چه مواردی باعث سلب حضانت فرزند از پدر یا مادر می‌شود؟

عمده دلایلی که باعث می‌شوند حضانت از پدر یا مادر گرفته شود (موارد سلب حضانت)، عبارت‌اند از:

 

1. اعتیاد به الکل، مواد مخدر یا قمار (سلب حضانت از پدر معتاد)

 

2. ارتکاب کارهای منافی عفت (داشتن فساد اخلاقی و ارتکاب به فحشا)

 

3. ابتلا به بیماری‌های روانی مثل جنون، با تشخیص پزشکی قانونی

 

4. ضرب و شتم کودک بیش از حد متعارف

 

5. اجبار طفل به انجام کارهای خلاف قانون مانند جیب‌بری، تکدی‌گری، فحشا و...

 

6. ابتلا به بیماری‌های واگیردار

 

7. سلب حضانت از مادر در صورت ازدواج مجدد پس از طلاق

 

البته باید تأکید کنیم که این موارد، می‌توانند بیشتر از این هم باشند. در واقع موارد سلب حضانت طفل محدود به این 7 مورد نبوده و مثلاً اگر پدر مکانی برای زندگی و شغلی برای امرار معاش نداشته باشد، بدون تردید صلاحیت حضانت کودکش را ندارد.

حق حضانت فرزند یعنی چه و حضانت طفل برعهده چه کسی است؟

"برحسب مواد 1168 و 1169 قانون مدنی، حضانت فرزند (چه دختر باشد یا پسر) در هر حال بر دوش پدر و مادر او قرار دارد. بااین‌وصف اگر والدین جدای از یکدیگر زندگی کرده یا طلاق بگیرند، تا هفت سالگی حضانت طفل با مادر بوده و پس از آن، پدر عهده‌دار سرپرستی خواهد شد. بعد از این سن، در صورت وجود اختلاف نظر میان والدین، دادگاه تشخیص می‌دهد که چه کسی واجد صلاحیت حضانت طفل است."

آیا قوانینی برای حفظ حقوق و تعهدات در عقد موقت وجود دارد؟

در کشورهایی مانند ایران که قوانین اسلامی مبتنی بر شریعت اسلام را به عنوان منبع قانونی خود قرار داده‌اند، قوانینی برای حفظ حقوق و تعهدات در عقد موقت وجود دارد. در ایران، عقد موقت به عنوان یکی از انواع ازدواج توسط قانون شخصی اسلامی (مدنی) تنظیم می‌شود.

در این قانون، برای اعتبار و اعمال حقوق و تعهدات در عقد موقت مقرراتی وجود دارد. برای مثال، بر اساس این قانون، عقد موقت باید با رضایت طرفین صورت گیرد و شروط و مقررات مربوط به عقد موقت باید در قرارداد ازدواج موقت ذکر شود. همچنین، مدت زمان مشخصی برای این نوع ازدواج تعیین می‌شود و پس از پایان این مدت، عقد به طور خودکار فسخ می‌شود.

همچنین، در قوانین ایران، تعهدات مالی در عقد موقت نیز مورد توجه قرار گرفته است. طرفین می‌توانند در قرارداد ازدواج موقت تعهدات مالی خاصی را نیز در نظر بگیرند که در طول مدت ازدواج به آن تعهد داشته باشند.

آیا در قانون اسلامی ایران مدت زمان مشخصی برای عقد موقت یا نکاح منقطع تعیین شده است؟

در قانون شخصی اسلامی (مدنی) ایران، مدت زمان مشخصی برای عقد موقت تعیین شده است. طبق این قانون، مدت ازدواج موقت بین طرفین باید با رضایت آن‌ها تعیین شود و در قرارداد ازدواج موقت ذکر گردد. مدت زمان مشخص شده در این نوع ازدواج ممکن است بر اساس توافق طرفین و شرایط و موقعیت‌های خاص متفاوت باشد.

معمولاً، مدت ازدواج موقت در ایران معمولاً برای یک مدت معقول و مشخص تعیین می‌شود، که ممکن است از چند روز تا چند سال متغیر باشد. اما برای اینکه این نوع ازدواج معتبر باشد، مدت آن باید مشخص و قابل اندازه‌گیری باشد و نباید به شکلی نامشروع و بی‌مورد به طولانی شدن بپیوندد.

آیا مدت زمان ازدواج موقت می‌تواند در طول ازدواج تمدید شود؟

مدت زمان ازدواج موقت می‌تواند در طول ازدواج تمدید شود، اما با رضایت طرفین و با رعایت قوانین مربوطه. در قانون شخصی اسلامی (مدنی)، امکان تمدید مدت زمان ازدواج موقت در صورت موافقت طرفین وجود دارد.

طرفین می‌توانند قبل از پایان مدت ازدواج موقت، با توافق مشترک و با رعایت قوانین و مقررات مربوطه، مدت زمان را تمدید کنند. این تمدید باید به صورت قانونی ثبت شود و شروط و مقررات تمدید نیز باید در قرارداد ازدواج موقت جدید مشخص شوند.

مهم است بدانید که تمدید مدت زمان ازدواج موقت باید با رضایت طرفین انجام شود و هر دو طرف باید موافقت خود را به صورت آزادانه و بدون اجبار اعلام کنند. همچنین، تمدید مدت زمان ازدواج موقت نباید به شکلی نامشروع و بی‌مورد انجام شود و باید با رعایت مقررات و قوانین مربوطه انجام گیرد.

آیا تمدید مدت زمان ازدواج موقت می‌تواند بیشتر از یک بار انجام شود؟

در قانون شخصی اسلامی (مدنی) ایران، تمدید مدت زمان ازدواج موقت می‌تواند بیشتر از یک بار انجام شود، با این شرط که طرفین با رضایت آزادانه خود تمدید را مورد توافق قرار دهند و با رعایت مقررات و قوانین مربوطه اقدام کنند.

بنابراین، اگر طرفین تصمیم به تمدید مدت زمان ازدواج موقت بعد از پایان مدت قبلی داشته باشند، می‌توانند با توافق مشترک و با رعایت قوانین، مدت زمان را دوباره تمدید کنند و قرارداد ازدواج موقت جدید را بر اساس شروط و مقررات توافق شده منعقد کنند.

مهم است تا طرفین در هر مرحله از تمدید مدت زمان ازدواج موقت موافقت خود را به صورت آزادانه و بدون اجبار اعلام کنند. همچنین، تمدید مدت زمان ازدواج موقت باید با رعایت قوانین و مقررات مربوطه انجام شود و به شکلی قانونی ثبت شود.

چه مدت زمانی می‌تواند یک نکاح منقطع به طور معمول دوام داشته باشد؟

مدت زمان یک نکاح منقطع برای هر طرف بر اساس توافق قبلی و شروط تعیین شده می‌تواند متفاوت باشد. اما در عمل، مدت زمان معمول برای یک نکاح منقطع معمولاً بین یک تا پنج سال است. این مدت زمان می‌تواند با توافق طرفین تمدید یا پایان یابد.

آیا نکاح منقطع در ایران برای هر دو جنس قابل انجام است؟

در ایران، نکاح منقطع یا عقد موقت برای هر دو جنس قابل انجام است. این نوع ازدواج برای زن و مرد قابل انجام است و هر دو طرف می‌توانند به اتفاق یکدیگر را برای مدت زمان مشخصی به عنوان همسر قانونی انتخاب کنند. در این نوع ازدواج، مرد و زن با توافق قبلی و بر اساس شروطی که آنها تعیین کرده‌اند، به صورت موقت ازدواج می‌کنند.

باید توجه داشت که مقررات و شرایط مربوط به نکاح منقطع برای هر دو جنس در ایران ممکن است متفاوت باشد و ممکن است قوانین و مقررات در آینده تغییر کنند.

نکاح منقطع یا عقد موقت با سایر انواع ازدواج چه تفاوتهایی دارد؟

تفاوت نکاح منقطع یا عقد موقت با سایر انواع ازدواج به علت ماهیت و شرایط آن متفاوت است. در ادامه، به برخی از تفاوت‌های اصلی بین نکاح منقطع یا عقد موقت و سایر انواع ازدواج اشاره خواهیم کرد:

1. مدت زمان: یکی از تفاوت‌های اساسی بین نکاح منقطع یا عقد موقت و سایر انواع ازدواج، مدت زمان آنهاست. در نکاح منقطع یا عقد موقت، ازدواج برای یک مدت زمان مشخص انجام می‌شود، در حالی که در ازدواج‌های دائم، زوجین برنامه‌ریزی می‌کنند که برای همیشه با یکدیگر زندگی کنند.

2. قرارداد و توافق: در نکاح منقطع یا عقد موقت، ازدواج بر اساس توافق طرفین برای مدت زمان مشخص منعقد می‌شود و معمولاً با تعیین شروط و قوانین خاصی صورت می‌گیرد. در حالی که در ازدواج‌های دائم، زوجین تصمیم می‌گیرند به صورت دائمی با یکدیگر ازدواج کنند و توافقات بلندمدت را انجام دهند.

3. حقوق و تکالیف: در نکاح منقطع یا عقد موقت، تکالیف و حقوق زوجین در طول مدت زمان تعیین شده و براساس شروط توافق شده تعیین می‌شود. در ازدواج‌های دائم، تکالیف و حقوق زوجین بر اساس قوانین و مقررات عام مربوط به ازدواج تعیین می‌شود و به طور دائمی اعمال می‌شود.

4. روابط اجتماعی و قانونی: در برخی جوامع و قوانین، نکاح منقطع یا عقد موقت قابل قبول است و به صورت قانونی تنظیم می‌شود. اما در برخی دیگر از جوامع و قوانین، این نوع ازدواج توسط قوانین ممنوع شده است. به طور کلی، قوانین و روابط اجتماعی در مورد نکاح منقطع یا عقد موقت در برخی کشورها و مناطق متفاوت است.

از این رو، نکاح منقطع یا عقد موقت با سایر انواع ازدواج در مدت زمان، شرایط قرارداد، حقوق و تکالیف، و قوانین و روابط اجتماعی تفاوت دارد. این تفاوت‌ها ممکن است در فرهنگ‌ها و قوانین متفاوت باشند.

قوانین و مقررات مربوط به نکاح منقطع یا عقد موقت

برای انجام نکاح منقطع یا عقد موقت، لازم است طرفین با رضایت آزادانه خود توافق کنند و قرارداد ازدواج موقت را بر اساس شروط و مقررات توافق شده منعقد کنند. همچنین، تمدید مدت زمان ازدواج موقت نیز با رضایت طرفین و با رعایت قوانین مربوطه امکان‌پذیر است.

مدت زمان نکاح منقطع یا عقد موقت چقدر است؟

مدت زمان نکاح منقطع معمولاً براساس توافق طرفین و شرایط خاص تعیین می‌شود. ممکن است این مدت زمان از چند روز تا چند سال متغیر باشد. برای معتبر بودن این نوع ازدواج، مدت زمان باید مشخص و قابل اندازه‌گیری باشد و نباید به شکلی نامشروع و بی‌مورد به طولانی شدن بپیوندد.

عقد موقت چه اثراتی دارد؟

اولین نکته‌ای که باید به آن اشاره کنیم، تأثیرات روانی و اجتماعی عقد موقت است. این نوع ازدواج می‌تواند تأثیرات روانی و اجتماعی قابل توجهی بر روابط زوجیت و فردیت زوجین داشته باشد. افرادی که به صورت موقت ازدواج می‌کنند، ممکن است با تنش‌ها و نگرانی‌هایی درباره آینده روبرو شوند و این می‌تواند به تضعیف روابط آن‌ها منجر شود.

همچنین عقد موقت ممکن است باعث عدم تأمین حقوق مالی و تعهدات مشترک در طول زمان باشد. زوجین در این نوع ازدواج برای مدت زمان محدودی با یکدیگر همراه هستند و پس از پایان این مدت، تعهدات مالی به طور قطعی پایان می‌یابد. این موضوع می­تواند به ایجاد عدم اعتماد و نارضایتی در طرفین منجر شود.

البته با توجه به وجود فرزندان، تأثیرات عقد موقت بر آن‌ها نیز باید مورد توجه قرار گیرد. این نوع ازدواج ممکن است باعث ایجاد ناپایداری و نارسایی در زندگی فرزندان شود. آن‌ها ممکن است در مواجهه با تغییرات مداوم و عدم ثبات در روابط والدینشان، تحت تأثیر قرار گیرند و مشکلات روانی و اجتماعی را تجربه کنند.

و در نهایت، تبعات طلاق و جدایی در عقد موقت باید در نظر گرفته شود. با پایان مدت زمان تعیین شده در عقد موقت، زوجین دچار جدایی و طلاق می‌شوند. این موضوع می‌تواند به عدم استحکام و پایداری روابط زناشویی منجر شود و تأثیرات منفی بر روی زندگی طرفین و فرزندانشان داشته باشد.

به طور کلی می­توان گفت، تصمیم درباره عقد موقت یا نکاح منقطع با توجه به مقتضیات فرهنگی، قانونی و اخلاقی هر جامعه باید گرفته شود. در هر صورت، حفظ حقوق و عدالت در روابط زناشویی بسیار مهم است و باید برای رسیدن به این هدف تلاش کنیم.

معایب دادن حق طلاق به زن چیست؟

وقتی زنی وکالت طلاق دارد، هر زمان که بخواهد می‌تواند بدون نیاز به اجازه یا حضور همسر از دادگاه گواهی عدم سازش بگیرد و مطابق شرایطی که در وکالتنامه قید شده طلاق بگیرد. بنابراین حق طلاق برای زن امتیاز محسوب می‌شود و هیچ عیبی ندارد.

اما برخی از افراد ادعا می‌کنند، دادن وکالت طلاق به زنان باعث می‌شود، شرایط طلاق آسان‌تر شود و بسیاری از خانم‌ها برای جدایی پیشقدم شوند و آمار طلاق بالاتر رود.

مزایای وکالت طلاق برای زن چیست؟

مهم‌ترین مزیت حق طلاق زن این است که می‌تواند بدون حضور همسر خود اقدامات لازم برای طلاق را انجام دهد. پس مراحل طلاق در مدت زمان کوتاه‌تری سپری می‌شود و در وقت و هزینه زن صرفه‌جویی می‌شود. زیرا به مراجعه مکرر به دادگاه نیاز ندارد.

مزیت دیگر حق جدایی و طلاق برای زن این است که از حقوق دیگر خود محروم نمی‌شود. ممکن است برخی از خانم‌ها نگران این باشند که با گرفتن اختیار طلاق، دیگر نمی‌توانند مهریه و نفقه را مطالبه کنند یا حضانت فرزندان را به عهده بگیرند. اما واقعیت این است که زوجین می‌توانند درباره همه این موارد با هم توافق کنند و هیچ حقی از زن ضایع نمی‌شود.

شرایط لازم برای داشتن وکالت طلاق چیست؟

مهم‌ترین شرط داشتن حق طلاق، ثبت شدن آن است. یعنی ادعای زنی که می‌گوید همسرش به صورت غیررسمی اختیار طلاق را به او داده است، یا ادعای مردی که می‌گوید به صورت لفظی حق گرفتن طلاق را به همسرش داده، از نظر مراجع قانونی پذیرفته نیست. پس اولین شرط برای واگذاری اختیار طلاق به زن این است که به طور رسمی ثبت شده باشد.

همچنین لازم است مشخص شود که اختیار طلاق در کدام نوع از طلاق مصداق دارد. به طور مثال زن می‌تواند در طلاق رجعی از این حق استفاده کند یا در طلاق بائن، یا در هر دو.

شرایط دیگری که برای گرفتن اختیار طلاق باید مشخص شود، وضعیت حقوق مالی زن است. به طور مثال باید مشخص شود، زنی که از اختیار طلاق استفاده می‌کند، باید تمام یا بخشی از مهریه را ببخشد یا اینکه می‌تواند مهریه را هم بگیرد. حتی لازم است وضعیت حضانت فرزندان بعد از گرفتن طلاق از طرف زن و وضعیت استرداد جهیزیه هم مشخص شود.

بنابراین لازم است بدانید وکالت طلاق زن می‌تواند مشروط یا معلق باشد. یعنی فقط در شرایط خاصی که شروط قید شده در وکالتنامه رعایت شود، زن می‌تواند طلاق بگیرد.

به طور مثال ممکن است هنگام تنظیم وکالتنامه طلاق در آن قید شده باشد که زن با نپرداختن نفقه بعد از 6 ماه اختیار طلاق دارد. در اینصورت زن باید در دادگاه ثابت کند که 6 ماه است همسرش به او نفقه پرداخت نکرده و در قدم بعدی با صدور رای قطعی نپرداختن نفقه برای طلاق اقدام کند.

حق طلاق زن چیست؟

مرد برای اینکه امتیازی به همسر خود بدهد و مساوات را در زندگی رعایت کند، می‌تواند به او اختیار طلاق بدهد. البته با دادن اختیار طلاق به زن، این حق از مرد سلب نمی‌شود و هر زمان بخواهد می‌تواند برای طلاق اقدام کند.

مطابق قوانین زنی که اختیار طلاق دارد، می‌تواند بعد از جاری شدن عقد و تنظیم سند، هر زمان که مایل بود، برای جدایی اقدام نماید.

حق طلاق با کیست؟

داشتن حق جدایی و طلاق به معنای این است که برای طلاق نیازی به جلب رضایت همسر وجود ندارد. در اسلام داشتن حق جدایی و طلاق در انحصار مرد است. البته در صورتی که مرد بخواهد از حق طلاق استفاده کند باید حقوق مالی زن مانند مهریه  نفقه را پرداخت کند. ممکن است مطابق توافق زوجین، وکالت طلاق هنگام جاری شدن عقد یا بعد از ازدواج به زن داده شود.

البته باید به این نکته دقت داشته باشید که برخی از سردفترداران به عمد یا از روی ناآگاهی، در عقدنامه یا وکالت‌نامه می‌نویسند. حق طلاق به زوجه داده شد. در حالی که این عبارت نادرست است و هیچ ارزش حقوقی و قانونی ندارد.  زیرا حق طلاق مرد قابل واگذاری به کسی دیگر نیست. بلکه مرد باید درباره طلاق به همسر، وکیل یا هر فرد دیگری وکالت دهد. در واقع عبارت درست دادن وکالت طلاق به زن است.

مجازات قانون در عدم پرداخت نفقه طلاق

نفقه از حقوق مسلم زنان است که هم‌زمان با جاری شدن خطبه عقد دائم از آن برخوردار می‌شوند. اگر مردی بدون دلیل منطقی از پرداخت نفقه سر باز زند، زن می‌تواند از طریق مجاری قانونی او را ملزم به پرداخت نفقه کند. هر مردی اگر استطاعت مالی داشته باشد، اما نفقه زنی که در تمکین اوست یا فرزندش را پرداخت نکند از سه ماه و یک روز تا پنج ماه حبس محکوم می‌شود. این قانون برای نفقه طلاق نیز قابل اجراست.

قانون‌گذار با تعیین مجازات حبس برای عدم پرداخت نفقه، ضمانت اجرایی لازم را برای زنان و فرزندان‌شان ایجاد کرده است تا در تامین هزینه‌های معمول زندگی دچار مشکلی نشوند. البته اگر مردی استطاعت مالی نداشته باشد، دادگاه پرداخت نفقه را قسط‌بندی می‌کند. مرد می‌تواند با توجه به شرایط مالی‌اش تقاضای تعدیل نفقه را به دادگاه بدهد.

باید توجه داشت که استطاعت مالی از شروط وجوب نفقه زن نیست، اما اگر مرد به‌لحاظ مالی وضعیت خوبی نداشته باشد دادگاه او را به مجازات تعزیری محکوم نمی‌کند. فقط زن می‌تواند با توجه به شرایطش تقاضای طلاق از دادگاه کند.

تکلیف نفقه بعد از طلاق توافقی چه می‌شود؟

در طلاق توافقی پرداخت نفقه شرایط خاصی دارد. از آنجایی که بعد از طلاق، زن از مرد تمکین نخواهد کرد، حق دریافت نفقه طلاق را نخواهد داشت. اما اگر قبل از وقوع طلاق، زن در تمکین مرد بوده باشد حق تقاضای نفقه معوقه را دارد. باید توجه داشت که نفقه در دوران عقد نیز به زنان تعلق می‌گیرد، هر چند که در خانه پدر خود باشند و زن می‌تواند در هنگام طلاق تقاضای نفقه معوقه نماید.

بسیاری از زنان از حق نفقه در زمان طلاق برای تحت فشار قرار دادن مرد برای رضایت به جدایی استفاده می‌کنند و در صورت موافقت همسرشان تمامی نفقه را می‌بخشند.

در چه صورت نفقه به زن تعلق نمی‌گیرد؟

1. استقلال مالی: اگر زنی منابع مالی کافی برای رفع احتیاجات خود داشته باشد و مستقل از پدر یا همسرش زندگی کند، نفقه به او تعلق نمی‌گیرد.
2. ازدواج مجدد: در رابطه با نفقه بعدازطلاق باید گفت که اگر زن از همسر خود طلاق بگیرد و دوباره با شخص دیگری ازدواج کند و زندگی مجزایی داشته باشد، مستحق دریافت نفقه از شوهر سابقش نیست.
3. قطع ارتباطات: در برخی مواقع، اگر ارتباطات زن و شوهر به طور کامل قطع شود و زن از همسر خود جدا شود و زندگی جدایی داشته باشد، مرد می‌تواند از پرداخت نفقه معاف گردد.
4.  قرارداد ازدواج: در برخی از موارد در قرارداد ازدواج مسائل مختص به نفقه و تعهدات مالی بین زوجین تعیین می‌شود. اگر در عقد نکاح شرط شده باشد که نفقه به زن تعلق نمی‌گیرد، این توافقات معتبر است.