شکایت واهی با سوء نیت

نکته ای دیگر که باید به آن اشاره کرد این است که در امور حقوقی طرح دعوای واهی حتی اگر بدون علم و بدون سوءنیت باشد باز هم فرد ملزم به جبران خسارت است.

 

مثل هزینه های دادرسی مثل حق الوکاله و…

 

اما در شکایت واهی و غیر واقعی اگر فرد با سوءنیت باشد باید گفت که می توان از همین خود شاکی تحت عنوان افترا شکایت کرد.

 

اما اگر فرد شاکی علم و سوءنیت نداشته باشد تبعاتی وجود نخواهد داشت و مرتکب افترا نیز نشده است.

 

ماده قانونی جرم افترا ماده ۶۳۷ قانون مجازات بخش تعزیرات است:

 

هر کس به وسیله اوراق چاپی یا خطی یا به وسیله درج در روزنامه و جرائد یا نطق در مجامع یا به هر وسیله دیگر به کسی امری را صریحاً نسبت دهد یا آن‌ها را منتشر نماید که مطابق قانون آن امر جرم محسوب می‌ شود و نتواند صحت آن اسناد را ثابت نماید جز در مواردی که موجب حد است به جزای نقدی درجه شش محکوم خواهد شد.

چگونه باید با قاضی در دادگاه صحبت کرد

صحبت در زمان مشخص و تعیین شده

 

اگر زمانی به دلایل مختلف از قبیل نبودن وقت کافی و یا فراموش کردن مواردی که قرار بود بیان کنید خارج از وقت مورد نظر با قاضی صحبت نکنید بلکه موارد فراموش کرده را و گفته نشده را در برگه ای بنویسید و به منشی قاضی بدهید تا به دستگاه قاضی برساند.

 

آشنا کشی و آشنا بازی انجام ندهید.

 

اگر قرار است که پرونده شما روال عادی خود را طی کند و طولانی نشود، دنبال یک آشنا که یکی از نزدیکان قاضی باشد و یا دوست مشترکی بین شما و قاضی وجود داشته باشد نگردید چرا که به این دلیل شک و گمان بر این سمت می رود که شما در این پرونده مشکل دارید و یا مقصر هستید زیرا ملاقات کردن قاضی در خارج از دادگاه ظاهر زیبایی ندارد.

 

حرف های رکیک ناپسند و فحاشی نکنید

 

یک دلیلی که می تواند رای قاضی را نسبت به شما عوض کند و یا رویه پرونده را برگرداند این می باشد که شما در جلسه دادگاه به طرف مقابل فحاشی کنید که در این صورت ممکن است قاضی پرونده شما را از اتاق بیرون کند.

 

شماره پرونده خود را به همراه داشته باشید و آن را یادداشت کنید

 

زیرا در مراجعات بعدی شماره پرونده برای شما لازم و اجباریست اگر آن را نداشته باشید ساعت‌ها برای پیدا کردن آن زمان می برد.

 

در وقت مناسب و موقعیت مناسب صحبت کنید

 

زمانی که در اتاق قاضی هستید در حال ترک کردن شکایت می باشید به حرفها و صحبت های بیجای طرف مقابل اهمیت ندهید همچنین که وقتی قاضی به او اجازه صحبت کردن داده است حتی اگر به دروغ صحبت هایی را بیان می کند نباید صحبت‌های او را قطع کنید و اجازه این کار را ندارید. هر کسی مختار است به هر روشی از خود دفاع کند و شاید بخواهد که خیال پردازی برای خود داشته باشد.

 

قسم نخورید

 

قسم خوردن در حضور قاضی مراحل و شیوه خاص خود را دارد و در موارد دیگر شما نباید بیجا شروع به قسم خوردن کنید و به هر کسی متوسل شوید به جان مادرم، به جان بچه هام و از این دست قسم ها.

 

تیم کشی نکنید

 

برای ثابت کردن حرف های خود نیازی نیست تمامی اقوام خانواده خود و در و همسایگان را به محضر دادگاه بیاورید، زیرا وقتی شکایت و دادخواست خود را مطرح کردید آوردن اطرافیان به دادگاه بر اساس نظر قاضی و صلاحدید آن می‌باشد.

به طور مثال شخصی برای گرفتن حق خود باید به موارد زیر آشنایی داشته باشد:

اقرار، شهادت، سوگند و علم قاضی

 

اقرار یکی از اصلی‌ترین دلایل قانون بوده و در ثابت کردن موضوع بسیار مهم می باشد. اقرار بسیار نافذ و معتبر می باشد، مگر اینکه با بررسی کردن پرونده طرف مقابل، قاضی پرونده شواهد و مدارک را بر خلاف اقرار ببیند که در این صورت دادگاه تحقیقات لازم را انجام می‌دهد و در زمان صادر کردن رای مدارکی را که خلاف اقرار بود را ذکر می‌کند.

ماده قانونی اقرار این دو ماده می باشند ماده ۱۶۶ و ۱۶۷ قانون مجازات اسلامی اقرار باید با لفظ یا نوشتن باشد و در غیر این صورت با فعل از قبیل اشاره نیز واقع می شود و در هر صورت باید روشن و بدون ابهام باشد. همچنین اقرار باید قطعی باشد و اقرار معلق و مشروط معتبر نیست.

اقرار در صورتی نافذ است که اقرار کننده در حین اقرار، عاقل، بالغ و مختار باشد و اقراری که تحت اکراه، اجبار، شکنجه یا اذیت و آزار روحی یا جسمی گرفته شود، فاقد ارزش و اعتبار است و دادگاه مکلف است از متهم تحقیق مجدد نماید.

شهادت یک دلیل دیگر در اثبات امور کیفری می باشد به این معنی است که شخص دیگری غیر از کسانی که طرفین دعوا هستند آنچه را که دیده و یا اتفاق افتاده است و به آن واقف است را برای قاضی تعریف می کند.

سوگند هم یکی دیگر از ادله اثبات دعوا میباشد که ماده قانونی آن به شرح زیر است بر اساس ماده ۲۰۱ قانون مجازات اسلامی سوگند عبارت از گواه دادن خداوند بر درستی گفتار ادا کننده سوگند است.

علم قاضی آخرین دلیل برای اثبات ادله می باشد که ماده قانونی آن به شرح زیر است: ماده ۲۱۱ قانون مجازات اسلامی آورده است: یقین حاصل از مستندات روشن در امری که نزد وی مطرح می شود و در مواردی که مستند حکم، علم قاضی است، وی موظف است قرائن و دلایل واضح مستند علم خود را به طور صریح در حکم قید کند.

در حقوق کیفری ضرب و شتم چه جرمی دارد؟

امنیت و انسجام جامعه، در صورتی حفظ می‌شود که افراد در تعامل با یکدیگر باشند. مسلماً تقابل و عناد، بر خلاف مسیر انضباط جامعه است. از همین رو قانون، اخلال در نظم و امنیت جامعه را جرم دانسته و برای متهمین، مجازات‌هایی را بر حسب نوع و شدت و شرایط وقوع جرم در نظر گرفته است.

منازعه یا ضرب و شتم جزو رفتارهای تهدید کننده امنیت اجتماعی به حساب می‌آید، بنابراین در قانون برای آن ضمانت اجرای کیفری در نظر گرفته شده است. هرچند همواره قوانین کیفری، نسبت به جرم ضرب و شتم رویکرد ثابتی نداشته است، اما پس از تغییرات متعدد، نهایتاً در سال ۵۷ این رفتار جرم محسوب شده است. تحقق منازعه، منوط به رخداد درگیری و اضراب بین طرفین است و از این رو، جرمی وابسته است.

مجازات استفاده از سلاح سرد غیر جنگی در ضرب و جرح

آلاتی نظیر چاقو، کارد آشپزخانه، ساطور، چاقوی ضامن دار و وسایلی از این قبیل که کاربردهای فراوانی در زندگی عادی و روزمره مردم دارند، قابل ممنوع کردن نبوده و بنابراین قانونگذار حمل و نگه داری آنها را جرم اعلام نمی‌کند و برای این کار مجازاتی در نظر گرفته نشده است.

اما گاهی افراد این وسایل را به صورت غیر مجاز در ضرب و جرح مورد استفاده قرار داده و با استفاده از آنها به قدرت نمایی می‌پردازند، همان گونه که پیش تر نیز اشاره شد، قدرت نمایی با این سلاح‌ها در ضرب و جرح‌ها جرم محسوب شده دارای مجازات است.

مجازات استفاده از سلاح سرد جنگی در ضرب و جرح

این دسته از سلاح‌ها شامل انواع گوناگونی نظیر سر نیزه‌های قابل نصب بر روی تفنگ، گاردهای سنگری رایج در نیروهای مسلح و یا شبیه به آنها همچون شمشیر و امثال آن می‌باشد. حتی اگر هیچ استفاده‌ای از این نوع سلاح در ضرب و جرح نشود.

دارا بودن سلاح سرد جنگی و مهمات و ادوات آن اگر فاقد مجوز از مراجع ذی صلاح باشد، مجازاتی معادل نود و یک روز تا شش ماه زندان و یا پرداخت جریمه نقدی از ده میلیون ریال تا بیست میلیون ریال به دنبال خواهد داشت، در صورتی که طرف مقابل در حین ضرب و جرح آسیب ببیند، بنابر نوع و میزان آسیب دیدگی مجازات دیه و یا قصاص برای او در نظر گرفته خواهد شد.

ضرب و جرح با سلاح سرد

بر اساس تحقیقات صورت گرفته حمل سلاح سرد حسی کاذب از قدرت و برتری را به فرد حمل کننده تلقین کرده و بدین ترتیب موجب می‌شود تا در صورت وقوع کوچک‌ترین نزاعی او نسبت به استفاده از سلاح سرد در ایجاد ضرب و جرح اقدام نماید. بدین ترتیب حتی جزئی‌ترین ضرب و جرح‌ها و نزاع‌ها به درگیری‌های خونین در بین افراد منجر می‌شود. سلاح‌های سرد با توجه به نوع کاربردشان در ضرب و جرح به دو دسته سلاح سرد جنگی و سلاح سرد غیر جنگی تقسیم بندی می‌شوند.

مجازات ضرب و جرح

بر اساس قانون و شرع، ضرب و جرح عامدانه که ناشی از درگیری و نزاع عمدی باشد و یا هر نوع اقدام دیگری که باعث شود به فردی خسارت بدنی وارد گردد، زمینه ضمان کسی که ضربه را وارد نموده است و یا عامل جرح را فراهم نموده و بر اساس قانون مجازات اسلامی این خسارت حق‌الناس محسوب شده و باید از راه اجرای قصاص متشاکی و یا پرداخت دیه به شاکی جبران شود.

به موجب تبصره ماده‌ای که به منظور مجازات مرتکبین ضرب و جرح توسط قانونگذار وضع شده است، در صورتی که وقوع جرم ضایعات فوق‌الذکر را به دنبال نداشته باشد و وسیله استفاده شده در این جرم چاقو، اسلحه و امثال اینها باشد، مرتکبین به گذراندن سه ماه تا یک سال زندان محکوم می‌شوند.

ضرب و جرح عمدی

اثبات غیر عمدی بودن جرم ضرب و جرح یکی از پردردسرترین و سخت‌ترین مواردی است که بسیاری از مرتکبین با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. اگر فردی که مرتکب ضرب و جرح شده است، نتواند غیر عمدی بودن آن را اثبات نماید، به عنوان مجرم شناخته خواهد شد و مجازات‌های ضرب و جرح عمدی برای او اعمال می‌شود.

مجازات درجه شش

قانون مجازات اسلامی به منظور برخورد با مرتکبین جرایم گوناگون، با در نظر گرفتن نوع جرم مرتکب شده مجازات‌هایی را در نظر گرفته‌اند که بر اساس شدت، آنها را در هشت درجه مختلف دسته بندی کردند، مجازات درجه شش در قانون مجازات اسلامی به صورت زیر خواهد بود:

 

- حبس بین شش ماه تا دو سال

 

- جریمه نقدی بین بیست میلیون ریال تا هشتاد میلیون ریال

 

- بین سی و یک تا هفتاد و چهار ضربه شلاق، در صورت ارتکاب به جرم منافی عفت بین سی و یک تا نود و نه ضربه شلاق

 

- جرایم منافی عفت شامل جرایمی گوناگون نظیر رابطه نامشروع می‌باشد. این جرایم زمینه از بین رفتن عفت در جامعه را تشدید می‌کنند.

 

- محروم شدن از حقوق اجتماعی بین شش ماه تا یک سال

 

- منتشر شدن حکم قطعی در رسانه‌ها

 

- ممنوع فعالیت شدن حداکثر پنج ساله در یک یا چند فعالیت شغلی یا اجتماعی برای افراد حقوقی

 

- ممنوعیت حداکثر پنج ساله از دعوت عمومی برای افزایش سرمایه در مورد افراد حقوقی

 

- ممنوعیت حداکثر پنج ساله از صدور بعضی از سندهای تجاری به وسیله افراد حقوقی

مصادیق محارب

بر اساس ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی:

 

- هر فردی که با هدف ایجاد رعب و وحشت و نیز سلب آزادی و امنیت دیگر افراد جامعه از سلاح سرد استفاده نماید، مفسد فی الرض شناخته شده و از مصادیق محارب است.

اولین مصداق از مصادیق محارب را به وضوح در ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی می‌توان یافت، همان گونه که پیش تر نیز اشاره کردیم، به موجب این ماده اگر فردی با هدف ترساندن اعضای جامعه دست به اسلحه ببرد، مصداقی برای محارب است، توجه داشته باشید که دست به سلاح بردن در اینجا به معنای استفاده حتمی از آن نیست، بلکه مطلق دست به سلاح سرد بردن حتی در صورتی که از آن استفاده نکند و تنها باعث ترس مردم شود، از مصداق‌های محارب خواهد بود.

مجازات سلاح سرد مثل سلاح گرم است؟

گفته می‌شود «محاربه» یعنی کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است، به نحوی که موجب ناامنی در محیط شود و هرگاه کسی باانگیزه شخصی به‌سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی‌شود» از جمله مسائلی است که تاکنون هم، محل بحث و افتراق نظرهایی بوده است چراکه بحث محاربه و افساد فی‌الارض که در ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی آمده بیان می‌کند که چنانچه فردی سلاح بکشد و موجب ناامنی شود و میان سلاح سرد و گرم تفاوتی قائل نشده است.

باید توجه داشت اینکه ماده می‌گوید روی مردم سلاح بکشد، «مردم» یک نفر نیستند، حتی اگر فرد عداوت شخصی با چند نفر داشته باشد و روی آنها سلاح بکشد قانون می‌گوید این محاربه نیست؛ محاربه جرم علیه امنیت است نه جرم علیه اشخاص. محاربه چهار مجازات دارد و دست قاضی برای انتخاب هر یک از آنها باز است، اعدام، سه روز به صلیب کشیدن، قطع دست راست و پای چپ و تبعید چهار مجازات محاربه هستند، بنابراین این‌گونه نیست که محکم بگوییم جرم محاربه و افساد فی‌الارض فقط اعدام است.

تعریف سلاح سرد و نگاه قانون مجازات

اینکه بتوانیم به تعریفی از سلاح سرد برسیم باید سراغ «آئین‌نامه اجرایی قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز» برویم. در این آئین‌نامه که سال ۹۲ به تصویب هیأت وزیران رسیده است سلاح سرد «وسایل، آلات و ادواتی است که برخلاف اسلحه‌های گرم در اثر استفاده، صدا، شعله و حرارت ایجاد نمی‌کند و اصابت آنها به بدن منجر به ایجاد پارگی، خونریزی، از کار افتادن موقت یا دائم اعضا و در نهایت آسیب جسمی و روحی یا فوت می‌شود.» البته قانون مجازات هم در این خصوص سکوت نکرده است و برابر آن «هر کس به‌وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه دیگر تظاهر یا قدرت‌نمایی کند، یا آن را وسیله مزاحمت اشخاص یا اخاذی یا تهدید قرار دهد یا با کسی گلاویز شود در صورتی که از مصادیق محارب (کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم) نباشد به حبس از شش ماه تا دو سال و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد و چنانچه محارب شناخته شود محکوم به حد خواهد شد.»

چند ماده قانونی برای مجازات این جرم

ماده ۴۷ قانون مجازات اسلامی که در این ماده جرایمی لیست شده‌اند که صدور حکم، اجرای مجازات و شروع به آنها قابل تعویق و تعلیق نیست. در بند (پ) «قدرت نمایی و ایجاد مزاحمت با چاقو یا هر نوع اسلحه دیگر، جرایم علیه عفت عمومی، تشکیل یا اداره مراکز فساد و فحشاء» قرار گرفته است.

شروع به آدم ربایی یعنی چه؟

هر جرمی برای اینکه واقع گردد نیاز است که مقدماتی را دارا باشد که به این مقدمات شروع به جرم گفته می شود، گاهی شروع به جرم از اعمالی تشکیل می گردد که این اعمال هر کدام زمینه ساز جرم مستقلی است و مجازات مستقل خود را دارد اما گاهی نیز جرمی که واقع می شود.

 

برای تحقق آن نیازمند انجام اعمال و مقدماتی است که به این اعمال و مقدمات شروع به جرم نام گذاری شده است، در واقع در شروع به جرم، فرد مرتکب قصد انجام اعمال و اقداماتی را دارد که جرم است و دارای مجازات است اما در اثنای عمل و پیش از اینکه جرم را به پایان برساند به جهت اعمالی خارج از اراده وی جرم مذکور عقیم می ماند و به انتها نمی رسد.

در این مواقع چنانچه اعمال انجام گرفته جرم باشند، مرتکب به میزان اعمالی که انجام داده است به مجازات محکوم می گردد. اما لازم به ذکر است که چنانچه مرتکب جرمی با میل و اراده خود جرمی را که آغاز نموده است ترک نماید و عملی که انجام داده نیز جرم نباشد در این صورت مرتکب به مجازاتی محکوم نمی گردد.

اما شروع به جرم در برخی از جرائم از جمله جرم آدم ربایی دارای مجازات شروع به آدم ربایی می گردد.

مجازات آدم ربایی چیست؟

مجازات آدم ربایی در قانون مجازات اسلامی و یا به عبارت دیگر مجازات آدم ربایان در ایران مستند به ماده 621 قانون مجازات اسلامی 5 تا 15 سال حبس تعزیری در نظر گرفته شده است که با توجه به سابقه مجرم، قاضی محکمه می تواند مجازات آدم ربایان در ایران را بین حداقل و حداکثر مجازات مقرر شده، تعیین نماید. البته در صورتی که برخی از شرایط برای جرم آدم ربایی وجود داشته باشد.

 

در این صورت مجازات آدم ربایی تشدید می گردد و چنانچه تشدید گردد مجازات آدم ربایی به حداکثر می رسد و اما سوالی که ممکن است در ذهن بیاید این است که در چه صورتی مجازات آدم ربایی و یا مجازات آدم ربایان در ایران تشدید می گردد؟

در پاسخ به این سوال با توجه به ماده 621 قانون مجازات اسلامی مواردی بیان شده است که چنانچه آدم ربا این اعمال را انجام دهد مجازات آدم ربایی وی تشدید می گردد. این شرایط در میزان مجازات آدم ربایان در ایران موثر هستند و عبارتند از:

1) در صورتی که سن فردی که ربوده می شود کمتر از 15 سال تمام باشد در این مواقع مجازات آدم ربایی و یا مجازات آدم ربایان در ایران تشدید می گردد.

2) در صورتی که جرم آدم ربایی با وسایل نقلیه صورت گرفته باشد نیز یکی از مواردی است که مجازات آدم ربایی تشدید می گردد، چرا که ترس و واهمه ای که در جرم آدم ربایی همراه با وسیله نقلیه وجود دارد، به مراتب بیشتر از سایر طرق ارتکاب جرم آدم ربایی است. از این رو مجازات آدم ربایان در ایران که از وسیله نقلیه استفاده می نمایند بیشتر است.

3) در صورتیکه به فرد ربوده شده در جرم آدم ربایی توسط آدم ربا و یا آدم ربایان آسیب جسمی و یا حیثیتی وارد شده باشد در این صورت مجازات آدم ربایی تشدید می گردد و مجازات آدم ربایان در ایران به حداکثر مجازات آدم ربایی می رسد.

عناصر تشکیل دهنده جرم آدم ربایی

عناصر تشکیل دهنده جرم آدم ربایی شامل عنصر مادی، قانونی و معنوی می شود که در ادامه راجع به آن ها توضیح داده ایم.

 

 

 

عنصر قانونی

عنصر قانونی در جرم آدم ربایی ماده 621 قانون مجازات اسلامی است که جرم آدم ربایی را پیشبینی نموده است و چنین مقرر داشته است که

 

“هر کس به قصد مطالبه وجه یا مال یا به قصد انتقام یا به هر منظور دیگری به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر نحو دیگر شخصا یا توسط‌ دیگری شخصی را برباید یا مخفی کند به حبس از پنج تا پانزده سال محکوم خواهد شد در صورتی که سن مجنی‌علیه کمتر از پانزده سال تمام باشد یا‌ربودن توسط وسایل نقلیه انجام پذیرد یا به مجنی علیه آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود، مرتکب به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد‌و در صورت ارتکاب جرایم دیگر به مجازات آن جرم نیز محکوم می گردد. تبصره – مجازات شروع به ربودن سه تا پنج سال حبس است.”

 

عنصر مادی

عنصر مادی جرم آدم ربایی به هر عملی گفته می شود که زمینه ساز جرم مزبور باشد و هر عمل مادی که امکان آدم ربایی در آن باشد می تواند مصداق عنصر مادی جرم آدم ربایی باشد.

 

عنصر معنوی

عنصر معنوی به معنای قصد و نیت انجام عمل مجرمانه است. به عبارت دیگر فرد آدم ربا باید با قصد و نیت مجرمانه وارد عمل شود و جرم مذکور را انجام دهد و در غیر این صورت جرم آدم ربایی شکل نمی گیرد و مجازات آدم ربایی بر فرد مذکور صادق نیست.

آدم ربایی چیست؟

لازم به ذکر است که آدم ربایی انتقال فردی بدون رضایت او به محل دیگری است. در واقع هر فردی برای اینکه به جایی انتقال یابد لازم است که با رضایت خویش این عمل را انجام دهد فلذا هر گونه زور و اجبار در انتقال فردی از مکانی به مکان دیگر مصداق جرم آدم ربایی است. البته در پاسخ به سوال آدم ربایی چیست، ذکر این نکته نیز ضروری است که در جرم آدم ربایی که از جرائم کیفری است لازم است که عناصر تشکیل دهنده جرم آدم ربایی وجود داشته باشد.

آیا راهی برای اثبات اختلاس وجود دارد؟

اقرار : چنانچه مرتکب جرم اختلاس یک مرتبه به جرم خویش اعتراف نماید، اقرار وی مورد قبول واقع می گردد.

 شهادت شهود: چنانچه دو شاهد مرد عادل به اختلاس فردی شهادت دهند جرم اختلاس اثبات می گردد.

علم قاضی: در صورتیکه اسناد و مدارکی دال بر اختلاس فردی در دست باشد ، قاضی محکمه با بررسی اسناد ومدارک موجود جرم را اثبات می نماید.

ذکر یک نکته جالب:

چنانچه در شروع به جرم اختلاس، مرتکب از کارکنان دولتی که دارای مرتبه مدیر کل و یا بالاتر و یا افراد همتراز باشند در این مواقع اعمال مجازات شدت و حدت بیشتری به خود می گیرد، و افراد مذکور به انفصال دایم از خدمات دولتی محکوم می گردند اما در صورتی که کارکنان در مرتبه های پایین تر باشند مجازات حبس از شش ماه تا سه سال و انفصال از خدمات دولتی برای چنین افرادی در نظر گرفته شده است.