چگونه دستور تخلیه فوری بگیریم..؟

برای دستور تخلیه فوری ملک به شرایط ذیل توجه فرمایید:
قرار داد اجاره غیر رسمی «یعنی در دفتر خانه اسناد رسمی تنظیم نشده باشد» حال این قرارداد توسط موجر و مستاجر روی یک برگ کاغذ تنظیم شده باشد یا توسط دفاتر آژانس املاک «بنگاه های املاک» تنظیم شده باشد، در این صورت فرقی نمی کند، اما حتماً باید در انتها  آن علاوه بر موجر و مستاجر، دو نفر شاهد قرارداد، هم آن را امضا کرده باشد.

شرایط دریافت دستور تخلیه فوری:
1- مدت اجاره منقضی شده باشد.
2- مستاجر از پرداخت بیش از سه ماه مبلغ اجاره، امتناع ورزد.
3- در صورت شرط عدم انتقال به غیر اجاره داد باشد.
4- محل مورد اجاره را مورد استفاده «غیر مشروع» کرده باشد و یا به هر علت دیگر…

در این صورت موجر می تواند با تقدیم دادخواست به شوراى حل اختلاف محل وقوع ملک، درخواست صدوردستورتخلیه فورى نماید و نه حکم تخلیه.
پس از بررسی این مرجع قضایی، دستور تخلیه ملک صادر می شود و ظرف 72 ساعت اجرا می شود.
شایان ذکر است اگر تقاضای حکم کند، رویه حکم تخلیه اجرا می شود که با صدور این حکم با مهلت 20 روز حق تجدیدنظر خواهی اعتراض ایجاد می شود و رویه ای طولانی بر آن حاکم می شود، پس از طی مدت طولانی، چنانچه حکم به نفع مالک صادر شود، پس از آن مالک باید تقاضای صدوراجراییه کند و دراجراییه مهلت 10 روزه جهت اجرا، داده مى شود، چنانچه اعتراض به اجراییه نشود و یا اعتراض شد اما اعتراض او پذیرفته نشود، در این صورت تخلیه ملک انجام می پذیرد.

نکته : در صورت انقضا مدت اجاره، یا نسبت به تخلیه اقدام نمایید یا اجاره دیگر تنظیم و مدت آن را هر چند کوتاه مشخص و شرایط فوق را رعایت نمایید تا در صورت لزوم رویه طولانی دادرسی بر موضوع حاکم نشود.

موارد و نحوه ابطال سند المثنی چگونه است..؟

موارد ابطال سند المثنی عبارت است از:
1- هرگاه بنا به دلائلی از جمله سوختگی، پارگی، مخدوش شدن توسط مواد شیمیایی مثل ریختن جوهر و... سند مالکیت قابلیت استفاده نداشته باشد و یا اینکه قسمتی از آن غیر قابل استفاده باشد، اداره ثبت با شرایط و تشریفات خاص اقدام به صدور سند المثنی خواهد کرد.
نکته: سند مالکیت ناقص باطل و در پرونده بایگانی می گردد.

2- در صورتی که سند مالکیت اولیه پیدا شده و مالک نیز اعلام کتبی  به اداره ثبت نماید و با سند المثنی نیز معامله ای صورت نپذیرفته باشد، سند مالکیت المثنی باطل می گردد.
نکته: اگر با سند مالکیت المثنی معامله ای صورت گرفته باشد، سند مالکیت اصلی دریافت و پس از آن باطل و در پرونده ضبط می گردد.

نحوه صدور سند مالکیت جدید چگونه است..؟

در صورت تغییر مالک یا مالکان و در صورت کلی به 4 صورت سند مالکیت جدید صادر می گردد که نحوه صدور سند مالکیت جدید بدین شرح است:
1- در صورت انتقال تمام ملک به وسیله یکی از عقود

2- در صورت انتقال قسمتی از ملک، که در این خصوص منتقل الیه اختیار دارد به اداره ثبت حوزه وقوع ملک مراجعه و سند مالکیت مستقل برای خود دریافت نماید.

3- در صورت انتقال ملک به ورثه

4- در صورت وصیت

آیا بدون تغییر مالک، سند مالکیت صادر می شود..؟

در مواردی بدون تغییر مالک نیز سند مالکیت جدید صادر می شود بدین شرح:

1- در صورتی که ملک به قطعات کوچکتر تقسیم شود «تفکیک» که برای هر قطعه یک شماره و.. و سند مالکیت مستقل صادر می گردد.

2- در صورتی که شخصی 2 یا چند قطعه از املاک خود را بخواهد به صورت واحد درآورد.

3- در صورتی که فردی با خرید سهم ملک مشاعی، مالک 6 دانگ آن شود.

4- در صورت افراز ملک مشاع که در این صورت نیز برای قطعه مفروزی سند مالکیت جدید صادر می گردد.

انتقال نصف دارایی مرد چگونه است..؟

در صورت وجود و تحقق شرایط ذیل، زوجه مالک نصف دارایی زوج می گردد البته نصف دارایی زوج در ایام زناشویی بدین شرح:

1- شرط مذکور در عقدنامه وجود داشته باشد و به امضاء زوج رسیده باشد.

2- درخواست طلاق از سوی زوج صورت بگیرد.

3- تقاضای طلاق از سوی زوج نمی بایست ناشی از تخلف زوجه و یا سوء رفتار وی صورت گرفته باشد.

سند مالکیت معارض چیست..؟

هرگاه نسبت به ملکی کلاً یا بعضاً اسناد مالکیت متعارض صادر شده باشد، مطابق با تشخیص هیأت نظارت، خواه تعارض نسبت به اصل ملک باشد، خواه نسبت به حدود یا حقوق ارتفاقی آن، سند مالکیتی که ثبت آن موخر است سند مالکیت معارض نامیده می شود.

اعتبار اسناد مالکیت معارض چگونه است..؟

نسبت به سند مالکیت مقدم در ثبت تا هنگامی که با حکم نهایی دادگاه ابطال نشده باشد، معتبر است و انجام معامله نیز نسبت به آن با قید صدور سند مالکیت معارض در متن سند معامله فاقد اشکال است ولیکن نسبت به سند مالکیت معارض تا زمانی که حکم نهایی دادگاه بر صحت آن صادر نگردیده باشد، فاقد اعتبار و انجام معامله نسبت به آن ممنوع است.

شرایط اعمال حق حبس چگونه است..؟

اعمال حق حبس از سوی زن با شرایطی روبرو است از جمله:
مهریه باید حال باشد. برابر ماده 1083 قانون مدنی مهریه می‌ تواند کلا یا جزئاً حال یا به وعده باشد.

اگر مهریه موجل (مدت دار) باشد زوجه زمانی حق خواهد داشت مهریه خود را مطالبه کند که زمان آن فرا رسیده باشد که در این وضعیت زوج نیز می تواند ایفاء وظایف زناشویی را از زوجه طلب کند و در این شرایط زوجه نمی‌ تواند به حق حبس خود استناد کند.

اما در حالتی که زوج ایفای وظایف زناشویی را از زوجه طلب نکند و زمان پرداخت مهریه هم رسیده باشد یا مهریه وعده دار نباشد، زوجه می تواند از حق حبس خود استفاده کند. چون به موجب ماده 1082 قانون مدنی به محض وقوع عقد نکاح، زوجه مالک مهریه می‌شود.

زوجه قبل از اخذ مهریه به ایفاء وظایف زناشویی عمل نکرده باشد. برابر ماده 1086 قانون مدنی، چنانچه زوجه قبل از گرفتن مهریه، با میل خود، از زوج تمکین خاص کند، حق حبس وی ساقط و دیگر اجازه امتناع از تمکین و سایر وظایف زناشویی ندارد.

زارع صاحب نَسَق

قبل از اصلاحات ارضی معمولا به کسی رعیت یا زارع صاحب نسق گفته می شدکه با داشتن یک یا چند عامل تولید، بر روی قطعه زمینی از مالک به صورت انفرادی و یا با اشتراک چند زارع دیگر به کشت و زرع می پرداخت و محصول بین او و مالک تقسیم می شد.

یکی از معانی نسق عبارت از نظم و ترتیبی است که در مورد توزیع آب و زمین بین روستاییان معمول است.

زارع صاحب نسق، مالک زمین نبود بلکه حق استفاده از آن را داشت. مالک بعد از مرگ زارع زمینی را که او در اختیار داشت به فرزند او واگذار می کرد، بنابراین نسق را حق آب و گل نیز می توان تعبیر کرد.

در جریان اصلاحات ارضی ،نسق زراعی مبنای تقسیم زمین قرار گرفت و به کسانی زمین تعلق گرفت که در ده صاحب نسق بودند.

زارع صاحب نسق کسی است که مالک زمین نبوده و با دارا بودن یک یا چند عامل زراعتی شخصاً و یا با کمک خانوار خود در اراضی معینی از موقوفه زراعت می‌نماید و مقداری از محصول را به صورت نقدی یا جنسی به موقوفه می‌دهد.

منبع:

بند ۵ ماده ۱ آیین‌نامه قانون ابطال اسناد فروش رقبات، آب و اراضی موقوفه مصوب ۷/۹/۱۳۶۳ هیأت وزیران

در نتیجه اگر رعیت سال ها روی زمین مشخصی کار می کرد از سهم بیشتری بهره می برد و یا حق تقدم و حق ریشه و کار و برداشت با او بود و مالک زمین نیز ترجیح می داد که با رعیت با سابقه بیشتر کار کند.

در دهات  ایران تقسیم زمین عمدتا طی یک سال یا چند سال بصورت بنه بندی، و  گاوبندی بود و هر کس روی بنه خود کار می کرد و سهم خود را می برد و سهم مالک نیز پرداخت می شد. رعیت وخانواده او از بنه خود دفاع می کردند و دام خود را در بنه خود به چرا می بردند و در بنه خود باغ و زراعت داشتند.

آیا پدر می‌تواند فرزندان خود را از ارث محروم کند؟

محرومیت از ارث : این جمله که «از ارث محرومت می‌کنم» برای بسیاری از افراد آشنا است و ممکن است بارها و بارها آن را شنیده باشند. در بیشتر مواقع، این عبارت توسط پدرانی به کار می‌رود که با برخی رفتارهای فرزندان خود مخالفند و با استفاده از این حربه می‌خواهند آنها را به انجام رفتارهایی مطابق میل خود مجبور کنند.

شنیدن این جمله ممکن است موجب نگرانی برخی فرزندان شده و حتی در مواردی همین افراد، با این جمله از قصد و نیت اصلی خود منصرف شوند.
اما در میان افرادی نیز وجود دارند که به دلیل داشتن دانش حقوقی، به این عبارت وقعی نگذاشته و به آن اعتنا نمی‌کنند چرا که می‌دانند این موضوع پایه و اساس حقوقی و قانونی ندارد و هیچ کس نمی‌تواند دیگری را از چنین حقی محروم کند.
حال باید بررسی کرد که آیا در عالم واقع و از لحاظ قانونی و شرع، پدر این حق را دارد که فرزند خود را از ارث محروم کند یا خیر؟
به این منظور ابتدا باید برخی مفاهیم مرتبط با وصیت را توضیح داد.
وصیت تملیکی عبارت است از اینکه کسی عین یا منفعتی از مال خود را برای زمان بعد از فوتش به دیگری مجانی تملیک کند. با این نوع وصیت، شخص می‌تواند تا حدودی تکلیف اموال خود را معین کند مانند صرف آن در امور خیریه. در وصیت تملیکی، شخصی که وصیت می‌کند «موصی» و کسی که به نفع او وصیت تملیکی شده «موصی‌له» و مورد وصیت را «موصی به» می‌گویند. در وصیت تملیکی، تملیک با قبول موصی له پس از فوت موصی محقق می‌شود؛ بنابراین قبول آن قبل از فوت موصی موثر نیست. موصی می‌تواند از وصیت خود رجوع کند.
وصیت عهدی نیز عبارت است از اینکه شخصی یک یا چند نفر را برای انجام امر یا اموری یا تصرفات دیگری مأمور کند. مثل این که شخصی را وصی کند تا بعد از مرگش، بدهی‌های او را پرداخت کند. در وصیت عهدی شخصی را که به موجب وصیت، به عنوان ولی بر صغیر یا بر کارهای دیگر انتخاب شده است، وصی می‌گویند. در وصیت عهدی، وصیت‌کننده فرد یا افرادی را برای اداره بخشی از اموال خود و نیز سرپرستی فرزندانش پس از مرگ تعیین می‌کند و مسئولیت را به آنها می‌سپارد. این در حالی است که در وصیت تملیکی، شخص بخشی از اموال خود را پس از مرگ به فرد یا افرادی تملیک می‌کند که این فرد یا افراد می‌توانند فردی از خانواده یا هر فرد دیگری باشد.

نافذ نبودن وصیت
قانونگذار در ماده ۸۳۷ قانون مدنی ایران، اعلام کرده است که «اگر کسی به موجب وصیّت، یک یا چند نفر از ورثه خود را از ارث محروم کند، وصیت مزبور نافذ نیست.»
در حقیقت وصیت‌کننده حق دارد به میزان یک سوم از اموال خود را وصیت کند و وصیت او نیز برای این میزان، صحیح و نافذ است و چنانچه نسبت به بیشتر از این میزان وصیت کند، صحیح بودن چنین وصیتی به اجازه سایر ورثه بستگی دارد. زیرا به استثنای یک سوم اموال، بقیه ترکه متعلق به ورثه است و شخص صاحب این اموال که همان وصیت‌کننده است، حق دخالت در آنها را ندارد و اموال مزبور به طور طبیعی در اختیار همه ورثه قرار می‌گیرد تا طبق ضوابط و مقررات مربوط به ارث، میان آنها تقسیم شود.
سوالی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که آیا وصیت‌کننده حق دارد به واسطه وصیت خود، همه ورثه یا برخی از وراث را از ارث محروم کند یا خیر؟ که در پاسخ به این پرسش، قانونگذار ماده ۸۳۷ را ذکر کرده است.

نظر فقهای امامیه
به اعتقاد فقهای امامیه، هر گاه شخص وصیتی کند که بر اساس آن، بخواهد یکی از ورثه را از ارث محروم کند، چنین وصیتی صحیح نیست. به عنوان مثال شخص وصیت کند که به دلیل فساد اخلاقی فرزندش، او را از ارث محروم یا از جمع ورثه، حذف می‌کند. در حقیقت اکثر فقها این وصیت را به دلیل مخالفت آن با کتاب و سنت، باطل می‌دانند.

اختلاف نظر حقوقدانان
برخی حقوقدانان در این زمینه عقیده دارند که از ظاهر جمله «وصیت مزبور نافذ نیست» چنین استفاده می‌شود که هر گاه وارث محروم، به اراده وصیت‌کننده، تسلیم شود و محرومیت را بپذیرد، وصیت نافذ می‌شود. لازمه پذیرش این نظر، نافذ بودن وصیت تا حد یک سوم است که بدون نیاز به اجازه نیز اثر دارد، اما در استفاده از این ظاهر باید احتیاط کرد، زیرا قوانین ارث و قواعد مربوط به تملک قهری ورثه برای حفظ مصالح خانواده وضع شده است و با نظم عمومی جامعه ارتباط نزدیک و مستقیم دارد.
بعضی دیگر از حقوقدانان نیز در تفسیر این ماده می‌گویند که قاعده توارث از نظر نظم اجتماعی تأسیس شده است، بدین جهت طبق ماده ۹۵۹ قانون مدنی وارث نمی‌تواند آن را از خود سلب کند. همچنان که مورث (متوفی) نمی‌تواند آن را از وارث سلب کند. بنابراین توارث از احکام به شمار می‌رود نه از حقوق تا شخص بتواند آن را اسقاط کند.
به عنوان مثال، هر گاه کسی وصیت کند که فلان وارث او از ارث محروم باشد یا به فلان وارث او ارث داده نشود یا فرد، وارث او نیست، وصیّت مزبور موجب محرومیت او از ارث نخواهد شد.

فرق بین طلاق و فسخ نکاح در چیست؟

فسخ و نکاح تفاوت های زیادی دارند، من جمله:

۱٫ در طلاق باید صیغه طلاق با تشریفات و بیان خاص، ادا گردد. در صورتی که در فسخ نیاز به آن تشریفات نیست (ماده ۱۱۳۲ قانون مدنی).

۲٫ در طلاق شهادت دو مرد عادل ضروری است، در حالیکه که در فسخ نیازی به آن نیست.

۳٫ اگر قبل از نزدیکی طلاق صورت گیرد، زن مستحق نصف مَهر است؛ ولی اگر قبل از نزدیکی، نکاح فسخ شود، زن مستحق مهر نیست، مگر اینکه موجب فسخ، عنن باشد (مواد ۱۰۹۲ و ۱۱۰۱ قانون مدنی).

۴٫ اصولاً طلاق به استناد ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی، به وسیله مرد واقع می شود، جز در موارد مذکور در مواد ۱۱۲۹ و ۱۱۳۰ قانون مدنی. ولی فسخ هم از جانب زن و هم از جانب مرد در موارد اختصاصی یا اشتراکی قابل اعمال است.

۵٫ ماده ۶۴۵ قانون تعزیرات، فقط برای عدم ثبت طلاق، مجازات کیفری پیش بینی کرده بود و عدم ثبت فسخ نکاح، مجازاتی نداشت.
اما ماده ۴۹ قانون حمایت خانواده مصوب ۹۱، با نسخ ماده ۶۴۵ قانون تعزیرات، برای مردی که طلاق و همچنین فسخ نکاح را ثبت ننماید، مجازات کیفری در نظر گرفته است.

۶٫ در طلاق چنانچه رجعی باشد، در ایام عده، حق رجوع برای مرد پیش بینی شده است، ولی در فسخ حق رجوعی در کار نیست.

۷٫ به استناد ماده ۱۱۴۰ قانون مدنی، طلاق در زمان عادت زنانگی یا در حال نفاس صحیح نیست، اما در فسخ این شرایط وجود ندارد.

۸٫ موجبات طلاق و فسخ با یکدیگر متفاوت است.

۹٫ طلاق تحت شرایطی موجب حرمت ابدی می گردد، ولی در فسخ اینطور نیست.

۱۰٫ فسخ در صورت تحقق شرایط و موجبات، فوری است، ولی طلاق چنین نیست.

۱۱٫ ارجاع به داوری در طلاق هست، ولی در فسخ نیست.

۱۲٫ طلاق اختصاص به نکاح دائم دارد، ولی فسخ هم در نکاح دائم و هم در نکاح موقت پیش بینی شده است.

۱۳٫ در طلاق رجعی، اگر زن یا مرد در ایام عده، فوت نمایند، از یکدیگر ارث می برند، اما توارث در طلاق باین (جز در مورد ماده ۹۴۴ قانون مدنی) و فسخ نکاح نیست.

۱۴٫ در طلاق رجعی، در زمان عده، نفقه زن بر عهده زوج است، ولی در فسخ نکاح، به موجب ماده ۱۱۰۹ قانون مدنی، به زن نفقه تعلق نمی گیرد، مگر زن حامل باشد.

نکاتی در مورد قوانین ارث

*رابطه خویشاوندی یکی از شرایط لازم برای ارث بردن از دیگریست.

*رابطه خویشاوندی یا نسبی است، مثل وابستگی شخص به ولادت(رابطه پدر با پسر یا دو برادر ) و یا اینکه رابطه خویشاوندی سببی است، مثل وابستگی دو نفر بر اثر ازدواج ( داماد با مادر همسر یا خواهر خانم).

*یکی از شرایط ارث بردن آن است که مورّث (فردی که از او ارث میبریم)فوت کرده باشد و ورثه( آنکس که ارث میبرد) در زمان مرگ او زنده باشد.

*جنینی که در شکم مادر است از مورث خود ارث میبرد به شرطی که زنده متولد شود، ولو اینکه فقط یک لحظه زنده باشد.مثلا نوزاد در همان یک لحظه حیات از پدرش که ساعتی پیش فوت شده اموالی را به ارث برده یا پدرش در دوران جنینی به نفع فرزندش وصیت کرده، ورثه فرزند فوت شده (برادران وخواهران) از اموالش ارث میبرند.

سهم الارث همسران یک شوهر

ابتدا باید گفت چنانچه زن و شوهری دارای فرزند باشند سهم الارث زن یک هشتم از دارایی شوهر می باشد ،

در اینجا بنحوی صرف وجود فرزند مهم است ، بطوریکه زن نباید حتما مادر فرزند باشد پس اگر مرد فرزندی دارد کفایت می کند.اما در صورتی که فرزندی نداشته باشند ، سهم الارث زن یک چهارم است.

حال اگر مردی دارای همسران دیگری باشد سهم الارث بین زنان آن تقسیم می شود.

مثلا مردی که دارای فرزند است دو زن داشته باشد همان سهم یک هشتم بین زنان تقسیم می شود، یعنی هریک از زنان یک شانزدهم از دارایی شوهر ارث می برند.

 چنانچه زن فوت کند و دارای فرزند یا فرزندانی نباشد، شوهر نصف اموال زن را به ارث می‌برد و اگر زن وارث دیگری مانند پدر و مادر نداشته باشد نیز بقیه اموال زن برای شوهر خواهد بود اما اگر زن فوت کند و دارای اولاد یا اولادِ اولاد باشد (زیرا اولادِ اولاد نیز در صورت نبود پدر و مادر خود جانشین آنها محسوب شده و مانند آنها ارث می‌برد) شوهر یک چهارم اموال زن را به ارث می‌برد.
در صورتی که شوهر فوت کند و اولاد نداشته باشد زن یک چهارم اموال شوهر را به ارث می‌برد اما اگر شوهر دارای اولاد یا اولادِ اولاد باشد زن یک هشتم اموال شوهر را به ارث می‌برد و چنانچه زن بعد از فوت همسر خود و قبل از تقسیم ارث فوت کند، سهم‌الارث زن به وارثان وی تعلق خواهد گرفت.
چنانچه مرد دارای دو یا چند همسر باشد، سهم‌الارث زن یعنی یک هشتم بین همسران به طور مساوی تقسیم خواهد شد؛ البته این موضوع در صورتی است که همسران در عقد دائمی باشند و در هنگام فوت مرد نیز رابطه زوجیت و عقد دائم برقرار بوده باشد.
در ماده ۹۴۶ اصلاحی مصوب ۱۳۸۷ قانون مدنی آمده است؛ زوج از تمام اموال زوجه ارث می‌برد و زوجه در صورت فرزنددار بودن زوج یک هشتم از عین اموال منقول و یک هشتم از قیمت اموال غیرمنقول اعم از عرصه و اعیان ارث می‌برد. در صورتی که زوج هیچ فرزندی نداشته باشد، سهم زوجه یک چهارم از کلیه اموال به ترتیب فوق است.
ر ماده ۹۴۸ قانون فوق نیز که پس از حذف ماده ۹۴۷ تصویب شده، آمده است؛ هرگاه ورثه از ادای قیمت امتناع کنند، زن می‌تواند حق خود را از عین اموال استیفا کند.

تعریف انواع اراضی در قانون

از آنجا که دانستن تعریف هر یک از انواع اراضی در پرونده های ارجاعی مفید و موثر در نظریه کارشناسی است لذا چند مورد ضروری از تعاریف انواع زمین یادآوری میگردد .

به عنوان مثال: بسیاری از اراضی که باید در خصوص مرتعی بودن یا مستثنیات بودن آنها اظهار نظرشود اگر تعریف اراضی مرتعی را در قانون بدانیم کمک موثری به تشخیص موضوع می نماید .

اراضی دایر: اراضی دایر زمین‌هایی است که آن را احیا و آباد کرده‌اند و در حال حاضر دایر و مستمرا مورد بهره برداری است .

اراضی بایر: زمین‌هایی که سابقه احیا دارد ولی به علت اعراض یا عدم بهره‌برداری بدون عذر موجه مدت ۵ سال متوالی متروک مانده یا بماند.

اراضی آیش: زمین دایری است که به صورت متناوب طبق عرف محل برای دوره معینی بدون کشت بماند.

اراضی موات: زمین‌هایی است که سابقه احیا و بهره‌برداری ندارد و به صورت طبیعی باقی مانده است.

اراضی دولتی: کلیه زمین‌هایی است که به نام دولت دارای سند بوده یا در جریان ثبت به نام دولت است و همچنین کلیه اراضی ملی شده و مواتی که طبق قوانین مصوب و آرا کمیسیون‌های مربوطه متعلق به وزارت مسکن و شهرسازی است اعم از این که به نام دولت ثبت شده یا نشده باشد.

اراضی منابع طبیعی: اراضی تحت پوشش جنگل‌های طبیعی و دستکاشت و مراتع و بیشه‌های طبیعی، نهالستان‌های دولتی و زمین‌هایی که به نحوی از انحا در رژیم سابق ملی اعلام شده است.

اراضی مرتعی : زمینی است اعم از کوه و دامنه یا زمین مسطح که در فصل چرا دارای پوششی از نباتات علوفه‌ای خودرو بوده و با توجه به سابقه چرا عرفاً مرتع شناخته شود، اراضی که آیش زراعتند ولو آن که دارای پوشش نباتات علوفه‌ای خودرو باشند مشمول تعریف مرتع نیستند.تعریف انواع اراضی

شرایط شاهد در دادگاه

شرایط شاهد در دادگاه به شرح زیر است

در مواردی که قاضی به شهادت شاهد به عنوان دلیل شرعی استناد می کند لازم است شاهد دارای شرایط زیر باشد:

بلوغ

عقل

ایمان

طهارت مولد (یعنی حلال زاده بودن شاهد)

عدالت

عدم وجود انتفاع شخصی برای شاهد یا رفع ضرر از وی.

عدم وجود دشمنی دنیوی بین شاهد و طرفین دعوا.

عدم اشتغال به تکدی و ولگردی.

 

شرایط شاهد در دادگاه

شهادت عبارت است از: اطلاعات یک فرد خارج از دعوی که موضوع مورد ادعا را دیده یا شنیده یا اگر از موارد دیدنی و شنیدنی نباشد از آن آگاه شده است. یعنی شخصی از واقعه ای جزئی یا کلی که بین ۲ یا چند نفر صورت گرفته است در دادگاه خبر دهد یا اطلاع رسانی کند.

استفاده از شهادت یا گواهی شاهد در محاکم دادگستری کم و بیش هر روزه برای عده زیادی از مردم که دچار مشکلات حقوقی و کیفری می شوند مورد توجه قرار می گیرد. به طور مثال در دعوای اعسار و عقود معین و غیرمعین یا سایر دعاوی حقوقی و یا در پرونده های کیفری همانند قتل یا درگیری ها، شهادت نقش تعیین کننده ای دارد. خلاصه این که در پرونده های مختلف محاکم دادگستری امکان اثبات ادعا با شهادت شهود وجود دارد و اهمیت این موضوع نیز بر هیچ کس پوشیده نیست. تا جایی که آیه شریفه ۲۸۲ از سوره مبارکه بقره نیز بر این امر اشاره می کند و به همین لحاظ در متون فقهی از جمله تحریر الوسیله حضرت امام خمینی (ره) و در سایر متون قانونی و حقوقی به تبیین و تشریح شرایط و ویژگی های شخص شاهد پرداخته شده است که نخست به تشریح این شرایط پرداخته و سپس به بررسی این مطلب که آیا بستگان و خویشان طرفین پرونده می توانند به نفع یکدیگر شهادت دهند یا خیر؟ می پردازیم.

طبق ماده ۲۳۰ قانون آئین دادرسی مدنی در دعاوی مدنی (حقوقی) تعداد و جنسیت گواه، همچنین ترکیب گواهان با سوگند به ترتیب ذیل است.

مالیات بر ارث چقدر است..؟

پیش شرط اینکه ترکه به ورثه پرداخت شود این است که مجموع ترکه تقویم «ارزش‌گذاری» شود و آنگاه سهم‌ الارث و وارث مشخص شده و سپس براساس جدول قانون فعلی، نرخ مالیات ارث آن تعیین شده و سپس مالیات مزبور پرداخت شود.

 پس از پرداخت مالیات، امکان انتقال ترکه به وراث وجود دارد.
بنابراین، تا زمانی که کل ترکه متوفی ارزش‌ گذاری نشود، امکان تعیین نرخ مالیات بر ارث وجود نخواهد داشت و حتی اگر بعد از اینکه نرخ مالیات بر ارث مشخص شد، اگر بعدا مشخص شود که ارزش ترکه بیشتر یا کمتر بوده است، نرخ مالیات بر ارث آن هم امکان تغییر خواهد داشت.

اعتبار قولنامه در دادگاه چقدر است..؟

قولنامه مانند سایر قراردادهائی که طرفین برای انجام تعهدی تنظیم می کنند در دادگاه معتبر است و باید مفاد آن را اجرا کنند و به موجب آن می توان الزام «اجبار» طرفی را که از انجام تعهدش خودداری می کند را از دادگاه درخواست نمود بدین ترتیب اگر فروشنده از حضور در دفتر اسناد رسمی و انتقال رسمی ملک به خریدار خودداری کند خریدار می تواند از دادگاه صالح درخواست نماید تا او را برای به نام زدن سند در دفترخانه مجبور کند.

وجه التزامی «اجباری» که در قولنامه قرار داده می شود چیست..؟
طرفین قرارداد برای محکم کردن قولنامه معمولاً مبلغی را در قرارداد قید می کنند تا در صورتی که متعهد از انجام تعهد خود سر باز زند مکلف به پرداخت آن مبلغ به طرف دیگر «متعهد له» باشد، این مبلغ را وجه التزام می گویند.

قرار دادن وجه التزام در قولنامه به چه طریقی صورت می گیرد..؟
اصولاً درج وجه التزام در قولنامه به یکی از روش ذیل می تواند باشد

1- در قولنامه قید می شود، در صورتی که فروشنده یا خریدار از اجرای مفاد تعهد خویش امتناع نماید، فلان مبلغ را باید به طرف دیگر بپردازد. در این صورت اگر فروشنده به تعهد خود «انتقال مال» عمل نکند، خریدار می تواند با احراز عدم اجرای تعهد وجه التزام تعیین شده را مطالبه کند، و نمی توان هم وجه التزام را بگیرد و هم از فروشنده بخواهد که مورد معامله را با سند رسمی به وی انتقال دهد.

2- در قولنامه طرفین موافقت می نمایند، که در تاریخ..... در دفترخانه شماره..... حضور یابند و سند رسمی تنظیم کنند و در صورت عدم حضور هریک در دفترخانه، وی مکلف است مبلغ.... به طرف دیگر بپردازد و تعهد خویش را نیز انجام دهد، در این حالت با احراز عدم حضور، متعهد باید وجه التزام را بپردازد و تعهد را نیز انجام دهد.

3- چنان چه در قولنامه ذکر شود، طرفین موافقت نمودند در تاریخ..... در دفترخانه.... حاضر شوند و سند رسمی تنظیم نمایند و در صورت عدم حضور یا امتناع فروشنده، فروشنده ملزم به انتقال و پرداخت روزانه ریال خسارت تأخیر است در این فرض مالک باید مورد را به خریدار منتقل کند و خسارت مذکور را هم بپردازد.
کسی که وجه التزام را مطالبه می کند، باید خود تعهداتش را کامل انجام داده باشد. مثلاً خریدار باید در دفترخانه حاضر شود و قیمت معامله را نیز به رؤیت دفتردار برساند و عدم اجرای تعهد طرف دیگر احراز شود.

آیا قولنامه تنظیمی در بنگاه معاملاتی سند رسمی است..؟
قراردادی که تحت عنوان قولنامه در بنگاه های معاملاتی و یا بیرون از آن جا تنظیم می شود سندی عادی است و به همین خاطر طرفین «خریدار و فروشنده» باید نهایت دقت را در تنظیم آن بنماید تا بعداً دچار مشکل نشوند.

محروم کردن فرزند از ارث چگونه است..؟

محروم کردن یکی از فرزندان از ارث وجهه قانونی ندارد و این محرومیت  از ارث بیشتر در فیلم ها و سریال ها کاربرد دارد، چرا که موضوع منع از ارث مخالف شرع  و قانون است ولی شخص می تواند  نسبت به ثلث اموالش وصیت کند که به یکی از فرزندانش ندهد.یا کل ثلث را به یک یا دو نفر از وراث بدهد شخص تا زنده است می تواند اموالش را ببخشد یا وقف کند.
اما بعد از فوتش اموال بین ورثه قسمت می شود و وصیت نسبت به مازاد یک سوم اموال در حق یکی از ورثه باطل خواهد بود.

حق السعی چیست..؟

به کلیه دریافت های قانونی که کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از مزد یا حقوق، کمک عائله مندی، هزینه های مسکن، خواروبار، ایاب و ذهاب، مزایای غیر نقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه و ... که دریافت می نماید، حق السعی گفته می شود.

مضاربه چیست..؟

عقد مضاربه عقدی است که میان شخصی با عنوان عامل و صاحب مال منعقد می گردد و بدین شرح است که عامل می بایست با سرمایه صاحب مال به داد و ستد پرداخته و در برابر آن به نسبت و به نسبت درصدی از سود را شریک می شود.