نحوه طرح دعوی

برای طرح شکایت با موضوع کیف قاپی، شخص بزه دیده باید به کلانتری یا دادسرا مراجعه نماید. سپس شکایت خود را با موضع کیف قاپی بصورت مکتوب به آن جا تحویل دهد. کلانتری یا دادسرا پرونده تشکیل داده و آن را به دادگاه کیفری ارسال می نمایند تا مراحل قانونی رسیدگی را طی نماید.

مدارک قابل ارائه

برای مدارک و ادله ای که اثبات کننده ی کیف قاپی باشد باید اگر شاهدانی در صحنه ی وقوع جرم حضور داشتند یا تصویر برداری ای توسط دوربین های مدار بسته صورت گرفته است، را به دادگاه صالح ارائه نمایید. این ادله می تواند برای جلب نظر قاضی و اثبات جرم بسیار موثر باشد و کمک شایانی بکند.

آیا کیف قاپی جرمی قابل گذشت است؟

اگر سارق سابقه ی کیفری موثر نداشته باشد و در صورت کسب رضایت شاکی، می تواند به قانون جدید کاهش مجازات حبس تعزیری استناد نماید، در اینجا جرم او قابل گذشت خواهد بود.سپس پرونده مختومه شده و برای شخص سارق حکم برائت یا قرار موقوفی صادر می شود.

تفاوت سرقت حدی و سرقت تعزیری

سرقت حدی از فقه نشات گرفته است و مجازات آن نیز از در فقه مشخص شده است. اما سرقت تعزیری را قانون گذار وضع نموده و مجازاتش را نیز قانون گذار تعیین کرده است. به دلیل اینکه سرقت حدی در شرع ریشه دارد، قابل تخفیف و یا قابل گذشت نمی باشد وعیناً همان مجازات شرعی اعمال می شود. اما سرقت تعزیری کمی شرایط بهتری دارد و جزو جرایمی است که می توان شرایط تخفیف را برای آن در نظر گرفت. همچنین بطوری کلی سرقت تا پیش از طرح شکایت در دادگاه از طرف شاکی قابل گذشت است اما به محض مراجعه به دادگاه و طرح دعوی دیگر قابل گذشت نمی باشد.

آیا فقط از خودمان می توانیم دفاع کنیم و دفاع مشروع باشد؟

خیر؛ ما میتوانیم از دیگران هم دفاع کنیم و رفتارمان باز هم دفاع مشروع باشد. اما در صورتی که آن فرد از نزدیکان ما باشد یا آن که دفاع از او مسئولیت ما بوده است یا فرد نتواند از خود دفاع کند یا فرد مذکور از ما تقاضای کمک کند و یا در آخر آن که، فرد در شرایطی باشد که نتواند درخواست کمک کند.

خطر و تجاوز به سبب اقدام اگاهانه یا تجاوز خود فرد نباشد

این بند بدین معنا است که، خطر به وجود آمده برای ما، به خاطر اقدام خود ما به وجود نیامده باشد. یا آن که مثلا اگر ما خطری را برای دیگری به وجود آورده باشیم و بعد آن فرد در پاسخ به ما، رفتاری را انجام بدهد ما نمی توانیم در مقابل این رفتار اقدامی کنیم و بعد از آن بگوییم رفتار ما دفاع بوده است. چون خطر اولیه را خودمان به وجود آورده ایم.

وجود قرائن معقول یا خوف عقلایی

برای توضیح این شرط، باز هم می توان به مثال قبل اشاره کرد. اگر ما صرفا بر اساس خیال خود احتمال بدهیم بر اساس که با فلان ماشین قرار است تصادف کنیم، نمی توانیم آن ماشین را تخریب کنیم. یا در مثالی دیگر می توان گفت اگر شخص (الف)، از روی احتمالات و خیال تصور کند که شخص (ب) به او آسیب خواهند رساند، نمی تواند با ادعای دفاع، به شخص (ب) آسیبی وارد کند.

ضرورت رفتار مرتکب

منظور از این شرط آن است که، رفتاری که برای دفاع از خود انجام می دهیم، برای دفع خطر ضروری باشد. به عنوان مثال فرد نمی تواند برای دفاع از خود در مقابل یک تصادف احتمالی، خودرو دیگری را تخریب کند.

تعریف دفاع مشروع

قانون مجازات اسلامی ایران در ماده ۱۵۶ این مورد را تعریف کرده است که بر طبق این ماده دفاع مشروع عبارت است:

 

« هرگاه فردی در مقام دفاع از نفس، عرض، ناموس، مال یا آزادی تن خود یا دیگری در برابر هرگونه تجاوز یا خطر فعلی یا قریب الوقوع با رعایت مراحل دفاع مرتکب رفتاری شود…»

 

بنابراین دفاع مشروع، رفتاری است که فرد در مواجه با خطر و برای دفاع خود انجام می دهد. اما آیا هر نوع رفتاری دفاع مشروع است؟ آیا تمام رفتارهای ما برای دفاع از خودمان مشروع به حساب می آید؟ پاسخ منفی است. برای مشروع، محسوب شدن دفاع چندین شرط باید احراز شود.

آیا برای تحقق جرم ایجاد مزاحمت، فرد مورد توهین باید از توهین فرد تاثیر بپذیرد؟

خیر. صرف ایجاد مزاحمت یا توهین حتی اگر در زن یا طفل اثری نداشته باشد، برای وقوع جرم کافی است.

آیا توهین به مردان مشمول ماده مربوط به جرم ایجاد مزاحمت برای بانوان است؟‌

خیر توهین به مردان مشمول این ماده نبوده و صرفا مشمول جرم توهین ساده خواهد بود.

اثبات مزاحمت برای بانوان

اثبات این جرم همانند سایر جرایم با ادله اثبات وقوع جرم ممکن خواهد بود. در این میان اقرار فرد مرتکب و شهادت شهود از جمله مهمترین ادله‌ای است که می‌توان به آن استناد کرد. البته اقرار متهم غالبا صورت نمی‌گیرد. اما می‌توان با حضور دو شاهد اقدام به اثبات وقوع این جرم کرد. البته اگر فیلم وقوع مزاحمت نیز وجود داشته باشد، می‌تواند منجر به علم قاضی شده و قاضی بر اساس علم خود اقدام به صدور رای خواهد کرد. همچنین اگر مزاحمت منجر به ایجاد جرح شده باشد، نظریه پزشکی قانونی در تعیین میزان صدمات وارده ملاک خواهد بود.

مجازات ایجاد مزاحمت برای بانوان

مجازات مزاحمت برای نوامیس و اطفال در ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی بیان شده است . طبق این ماده :«هر کس در اماکن عمومی یا معابر متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین نماید،‌ به حبس از دو تا شش ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد». با توجه به این ماده مجازات این جرم را باید اشد از مجازات توهین ساده و نیز توهین به مقامات دولتی دانست، چرا که به صورت توأمان شامل حبس و نیز شلاق است.

مزاحمت برای اطفال در معابر عمومی

مزاحمت برای اطفال نیز مشمول این ماده است. البته ممکن است این سوال مطرح شود که منظور از اطفال در این ماده چیست؟ در پاسخ باید گفت با توجه به بند الف ماده یک قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب ۱۳۹۹ و لحاظ ماده ۱۴۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ و تبصره یک ماده ۱۲۱۰ قانون مدنی، منظور از اطفال در ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵ (تعزیرات)، افرادی است که به سن بلوغ شرعی نرسیده باشند.

نکته مهم در این میان این است که در مورد اطفال فرقی میان طفل پسر و دختر نیست. یعنی این جرم هم برای طفل پسر و هم برای طفل دختر ممکن است روی دهد. همچنین باید توجه داشت که اگر طفل مونث و دختر باشد، تنها یک جرم مزاحمت برای اطفال محقق شده و دو جرم یعنی جرم مزاحمت برای زنان و جرم مزاحمت برای اطفال به شکل همزمان رخ نداده است.

جرم ایجاد مزاحمت توسط نامزد

در برخی موارد ممکن است نامزد فرد اقدام به ایجاد مزاحمت برای زن کند. نامزدی، عقدی است که وعده ازدواج بوده ولی هیچ کدام از طرفین ملزم به انعقاد عقد نکاح نیستند. بنابراین ممکن است در اثر برهم زدن وعده ازدواج، مرد اقدام به ایجاد مزاحمت برای زن کند. باید توجه داشت که اگر رفتار نامزد صرفا توهین و یا مزاحمت باشد، مشمول این ماده خواهد بود. اما اگر رفتار او منجر به ضرب و جرح زن شود، می‌تواند علاوه بر ایجاد مزاحمت مشمول جرم ضرب و جرح نیز باشد.

مزاحمت برای بانوان توسط خویشان نزدیک

با توجه به فلسفه این ماده که جلوگیری از تعرض به زنان در جامعه توسط افراد غریبه است، برخی معتقدند که چنین جرمی از افراد نزدیک مانند همسر، فرزندان یا پدر و دیگران قابل تصور نیست.با توجه به لزوم حمایت از زنان و اطلاق ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی، باید گفت که نسبت فرد توهین‌کننده با زن یا طفل، ملاک عمل نخواهد بود. پس اگر پدر یا برادر و یا همسر زن به او در اماکن عمومی توهین کند، مشمول این ماده بوده و قابل مجازات است.

آیا مزاحمت برای زنان صرفا توسط مردان جرم است؟

اگرچه در جامعه اغلب مزاحمت برای زنان و اطفال توسط مردان محقق می‌شود، اما ممکن است این جرم توسط زنان نیز ارتکاب یابد. بنابراین اگر زنی در معابر عمومی نسبت به زنی دیگر از الفاظ و حرکات توهین‌آمیز استفاده کند، مرتکب چنین جرمی شده و فرد باید به مجازات این جرم محکوم گردد.

مزاحمت برای نوامیس در معابر و اماکن عمومی

مزاحمت برای بانوان در اماکن عمومی و معابر در این ماده قانونی جرم‌انگاری شده است. مقصود از معابر و اماکن عمومی، کوچه‌ها، خیابان‌ها و اماکنی است که محل عبور و مرور عموم مردم است و مردم به طور عادی بتوانند در آنها تردد کنند. در واقع هر مکانی که خصوصی نباشد، می‌تواند در این ماده به عنوان مکان عمومی تلقی شده و اگر در آن چنین جرمی محقق شود، مشمول ماده گردد.

رکن مادی جرم ایجاد مزاحمت برای بانوان

برای تحقق جرم مزاحمت برای بانوان لازم نیست صرفا الفاظ توهین‌آمیز بیان شود. بلکه رفتارهایی که مصداق توهین و یا مزاحمت باشد، برای تحقق این جرم کافی است. به عنوان مثال اگر کسی زنی را تعقیب کند به شکلی که ایجاد مزاحمت تلقی شود، این جرم محقق است و همچنین اگر فرد با حرکات بدن و یا دست رفتاری کند که معنای توهین‌آمیز داشته باشد، مصداق این جرم است. بنابراین به کار بردن الفاظ رکیک برای تحقق این جرم شرط نیست، بلکه صرف اعمال مزاحمت‌آمیز، مصداق رفتار مجرمانه است. رفتارهایی نظیر بستن راه عبور زنان، تعقیب آن‌ها، حمله به زنان با وسایل نقلیه موتوری، متلک‌پرانی، تنه زدن، دستمالی و … نمونه‌هایی از این اعمال مجرمانه هستند. بنابراین به طور خلاصه باید گفت که این امور می‌تواند سبب وقوع این جرم باشد :

 

.توهین لفظی و یا رفتاری

.اعمال مزاحمت آمیز

رکن قانونی جرم ایجاد مزاحمت برای بانوان

عمل مجرمانه عملی است که قانون آن را به عنوان شناسایی کند. بر اساس ماده ۶۱۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)، هر کس در اماکن عمومی یا معابر، متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت، به آنان توهین نماید، به حبس از دو تا شش ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد. به این ترتیب قانون علاوه بر این که توهین به دیگران را جرم تلقی کرده است، در مورد زنان و اطفال به طور ویژه‌ای اقدام به وضع قانون کرده است. این ماده، با هدف حمایت ویژه از زنان و کودکان، با توجیه آسیب‌پذیرتر بودن این افراد در قبال تعرضات و مزاحم‌های مختلف در اماکن عمومی، وضع شده‌است.