین تفاوت نیز در ارزش مال ربوده شده است. معمولا در سرقت های عادی سارق می کوشد چیزهایی را برباید که ارزش مالی بیشتری داشته باشند و کمتر به سراغ اشیایی می رود که ارزش معنوی دارند، برعکس در سرقت های دیگر آزارانه، سارق به سراغ چیزهایی می رود که بر خلاف ارزش مالی کم، دارای ارزش معنوی فراوانی برای قربانی هستند و نبود آن ها روح و روان مالباخته را رنج می دهد.
