ماده ٢٧ آیین نامه نحوه اجرای مجازات قصاص، رجم، قتل، صلب، اعدام و شلاق عنوان نموده است که:
“اجرای شلاق به وسیله نوار چرمی به هم تابیده به طول تقریبی یک متر و به قطر تقریبی ١/۵ سانتی متر انجام می شود.”
ماده ٢٧ آیین نامه نحوه اجرای مجازات قصاص، رجم، قتل، صلب، اعدام و شلاق عنوان نموده است که:
“اجرای شلاق به وسیله نوار چرمی به هم تابیده به طول تقریبی یک متر و به قطر تقریبی ١/۵ سانتی متر انجام می شود.”
در خصوص این مورد که آیا میتوان اجرای حکم شلاق را در اجرای احکام دادگاه انجام داد یا خیر، باید گفت که اگر در رای صادره محل مشخصی جهت اجرای حکم تعیین شده باشد باید در همان محل انجام شود اما در غیر اینصورت قاضی اجرای احکام میتواند در واحد اجرای احکام دادسرا، شلاق را اجرا نموده و مراتب را صورتجلسه نماید.
در شلاق تعزیری نیز همانند حبس و جزای نقدی، ایام بازداشت قبلی محاسبه میگردد و به ازای هر روز بازداشت، سه ضربه شلاق محاسبه می شود. قاضی اجرای احکام مکلف است که این مسئله را به زندان طی نامه ای اعلام نموده و زندان نیز مکلف به رعایت این مورد می باشد. اما در شلاق حدی، ایام بازداشت تاثیری در میزان و تعداد ضربات شلاق نخواهد داشت.
حد مجازاتی است که در قانون مجازات اسلامی نوع و میزان آن مشخص شده و قاضی نمیتواند به کمتر یا بیشتر از آن رأی دهد اما تعزیر مجازاتی است که حداقل و حداکثر آن در قانون عنوان شده و تعیین میزان آن از اختیارات قاضی می باشد.
پس از صدور رأی مبنی بر محکومیت متهم به اجرای مجازات شلاق، در صورتی که متهم در زندان باشد و یا اینکه آزاد باشد، مجازات شلاق اجرا می گردد.
در صورتی که محکوم علیه (مجرم) در زندان باشد، اگر در رأی صادره محل مشخصی برای اجرای شلاق قید شده باشد، اجرای مجازات در همان محل انجام می گیرد اما اگر مشخص نشده باشد، طی نامه ای به زندان اعلام می شود که مجازات شلاق اجرا گردد و بعد از اجرای آن اگر بعلت دیگری در بازداشت نباشد، آزاد شود.
نحوه اجرای مجازات شلاق در زندان به اینصورت است که با توجه به اینکه زندان صرفاً وظیفه نگهداری از محکومین را دارد و اجرای شلاق با مرجع انتظامی است، به همین دلیل رویه به این شکل می باشد که:
کلیه نامه های اجرای مجازات شلاق که تا پایان وقت اداری به زندان واصل می شود، جمع آوری گردیده و در پایان وقت اداری، مامور اجرای شلاق نیروی انتظامی در زندان حاضر می شود و نماینده ای نیز از اجرای احکام به دلیل نظارت بر حسن اجرای حکم در محل زندان حاضر می گردد.
در ابتدا نماینده اجرای احکام قبل از اجرای حکم، صورتجلسه عدم وجود موانع اجرای حکم را تنظیم نموده و به امضا و اثر انگشت مجرم می رساند و اگر مانعی برای اجرای حکم وجود نداشته باشد، مامور اجرا، مجازات شلاق را اجرا می کند. سپس مراتب اجرای حکم صورتجلسه شده و به امضای محکوم علیه، نماینده اجرای احکام و مامور اجرا می رسد.
بعد از اجرای حکم شلاق، نسخه ای از صورتجلسه در اجرای احکام زندان مانده و نسخه دیگر به اجرای احکام دادگاه ارسال می شود و قاضی اجرا بعد از اطمینان از اجرای حکم، دستور مختومه شدن پرونده و کسر از آمار را می دهد. اما اگر محکوم علیه (مجرم) در زندان اعلام کند که مانعی جهت اجرای شلاق وجود دارد، نماینده اجرا مراتب را صورتجلسه می نماید و به قاضی اجرا اعلام میدارد و قاضی اجرا در صورت احراز وجود مانع، اجرای حکم را تا رفع مانع به تعویق می اندازد.
در این شرایط محکوم علیه احضار می شود و بعد از حضور یا جلب او، ابتدا صورتجلسه ای تنظیم و احراز هویت انجام می گیرد و بعد صورت جلسه دیگری در صورت عدم وجود موانع اجرای حکم تنظیم و اگر مانعی وجود نداشته باشد، محکوم علیه به مرجع انتظامی معرفی می شود تا حکم اجرا شود.
یک نسخه صورتجلسه مورد نظر که به امضاء حاضرین در مجمع رسیده باشد.
کپی برابر اصل مدارک شناسایی
ارائه فیش واریزی (در مواردی که افزایش سرمایه جزء دستورات صورتجلسه می باشد)
مفاصاحساب مالیاتی برای نقل و انتقال سهام و یا سهم الشرکه.
کپی برابر اصل شناسنامه و کارت ملی
پذیره نویسی سهام برای شرکت های سهامی عام
گواهی واریز حداقل 35% سرمایه اولیه برای شرکت های سهامی خاص
ارائه مجوز برای شرکت ها و موسساتی که فعالیتشان به مجوز نیاز دارد.
ارائه گواهی عدم سوء پیشینه برای تمامی افراد (متقاضیان ثبت تعاونی و موسسات غیر تجاری از این مورد استثنا می باشند).
ارائه ی مدارک تحصیلی مرتبط برای شرکت هایی که موضوع آنان تخصصی است.
ارائه ی مدرک تحصیلی مهندسی برای ثبت شرکت های با عنوان مهندسی
مشاور حقوقی ثبت شرکت باید که در ابتدا انواع شرکت را تشریح نماید و بیان دارد که مطابق با ماده ۲۰ قانون تجارت، انواع شرکتهای هفتگانه در ایران عبارتند از:
۱- شرکت سهامی (اعم از شرکت سهامی خاص و شرکت سهامی عام)
۲- شرکت با مسئولیت محدود
۳- شرکت تضامنی
۴- شرکت مختلط غیرسهامی
۵- شرکت مختلط سهامی
۶- شرکت نسبی
۷- شرکت تعاونی تولید و مصرف
برای ثبت شرکت، مشاور حقوقی ثبت شرکت موظف است تا به اداره ثبت شرکتها مراجعه کند و با جمعآوری مدارک مورد نیاز، مجددا به اداره ثبت شرکت مراجعه کرده و اسناد را به اداره ثبت تحویل دهد. مشاور حقوقی میتواند از سوی مدیر یا موسسان شرکت وکیل و نماینده باشد که در این صورت باید وکالتنامه را در تمامی مراحل ثبت شرکت به همراه داشته باشد.
پس از اتمام ثبت شرکت، مرحله دریافت کد اقتصادی است که مشاور حقوقی برای دریافت آن به اداره مالیات مراجعه میکند. دریافت کد اقتصادی با طی کردن مراحل اداری آن انجام میشود که به دلیل تسلط مشاور حقوقی بر امور اداری، این کار سریعتر صورت میگیرد.
از آنجایی که شرکتها به مجموعهای از آییننامهها و دستورالعملها نیاز دارند، این کار باید توسط کارشناسان و یا مشاوران حقوقی انجام شود.
مشاور حقوقی میتواند تمامی پروندههای حقوقی و دعاوی شرکت را بررسی کند زیرا به تمامی اصول و قوانین حقوقی بهخصوص قانون تجارت تسلط دارد و میتواند امور حقوقی سازمان یا شرکت را تنظیم و تهیه کند. همچنین انجام کلیه کارهای مربوط به ثبت، ارائه مشاوره حقوقی به کارکنان، شرکت در جلسات دادرسی، انعقاد قراردادهای داخلی و خارجی، انعقاد قراردادها و تفاهمنامههای بین سازمانی، تغییرات مربوط به ساختار و نیز انحلال شرکت، انجام امور حقوقی مربوط به مناقصه، مزایده، جمع آوری اطلاعات لازم و … به تخصص حقوقی نیاز دارد که در این رابطه مشاور حقوقی ثبت شرکت می تواند مدیران را یاری دهد.
از مهمترین و حرفهایترین اقداماتی که باید در مسیر رشد و توسعه کسب و کار شرکت انجام دهید این است که یک مشاور حقوقی را در تیم خود داشته باشید.
از آنجایی که ثبت شرکت دارای رویه پیچیدهای است همین مسئله، اداره و پیشبرد آن را با مشکلات زیادی روبرو کرده است. به همین دلیل برای مدیریتی راحت و بیدردسر، عناوین شغلی زیادی ایجاد شده است. یکی از این عناوین، مشاور حقوقی است. مشاور حقوقی میتواند در کنار مدیر، اداره امور شرکت را بر عهده بگیرد و در بسیاری از امور اداری و حقوقی شرکت به مدیر کمک کند.
مشاور حقوقی ثبت شرکت میتواند مدیر شرکت را در مقابل مسئولیتهای کیفری، حقوقی، جزایی و انتظامی کمک کند تا بهترین تصمیمات حقوقی را اتخاذ کند. در این صورت شرکتها با مسائل و مشکلات کمتری مواجه می شوند.
نکاتی که در ادامه گفته میشود در هر قراردادی ضروری هستند و نبود آن میتواند کل قرارداد را از حالت حقوقی و محکمه پسند، خارج نمایند. پس لازم نکات نحوه نوشتن متن قرارداد و تنظیم آن را جدی بگیرید.
۱- عنوان قرارداد:
بعد از درج نام خداوند بر روی برگه قرارداد، عنوان قرارداد از بندهای واجب یک قرارداد است. شما باید تعیین کنید که قرارداد شما چه نوع قراردادی است: قرارداد طراحی سایت، قرارداد اجاره، قرارداد استخدام و…
۲- طرفین قرارداد:
بعد از درج عنوان قرارداد باید در بندی به نام “طرفین قرارداد” مشخصات شناسنامهای و کدملی طرفین قرارداد به صورت کامل و با آدرس و شماره تماس منزل به صورت دقیق و شماره تلفن همراه درج گردد. باید توجه داشت در صورتیکه یکی از طرفین آدرس خود را در حین قرارداد تغییر داد، باید حتماً آن را کتباً به طرف دیگر اعلام و آن را پیوست قرارداد کند. در این بند عناوین طرفین نیز ذکر میگردد (طرف اول، طرف دوم، کارمند، کارفرما و…)
در صورتیکه فردی به نمایندگی و وکالت فرد دیگری به تنظیم و امضای قرارداد میپردازد، باید مشخصات کامل خود را همانند طرفین قرارداد، با ذکر عنوان خود (وکیل، نماینده و…) در متن قرارداد درج کند.
۳- موضوع قرارداد:
این بند یکی از مهمترین بندهای هر قراردادی است و ماهیت اقدام یا کاری که طرفین خود را ملزم به انجام آن میکنند، نشان میدهد. موضوع قرارداد میتواند فروش، اجاره، ساخت، توسعه، طراحی، واگذاری، حق استفاده، مشارکت و… باشد که باید با جزئیات دقیق و به صورت کاملاً واضح در این بند نوشته شوند.
۴- مدت قرارداد:
یک قرارداد اصولی و حقوقی دارای مدت زمان شروع و پایان قرارداد است. یک قرارداد میتواند محدود یا نامحدود باشد؛ بنابراین باید تاریخ شروع و پایان قرارداد برای هر قراردادی به صورت دقیق نوشته شود.
۵- مبلغ قرارداد:
مبلغ قرارداد میتواند به صورت برآورد یا به صورت قطعی باشد؛ در هر دو صورت باید مبلغ قرارداد و نحوه دریافت و پرداخت به همراه تاریخهای پرداخت به دقت و کامل در این بند توضیح داده شوند. در اکثر دعاوی حقوقی، بیشترین آنها بر سر مسائل مالی اتفاق افتاده است؛ بنابراین در صورتیکه به این بند توجه ویژهای داشته باشید، حتی در دادگاهها هم میتوانید پیروز باشید.
نکته: نحوه پرداخت مبلغ قرارداد میتواند در بند یا ماده جداگانه درج شود.
۶- شروط و تعهدات:
در متن قرارداد علاوه بر موضوع قرارداد باید تعهدات طرفین نیز به صورت کامل و مشخص ذکر شوند. در قراردادهای پیمانکاری براساس شرایط عمومی پیمان، ابتدا باید تعهدات پیمانکار و سپس تعهدات کارفرما درج شود اما در سایر قراردادها، درج این تعهدات به صورت توافقی میباشد و هر کدام به عنوان یک بند یا ماده جداگانه ذکر میشوند.
تمام موارد بالا از مهمترین بندهای یک قرارداد و نحوه نوشتن متن قرارداد هستند که ذکر آنها برای کاهش دعواهای حقوقی در قراردادها واجب است. اما بندها و مادههای دیگری نیز در قراردادها وجود دارد که براساس توافقات طرفین و زمینه تخصصی آنها در قرارداد ذکر میشوند.
نمونهای از این بندها عبارتند از: تضمینات، محل تحویل و تأدیه، خسارات، حوادث قهری و فورس ماژور، فسخ قرارداد، مرجع حل اختلاف، اختیارات طرفین، انتقال قرارداد، محل اجرای قرارداد.
۷- فورس ماژور: فورس ماژور یا قوه قهریه یکی از شروط مندرج در قرارداد است که بار مسئولیت را برای امور طبیعی و غیر قابل اجتنابی که انجام تعهدات قرارداد را مختل میکند، از طرفین قرارداد برمیدارد و مانع انجام تعهدات مندرج در قرارداد از سوی طرفین خواهد شد.
فورس ماژور برای حوادث و اتفاقاتی به کار میرود که جزو امور طبیعی محسوب شده و هیچ یک از طرفین را نمیتوان به خاطر آن مسئول دانست نظیر طوفان، گردباد، زلزله و … .همچنین این واژه شامل امور انسانی نظیر اغتشاش، شورش و درگیریهای مسلحانه نیز میشود.
۸- مرجع حل اختلاف: در صورت بروز اختلاف فیمابین طرفین قرارداد، در صورتی که توافقی در مذاکرات حاصل نشود، اصولا مرجعی به عنوان مرجع حل اختلاف مقرر میشود. زیرا منشا اختلافات در واقع اختلاف نظر طرفین با یکدیگر میباشد. جایی که طرفین به این نقطه میرسند که هیچ دیدگاه مشترکی بر روی یک موضوع واحد با یکدیگر ندارند. این اختلاف هم میتواند در مورد تفسیر یک قرارداد و هم میتواند در مورد نحوه اجرای یک قرارداد باشد.
با آگاهی از جزئیات، مزایایی به دست میآید که به هر یک از طرفین کمک میکند تا متوجه شوند چه قسمتی از قرارداد مهم و چه قسمتی کم اهمیت است. کدام شرط از اهمیت ویژهای برخوردار است و چه مواردی را میتوان نادیده گرفت. به همین دلیل مفاد قرارداد باید مشخص و قابل سنجش باشد.
پس در هر قراردادی کارهایی که طرفین باید انجام دهند و تعهداتی را که باید بپذیرند و در مقابل آن چیزهایی که به دست خواهند آورد، باید مشخص شود.
اگر طریقه نوشتن متن قرارداد را ندانید و یک قرارداد به خوبی تنظیم و نوشته نشود، چه میشود؟ اگر شما در این قرارداد مبلغ قابل توجهی را هزینه کنید، آیا شرایط خروج بهگونهای هست که شما بتوانید سرمایهتان را برگردانید؟ (به عنوان مثال، آیا بندی را در قرارداد درباره زمان خروج از آن و برگرداندن سرمایهتان تنظیم کردهاید؟). اگر طرف دیگر به برند و یا شهرت شما آسیب زد، میتوانید به سرعت قرارداد را خاتمه دهید؟ اگر در یک موضوع خاص که جزء مسئولیتهای شما محسوب میشود از کسب و کارتان محافظت میشود؟ آیا در دیگر موضوعات هم چنین محافظتی وجود دارد؟ آیا از برند و مالکیت معنوی شما محافظت میگردد ؟ و یا طرف مقابل در صورت استفاده از برند شما تعهداتش مشخص است؟
وقتی شما و شریک تجاری جدیدتان بر روی اصول کلی توافق کردید، ممکن است بر سر جزئیات به اختلاف برخورید که در نتیجه آن یکی از طرفین اقداماتی برخلاف روح قرارداد انجام دهد. هنگامی که مفاد قرارداد به خوبی درک شوند، طرفین بهتر میتوانند به اهداف مندرج در قرارداد دست پیدا کنند.
مهمترین فایده تنطیم و نوشتن قرارداد از این جمله است:
قراردادها انواع مختلفی دارند؛ مانند: قرارداد استخدام ، قرارداد ساخت ساختمان ، قرارداد مشارکت مدنی ، قرارداد اجاره ، قرارداد فروش ، قرارداد پیمانکاری و… که در هر حیطه و زمینهای متفاوت میباشند. در این مطلب سعی داریم اصول نگارش متن قرارداد را به صورتی با شما در میان بگذاریم که بتوانید از آن در تمام موارد قراردادنویسی استفاده کنید.
در ایام قدیم مرسوم بوده است که برای انجام کاری، قراردادها را به صورت شفاهی منعقد میکردند، که این نوع قراردادها دچار شبهاتی بود و در آخر کار دو طرف به محکمههای قضایی میکشید؛ در برخی اوقات نیز قراردادها به صورت کتبی و بدون رعایت اصول نگارش نوشته میشدند که در حین کار باز هم دو طرف به مشکلات حقوقی زیادی برخورد میکردند.
اما در این دهه افراد میدانند که باید برای انجام کار و وظیفه، قراردادی با اصول صحیح را نگارش و امضا کنند تا درگیر کارهای حقوقی بعد از آن نشوند. بنابراین امروزه آشنایی با متن قراردادها و کسب مهارت و تجربه کافی برای نگارش یک متن قرارداد اصولی از ضروریترین کارها برای موفقیت در قراردادنویسی و مسائل حقوقی است.
در ماده ۱۸۳ قانون مدنی تعریفی از عقد یا قرارداد که معادل انگلیسی آن Contract است ارائه شده که عبارت است از اینکه دو یا چند نفر در مقابل دو یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آنها باشد. به عبارت دیگر قرارداد نشاندهنده اراده طرفین برای ایجاد یک اثر حقوقی همراه با پذیرش تعهدات و مسئولیتها است. با امضای قرارداد تمامی اسنادی که ذکر شد پایه و اساس تفسیر قصد طرفین محسوب میشوند. نقض شرط و بند قرارداد نه تنها ضمانتآور است بلکه از اعتبار و حمایت قانونی برخوردار است. قراردادها بر حسب طرفین، موضوع و تعهدات به دستههای متفاوتی تقسیم میشوند و در واقع قرارداد در جایی است که تمامی مذاکرات اولیه و مقدماتی به ثمر رسیده و ظهور و بروز رسمی و قانونی مییابد.
قرارداد به عنوان یک سند حقوقی در برابر همگان قابل استناد است و طرفین با استناد به قرارداد نیاز به دلیل بیشتری برای مطالبه تعهدات طرف دیگر ندارند.
قراردادهای فروش را میتوان قدیمیترین و شناختهشدهترین نمونه قراردادهای بازرگانی دانست.
قراردادهایی که در آن یک طرف، کالا یا هر نوعی از داشته و دارایی خود را در ازاء دریافت پول یا کالایی دیگر و با رعایت مجموعهای از شرایط (از زمان پرداخت تا نحوهی پرداخت و شیوهی تقسیم ریسک و موارد دیگر) به طرف دوم واگذار میکند.
شاید بسیاری از ما، کارهای بزرگ بازرگانی بین المللی برای خرید و فروش و حمل و نقل کالا، از کشوری به کشور دیگر انجام نداده باشیم؛ اما نباید فراموش کنیم که قرارداد فروش خودرو یا خانه هم – که بیشتر ما در یکی از دو طرف آنها حضور داشتهایم – نمونههایی از همین قراردادهای فروش محسوب میشوند.
غالبِ درسهای اصول وفنون مذاکره متمم، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در قراردادهای فروش کاربرد دارند.
از جملهی این درسها میتوان به مباحث امتباز دهی درمذاکره و تکنیک هاوترفندهای مذاکره اشاره کرد.
ویژگیهای زیر باید در هر قرارداد به عنوان اجزای قرارداد وجود داشته باشد تا طرفین بتوانند بهترین نوع رابطه را با یکدیگر ایجاد کنند و در صورت بروز اختلاف، قرارداد، بهترین مدرک آنها باشد.
وصی کسی است که شخصی او را برای انجام امور بعد از فوت خود، مأمور می کند.
در چنین حالتی فردی یک نفر دیگر را وصی قرار می دهد تا بعد از فوت او اقدام به فروش و یا اجاره بخشی از ماترک او بنماید.
وصی تا زمانی که موصی (وصیت کننده) در قید حیات است، نمی تواند دخالتی در موضوع وصیت نماید نتیجه اینکه باید در زمان انجام معامله از فوت وصیت کننده اطمینان حاصل گردد.
اگر بیش از یک نفر وصی تعیین گردد، انجام مورد وصیت باید با تأیید همه آنها باشد مگر اینکه صراحتاً در وصیت نامه قید شده باشد که هر یک بطور مستقل میتوانند فعالیت نمایند.
هر فرد فقط میتواند تا یک سوم اموال خود را وصیت نماید و مازاد بر آن معتبر نیست مگر با اجازه ورثه.
نتیجه اینکه ارزش مال موضوع معامله باید کمتر از یک سوم باشد. یکی از راه های تشخیص این امر، توجه به اظهارنامه مالیات بر ارث است که توسط ورثه به اداره مالیات داده میشود.
اگر در معامله ای مشخص شود که وصیت نامه ابرازی بصورت رسمی نیست، بهتر است که از انجام آن معامله اجتناب نمود.