کد رهگیری اظهارنامه قضایی الکترونیکی پس از ثبت و ارسال اظهارنامه، به فرد ارائه میشود.
کد رهگیری اظهارنامه قضایی الکترونیکی پس از ثبت و ارسال اظهارنامه، به فرد ارائه میشود.
پس از ثبت و ارسال اظهارنامه، یک کد رهگیری به فرد ارائه میشود تا او بتواند وضعیت اظهارنامه قضایی الکترونیکی خود را در هر زمان با استفاده از آن کد رهگیری، پیگیری کند.
افراد میتوانند جهت تنظیم و ارسال اظهارنامه به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی مراجعه کنند یا از طریق سامانه remission.adliran.ir اقدام به ثبت آن کنند.
در حال حاضر، فرآیند ثبت، پاسخ، مشاهده جواب یا پیگیری اظهارنامه قضایی به طور کامل به صورت الکترونیکی صورت میگیرد.
اظهارنامه قضایی الکترونیکی، فرآیند الکترونیکی ثبت، پاسخ، مشاهده جواب و پیگیری وضعیت اظهارنامه قضایی می باشد که با توجه به الکترونیکی شدن فرآیند قضایی، امروزه به صورت کاملاً الکترونیکی صورت می گیرد.
که فیلمی قابل استناد است که در ابتدا در آن قوانین نصب دوربین مداربسته رعایت شده باشد، سپس اینکه ویدیو ضبط شده باید دقیق و به صراحت لحظه وقوع جرم را نمایش دهد. در نهایت دادگاه باید اصالت آن را تایید کند.
شما میتوانید با استفاده از بازبینی ویدیو ضبط شده یک دوربین مداربسته تخلفات را دیده و به مراجعه قضایی اعلام کنید. اما این کار به همین راحتیها نیست و برای این منظور به مجوز بازبینی دوربین مداربسته نیاز دارید.
فیلم، صوت، اثر انگشت و ردپا موارد هستند که به عنوان یک مدرک جانبی استفاده میشوند و به اثبات مدارک اصلی کمک خواهند کرد.
هنگامی که شما قصد دارید سرقت یا دزدی را به وسیله ویدیوهای دوربینهای مداربسته ثابت کنید بازهم ویدیوها دلیل قطعی بر اثبات دزدی به حساب نمیآیند. اما در اینجا هم این گونه شواهد و مستندات میتواند باعث آگاهی قاضی شود و به او کمک کند تا بهترین تصمیم را در مورد سارق بگیرد. زمانی ویدیو یک دوربین مدرک قابل اعتمادی است که اصالت آن مورد تایید واقع شده باشد.
فیلم دوربین مداربسته یک مدرک قطعی جهت اثبات وقوع جرم نیست. هنگامی که شما به مرجع قانونی ویدیو را نشان میدهید در ابتدا بررسی میکنند که آیا این فیلم صحت دارد یا خیر؟ در صورتی که اصالت فیلم دوربین مداربسته تایید گردد، این مدرک را قبول میکنند و به عنوان یک ابزار جهت افزایش آگاهی قاضی آن را در پرونده قرار خواهند داد. باز هم یک ابزار کمککننده محسوب میشود نه یک ابزار قطعی.
به اطلاع می رساند علی رقم اینکه دانشگاه برای بازبینی تصاویر دوربین های نظارتی جهت امور متفرقه و شخصی تعهدی ندارد ولی به منظور کمک به افرادی که شیء باارزشی را در محدوده تحت پوشش از دست داده اند، طی شرایط ذیل اقدام به بازبینی یا ذخیره تصاویر ضبط شده خواهد نمود؛ لذا در صورت نیاز فرم ذیل را به دقت مطالعه و حسب آن اقدام نمایید.
در خصوص مراجع صالح رسیدگی به جرایم استفاده از علایم و البسه نظامی باید به این نکته توجه داشته باشیم که :
.اگر این جرم توسط افراد عادی صورت بگیرد، دادگاه عمومی کیفری، صالح به رسیدگی می باشد.
.لکن در صورتی که این جرایم توسط افراد نظامی صورت بگیرد، به موجب اصل ١٧٢ قانون اساسی مرجع صالح برای رسیدگی، دادگاه های نظامی می باشد.
1- ماده ۵۵۶ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات :
“هر کس بدون مجوز و بصورت علنی لباسهای رسمی ماموران نظامی یا انتظامی جمهوری اسلامی ایران یا نشانها، مدالها یا سایرامتیازات دولتی را بدون تغییر یا با تغییر جزئی که موجب اشتباه شود مورد استفاده قرار دهد در صورتی که عمل او به موجب قانون دیگری مستلزم مجازات شدیدتری نباشد به حبس از سه ماه تا یک سال و یا جزای نقدی از یک میلیون و پانصد هزار ریال تا شش میلیون ریال محکوم خواهد شد. و در صورتیکه از این عمل خود سوءاستفاده کرده باشد به هر دو مجازات محکوم خواهد شد.”
.میان اشخاصی که از علایم و البسه نظامی سو استفاده می نمایند و یا تنها آنها را مورد استفاده قرار می دهند تفاوت وجود دارد بدین صورت که اگر فردی بدون سوءاستفاده از لباس و یا علائم نظامی ،آن ها را مورد استفاده قرار دهد، مجازاتش (حبس از سه ماه الی یک سال یا جزای نقدی از یک میلیون ریال و پانصد هزار ریال تا 6 میلیون ریال) می باشد، اما در فرض سوء استفاده ، به هر دو مجازات نیز محکوم خواهد شد.
.استفاده از علایم و البسه نظامی باید به صورت علنی و در حضور دیگران باشد، چنانچه کسی از وسایل مذکور به صورت غیر علنی استفاده نماید، مرتکب جرم نشده است.
.لازمه استفاده از علایم و البسه نظامی، دریافت مجوز رسمی نیز می باشد.
.تفاوتی وجود ندارد میان اینکه فرد مرتکب، علایم و البسه نظامی را بدون تغییر مورد استفاده قرار دهد و یا با تغییر جزئی که موجب اشتباه شود . در هر دو فرض این شخص مرتکب جرم شده است.
2- ماده ١٢۶ قانون مجازات جرایم نیروهای مسلح :
“هر نظامی که علنا نشانها و مدالها و علایم و درجات و البسه رسمی نظامی داخلی یا خارجی را بدون تغییر یا با تغییر جزئی که موجب اشتباه شود بدون مجوز یا بدون حق استفاده نماید یا از لباس موقعیت شغل و کارت شناسائی خود برای مقاصد غیرقانونی استفاده کند به حبس از شش ماه تا دو سال محکوم می شود مگر اینکه به موجب این قانون و یا قوانین دیگر مستلزم مجازات شدیدتری باشد که در این صورت به آن مجازات محکوم می گردد.”
تبصره ـ استفاده از البسه و اشیاء مذکور در این ماده در اجرای هنرهای نمایشی مشمول مقررات این ماده نخواهد بود.
نکات :
این ماده شامل تمامی افراد جامعه نمی باشد و تنها افراد نظامی را در بر می گیرد .
معنای لغوی : به معنی تجاوز و تعدی به حقوق دیگران است ، تکبر ، ظلم و تعدی بدون حق ، طلب شدید و اراده مؤکَّد
قانون آیین دادرسی مدنی در ماده ۲۹۹، آراء صادر شده از دادگاه ها را به دو نوع حکم و قرار تقسیم می کند. بر اساس این ماده ” چنانچه رأی دادگاه راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن به طور جزیی یا کلی باشد، حکم و در غیر اینصورت قرار نامیده می شود “. در واقع این ماده معیارهای تشخیص حکم را بیان کرده است.
.حکم اعلامی و حکم تأسیسی
.حکم حضوری و حکم غیابی
.حکم نهایی و غیر نهایی
.حکم قطعی و غیر قطعی
اگر رای صادره در خصوص ماهیت دعوی بوده و قاطع دعوی جزئاً یا کلاً باشد ، آن را حکم می گویند .
رای ، تصمیم قضایی است که در آن سرنوشت دعوی طرح شده توسط دادگاه مشخص می گردد .
رای اعم از حکم و قرار است .
فرجامخواهی از آراء کیفری نیز در دیوانعالیکشور صورت میگیرد اما تفاوت فرجامخواهی کیفری با فرجامخواهی حقوقی این است که در موضوعات کیفری مرجع رسیدگی به اعتراض به برموضوعاتی که در صلاحیت دادگاه کیفری 2 می باشد، دادگاه تجدیدنظر بوده و مرجع رسیدگی به اعتراض به موضوعاتی که در صلاحیت دادگاه کیفری 1 می باشد دیوانعالیکشور میباشد. به اعتراضی که در دادگاه تجدیدنظر مطرح میشود، تجدیدنظرخواهی و به اعتراضی که در دیوانعالیکشور صورت میگیرد، فرجام خواهی گفته میشود. بنابراین، برخلاف موضوعات حقوقی که یک رأی میتواند هم قابل تجدیدنظرخواهی بوده و هم قابل فرجامخواهی باشد، در موضوعات کیفری امکان اینکه بتوان نسبت به یک رأی هم تجدیدنظرخواهی نمود و هم از آن فرجامخواهی کرد، وجود ندارد. به عبارت بهتر، در حقوق جزا تجدیدنظرخواهی و فرجامخواهی دو شیوهی اعتراض به آراء کیفری میباشند که در عرض هم قرار دارند و صرفاً از حیث مرجعی که صلاحیت رسیدگی به آنها را دارد، متفاوت میباشند.
بین فرجام خواهی و تجدیدنظر خواهی از نظر آرا قابل اعتراض تفاوت وجود دارد.همچنین در مرحله فرجام خواهی رای و تصمیمی گرفته نمی شود و فقط رای قبلی تایید یا رد نمی شود بنابراین در مرحله فرجامی ورود به ماهیت دعوا وجود ندارد در حالی که در مرحله تجدیدنظر تصمیم گیری شده و رای صادر می گردد.البته نباید از این نکته غافل شد که مرجع رسیدگی در این دو نیز متفاوت است زیرا فرجام خواهی در دیوان عالی کشور صورت می گیرد در حالی که تجدیدنظرخواهی از طریق دادگاه تجدیدنظر استان صورت می گیرد.نکته حائز اهمیت در اینجا این است که در خصوص احکام کیفری وضعیت متفاوت است و در خصوص احکام صادره از دادگاه کیفری 1 مرجع تجدیدنظر دیوان عالی کشور می باشد.