اگر زن راضی به طلاق نباشد و مرد دادخواست طلاق را به دادگاه ارائه کند، دادگاه مرد را وادار به پرداخت تمام حق و حقوق زن از جمله مهریه، نفقه، اجرت المثل و یا نحله خواهد کرد.
اگر زن راضی به طلاق نباشد و مرد دادخواست طلاق را به دادگاه ارائه کند، دادگاه مرد را وادار به پرداخت تمام حق و حقوق زن از جمله مهریه، نفقه، اجرت المثل و یا نحله خواهد کرد.
از آن جایی که قانون گذار حق طلاق را برای مرد در نظر گرفته است، اگر زن راضی به طلاق نباشد خللی در رأی دادگاه برای صدور حکم طلاق ایجاد نمیکند. اما در برخی از مواقع دادگاه ممکن است دلایل قوی تری برای طلاق زن از سوی مرد درخواست کند.
اگر مرد به عنوان خوانده دعوا باشد، دادگاه در صورت عدم حضور او با وجود زن یا وکیلش به پرونده طلاق رسیدگی کرده و رأی غیابی را صادر میکند.
در صورتی که زن ناشزه باشد و از همسرش تمکین نکند، زوج موظف به پرداخت نفقه همسرش نخواهد بود.
عدم حضور مرد یا وکیل او میتواند موجب صدور رأی به نفع زوجه شود و دادگاه زوج را محکوم کند.
مادر تا ۷ سالگی حضانت پسر را بر عهده دارد و از ۷ تا ۱۵ سالگی حضانت فرزند پسر با پدر خواهد بود.
با توجه به شرایط تعیین شده در قانون حضانت دختر تا ۷ سالگی با مادر و از ۷ تا ۹ سالگی با پدر است.
حق هر کودکی زندگی شاد و حضور در یک محیط سالم و زندگی کنار خانواده است؛ اما گاهی مواقع شرایط زندگی زوجین به نحوی پیش میرود که سلامت روحی و جسمی کودک در خطر است و جدایی تنها راه خواهد بود.
در صورت بروز اختلاف با توجه به این که جهیزیه از طرف پدر زن به دخترش هبه شده و مالکیت آن به دخترش منتقل شده است لذا پس از فوت زن اموالش جزء ترکه و اموال باقی مانده از زن بوده و به ارث می رسد و هر یک از ورثه اعم از پدر و مادر زن و همسرش به میزان سهم قانونی از آن ارث می برند.
خیر زیرا در قانون مدنی چنین تکلیفی برای زن یا خانواده زن قرار داده نشده و آنچه که به عنوان جهیزیه از سوی زن به خانه شوهر برده می شود بر حسب عرف و رسم و فرهنگ ایرانی است و اگر زن جهیزیه ای به خانه شوهر نبرد باز هم شوهر مکلف است همه وسایل ضروری و موردنیاز زندگی مشترک را از باب انفاق طبق ماده ۱۱۰۷ قانون مدنی تهیه و تامین کند. و در غیر این صورت زن می تواند علیه مرد اقدام به طرح دعوای الزام به پرداخت نفقه نماید.
مرد حق خروج جهیزیه و وسایل متعلق به زن را از منزل مشترک ندارد مگر با رضایت او. بنابراین اگر ثابت شود مرد آنها را بدون اطلاع زن خارج کرده و به جای دیگری منتقل نموده، در صورت موجود بودن زن می تواند تقاضای استرداد آنها را نماید و اگر تلف و یا خراب شود، مرد ضامن جبران خسارت آنها است.
اگر زن با استرداد جهیزیه، منزل مشترک را نیز ترک نمود، مرد فورا باید ضمن تهیه وسایل و اثاثیه لازم و قرار دادن آن در منزل مشترک که مهیای زندگی زناشویی باشد، نسبت به تنظیم دادخواست الزام به تمکین علیه زن در دادگاه خانواده اقدام و از طریق دادگاه خانواده مبادرت به طرح دعوا نماید.
پاسخ: بله زن هر زمانی که بخواهد می تواند برای استرداد جهیزیه خود علیه مرد اقدام به طرح دعوا نماید.
تنها در شرایطی که قانون برای طلاق در دوران عادت ماهانه مجاز دانسته زن یا مرد میتوانند برای طلاق اقدام کنند.
برای جاری کردن صیغه طلاق باید زوجه پاک باشد و در دوران عادت ماهانه یا نفاس نباشد.
در صورتی که مرد غایب باشد و زن بخواهد از او طلاق بگیرد، چون اطمینان حاصل کردن از عادت ماهانه زن ممکن نیست طلاق بدون شرط جایز خواهد بود.
با توجه به اینکه در دوران بارداری قاعدگی یا نفاس زن وجود ندارد، دادگاه طلاق را در این دوران بلامانع میداند و پاکی زن در این شرایط جزء شروط طلاق نیست.
با وجود اینکه طلاق در دوران عادت ماهانه باطل است، اما قانونگذار در موارد خاصی طلاق در این دوران را مجاز در نظر گرفته. از جمله مواردی که طلاق در دوران پریودی در آنها مجاز است.
در دوران عادت ماهانه رابطه زناشویی بین زن و مرد وجود ندارد. به همین دلیل است که طلاق برای پس از این دوران که امکان برقراری رابطه و ایجاد علاقه بین زوجین وجود دارد در نظر گرفته میشود. در واقع قانونگذار این موضوع را در نظر داشته که زن و مرد ممکن است به خاطر فاصلهای که بین آنها ایجاد شده از هم سرد شده باشند و اقدام آنها برای طلاق به خاطر یک تصمیم عجولانه باشد.
با توجه به اینکه طلاق در دوران عادت ماهانه باطل است، در صورت جاری شدن صیغه طلاق زوج یا زوجه میتوانند با وجود اثبات قاعدگی زن یا نفاس طلاق را باطل کنند؛ بنابراین حکمی در این دوران جاری میشود قابل باطل شده است و به لحاظ قانونی معتبر شناخته نمیشود.