1. ارسال اظهارنامه فسخ قرارداد
در این مرحله، اگر شما حق فسخ قرارداد دارید و می‌خواهید قرارداد را فسخ کنید، بایستی اراده خود مبنی بر فسخ قرارداد را به موجب اظهارنامه به طرف دیگر قرارداد اعلام کنید.
2. تایید فسخ قرارداد از دادگاه
پس از ارسال اظهارنامه چنانچه طرفتان فسخ قرارداد و اعاده به وضع سابق را نپذیرفت، بایستی جهت تایید فسخ قرارداد به دادگاه مراجعه نمایید. دادگاه درخصوص تایید یا رد فسخ معامله تصمیم نهایی را خواهد گرفت.
فسخ معامله به معنای لغو و پایان دادن به یک قرارداد است که می‌تواند به صورت یک‌جانبه یا با توافق دوطرفه انجام شود. این اقدام معمولاً در شرایطی انجام می‌شود که یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند یا موانعی ایجاد شود که ادامه معامله را غیرممکن یا غیرمنصفانه سازد. فسخ معامله از جمله موضوعاتی است که نیازمند آگاهی کامل از قوانین و مقررات مربوطه است تا حقوق طرفین به درستی حفظ شود.
در تنظیم سند هبه باید مشخصات کامل طرفین، جزئیات دقیق مال مورد هبه، نوع هبه (معوض یا غیرمعوض)، و شرایط احتمالی رجوع از هبه ذکر شود. همچنین تصریح به قبض مال از نکات مهم است.
در هبه غیرمعوض، مال بدون هیچ شرط یا عوضی بخشیده می‌شود. اما در هبه معوض، واهب در ازای بخشش، عوضی (مال یا تعهد به انجام کاری) دریافت می‌کند.
برای ثبت هبه، مدارک شناسایی طرفین، سند مالکیت، گواهی عدم بدهی (در مورد املاک) و مدارک اثبات رضایت واهب مورد نیاز است.
هبه عقدی است که طی آن یک شخص مالی را به صورت رایگان به دیگری می‌بخشد. برخلاف عقودی مانند بیع، در هبه عوضی دریافت نمی‌شود و قبض مال شرط صحت آن است.
1. هبه معوض
=هبه معوض نوعی از بخشش است که در آن واهب در ازای مال بخشیده شده، عوضی را از متهب دریافت می‌کند. این عوض می‌تواند به صورت مال یا تعهد به انجام عملی مشروع باشد. نکته قابل توجه این است که در هبه معوض، تعادل ارزش عوضین شرط نیست؛ برای مثال، ممکن است ملکی در عوض دریافت یک شاخه نبات به دیگری بخشیده شود.
2. هبه غیرمعوض
=در هبه غیرمعوض، واهب مال خود را به طور کامل و بدون هیچگونه شرط یا عوضی به متهب می‌بخشد. این نوع هبه که رایج‌ترین شکل بخشش است، معمولاً میان خویشاوندان و افراد نزدیک خانواده انجام می‌شود. علاوه بر این، در هبه غیرمعوض، واهب می‌تواند تحت شرایط خاصی از هبه رجوع کند، مگر در موارد استثنا
تفاوت با صلح برخلاف صلح که عقدی لازم است، هبه عقدی جایز محسوب می‌شود. علاوه بر این، در هبه قبض شرط است، در حالی که صلح چنین شرطی ندارد.
تفاوت با عاریه در عاریه، مالکیت مال منتقل نمی‌شود و تنها اذن استفاده موقت داده می‌شود، در حالی که در هبه، مالکیت منتقل می‌شود.
تفاوت با بیع بیع به معنای فروش مال در ازای دریافت عوض است، در صورتی که هبه به صورت رایگان انجام می‌شود.
از دیدگاه قانونی، هبه عقدی است که نیازمند ایجاب و قبول با هر لفظی است که مقصود را برساند. در این عقد، سه رکن اصلی وجود دارد: واهب (تملیک کننده)، متهب (طرف دیگر عقد) و عین موهوبه (مال مورد هبه). نکته مهم در این عقد، شرط قبض است که بدون آن، هبه محقق نمی‌شود.
در فقه و حقوق اسلامی، هبه به معنای تملیک عینی مجانی و بدون عوض است. این مفهوم حقوقی که در فصل نوزدهم قانون مدنی ایران تشریح شده، دارای ماهیت و ویژگی‌های منحصر به فردی است.
برای تنظیم سند هبه، مراحل زیر باید به ترتیب انجام شود:
1=استعلام از اداره ثبت برای اطمینان از عدم وجود موانع قانونی مانند رهن یا وثیقه
2=تنظیم سند رسمی در دفاتر اسناد رسمی با درج مشخصات کامل ملک و طرفین
3=انتقال قطعی مالکیت به متهب پس از ثبت قرارداد
علاوه بر این، قبض عین موهوبه از شرایط اصلی صحت هبه‌نامه است و باید در زمان تنظیم سند به آن توجه ویژه شود. همچنین، هبة‌نامه می‌تواند به دو صورت عادی یا رسمی تنظیم شود، اما برای اموال غیرمنقول مانند املاک، تنظیم سند رسمی الزامی است.
ثبت قانونی هبه نیازمند طی مراحل مشخص و رعایت تشریفات قانونی است. در ابتدا باید توافق اولیه بین واهب و متهب صورت گیرد و شرایط هبه مشخص شود.
هبه به فرزندان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و قانون‌گذار شرایط خاصی را برای آن در نظر گرفته است. در این نوع هبه، واهب (پدر یا مادر) نمی‌تواند از بخشش خود رجوع کند. همچنین، برای اعتبار هبه به فرزندان، انتقال مال باید در قالب سند رسمی انجام شود تا از اختلافات احتمالی با سایر فرزندان جلوگیری شود. در واقع، هبه به فرزندان یکی از مستثنیات رجوع از هبه محسوب می‌شود و قانون به منظور حمایت از روابط خانوادگی، امکان رجوع از آن را محدود کرده است. با این حال، برای اعتبار این نوع هبه، مال باید به تصرف فرزند یا هبه‌گیرنده درآمده باشد.
قبض هبه به معنای تحویل گرفتن مال یا چیزی است که به عنوان هدیه (هبه) به شخص دیگری داده شده است. در فقه و حقوق، قبض هبه به عنوان یکی از شرایط صحت هبه محسوب می‌شود و به این معناست که گیرنده باید مال را به طور کامل در اختیار بگیرد تا هبه کامل و معتبر باشد.
برای ثبت رسمی اراضی موات، مدارک زیر مورد نیاز است:
1=درخواست کتبی ثبت و تنظیم اظهارنامه ثبتی
2=نقشه‌برداری دقیق از عرصه ملک با مختصات کامل
3=کروکی محل با ذکر موقعیت دقیق زمین
4=استعلام از هیأت‌های واگذاری و احیا اراضی
فرآیند ثبت رسمی و تملک اراضی موات نیازمند طی مراحل قانونی مشخص و ارائه مدارک خاص است. بر اساس قوانین موجود، این فرآیند باید با دقت و رعایت تمامی ضوابط انجام شود.
در واقع، امروزه درخواست احیای اراضی موات تحت عنوان واگذاری اراضی موات و با نظارت دولت انجام می‌شود. همچنین، محدودیت‌های مهمی در این زمینه وجود دارد:
1-عملیاتی مانند شخم غیرمسبوق، ریختن مصالح در زمین و حفر چاه به تنهایی عمران و احیا محسوب نمی‌شود.
2-در صورت عدم اقدام مالکین در مهلت تعیین شده برای احیا، زمین‌های موات به مالکیت دولت درمی‌آید.
3-برای مالکین فاقد مسکن، مهلت سه ساله برای احیای زمین‌های موات شهری در نظر گرفته می‌شود.
4-سقف مساحت واگذاری برای افراد فاقد مسکن با سند مالکیت، حداکثر ۱۰۰۰ متر مربع است.
برای احیای قانونی اراضی موات، سه شرط اساسی وجود دارد:
=عملیات عرفی آبادسازی: شامل زراعت، درختکاری، ساخت بنا و ایجاد راه‌های دسترسی
=قصد تملک: احیاکننده باید قصد مالک شدن داشته باشد، زیرا آباد کردن بدون قصد تملک موجب مالکیت نمی‌شود
=رعایت مقررات: احیاکننده موظف است تمامی مقررات مربوط به این موضوع را رعایت کند
علاوه بر این، تحجیر که شامل سنگ‌چینی اطراف زمین یا کندن چاه است، به تنهایی موجب مالکیت نمی‌شود و تنها حق اولویت در احیا را ایجاد می‌کند.
در صورت تشخیص موات بودن زمین، مراتب باید به مالک ابلاغ شود. علاوه بر این، اگر آدرس مالک مشخص نباشد، موضوع در دو نوبت در روزنامه‌های کثیرالانتشار آگهی می‌شود. مالکان می‌توانند اعتراض خود را به دو روش مطرح کنند:
ارائه مستقیم به دادگاه صالح
تسلیم اعتراض به هیأت هفت نفره که بلافاصله به دادگاه ارسال می‌شود.
نکته قابل توجه این است که برخلاف محدودیت زمانی برای اعتراض به تشخیص اراضی موات شهری، برای اعتراض به تشخیص اراضی موات خارج از محدوده شهری محدودیت زمانی وجود ندارد.
احیای زمین موات: شرایط و مقررات
احیای زمین موات در قانون مدنی به عنوان یکی از اسباب تملک شناخته شده است. طبق ماده ۱۴۱ قانون مدنی، احیای زمین به معنای آباد کردن اراضی موات از طریق عملیاتی است که در عرف آبادانی محسوب می‌شود.
فرآیند تشخیص شامل این مراحل است:
.نقشه‌برداری ثبتی از عرصه ملک با حضور کارشناسان متخصص
.تهیه عکس‌های هوایی و تصاویر ارتوفتو برای تعیین دقیق مختصات
.بررسی سوابق ثبتی و استعلام از اداره ثبت اسناد و املاک
