ویژگی‌های زیر باید در هر قرارداد به عنوان اجزای قرارداد وجود داشته باشد تا طرفین بتوانند بهترین نوع رابطه را با یکدیگر ایجاد کنند و در صورت بروز اختلاف، قرارداد، بهترین مدرک آنها باشد.
- شفافیت: از آن جایی که هر طرف در قرارداد انگیزه‌ها، ملاحظات و مزایای خاصی را دنبال می‌کند؛ مشخص کردن دقیق حقوق و تعهدات طرفین مسیر همکاری دو طرف را روشن‌تر می‌سازد. در کل وجود شفافیت در قرارداد به عنوان یکی از اجزای قرارداد از ایجاد سو تفاهمات و اختلافات جلوگیری می‌کند.
- قاطعیت: قاطعیت در قرارداد باعث میشود طرفین بدانند فارغ از مسیری که هر کدام دارند، دقیقاً چه نتیجه یا پیش‌آمدی در انتظارشان است. هر طرف می‌خواهد بدانند که دقیقاً چه چیزی از قرارداد به‌دست می‌آورد و در زمان ایجاد اختلاف چه مراحلی را باید طی کند مثلاً محصول را برگرداند یا خواستار بازگرداندن هزینه‌ها شود یا حتی قرارداد را فسخ کند.
- کامل بودن: یک قرارداد پاسخگوی تمام سؤالات در مورد رابطهٔ دو طرف باشد و موردی را از قلم نیاندازد چون تمام مدرک و نشانهٔ ارتباط طرفین قرارداد است پس طرفین باید تلاش کنند تا جایی که ممکن است جزئیات ارتباطشان را در بندهای مختلف قرارداد جای دهند و هنگام ایجاد اختلاف، دادگاه بتواند برای حل آن به قرارداد مراجعه کند نه به تفاسیر و اقرارهای شفاهی دو طرف.
- قابل فهم بودن قرارداد: قرارداد باید به نحوی نوشته شود که علاوه بر این که برای طرفین قابل فهم است برای قاضی نیز فهمیدن و درک آن آسان باشد. چون دادگاه بدون درک فنی و تخصص وارد حل اختلاف میشود و تنها با مراجعه به خود قرارداد و بندهای آن تصمیم گیری می‌کند. پس تا جای ممکن بهتر است در قرارداد از لغات آسان و عبارات قابل فهم استفاده شود.
- اعتماد: برای این که قرارداد بتواند کار خود را انجام دهد و طرفین برای ایجاد رابطه ریسک کنند، نیاز است که تا حدی به یکدیگر اعتماد داشته باشند. یکی از راه‌هایی که اعتماد را در قرارداد ایجاد می‌کند، نوشتن پیش‌نویس قرارداد است، طرفین با در دست داشتن پیش‌نویس قرارداد میتوانند از انگیزه‌ها و خواست‌های طرف دیگر باخبر شوند و برای اعتماد به او تصمیم خود را بگیرند.
