بر طبق قوانینی که قانون اسلامی در نظر گرفته اگر شخصی قصد مزاحمت برای دیگران داشته باشد، حتماً مجازات می شود تا افراد در نظر داشته باشند که هرگونه آزار و اذیت کوچک تا بزرگ و یا مستقیم یا غیر مستقیم ممکن است به حقوق شهروندی افراد تعرض کرده و امنیت آن ها را پایین بیاورد.
معمولاً مجازات برای مزاحمت افراد هنگامی که به واسطه دادگاه اثبات بگردد شامل ۱ ماه تا حدوداً ۱ سال می شود، البته در نظر گرفتن مدت زمان این مجازات بستگی به دادگاه و شواهد ارائه شده نیز دارد.
همین طور با در نظر گرفتن مزاحمتی که برای فرد به وجود آمده است، ممکن است حکم او انجام بگیرد. در برخی مواقع ممکن است مزاحمت او به حدی کم باشد که رفع حکم می شود و یا در برخی موارد ممکن است مزاحمت فرد مورد نظر به حدی جدی و زیاد باشد که قاضی حکم حبس بدهد.
در این‌جا منظور از رفع شدن مزاحمت این است که ممکن است در یک محل ۲ همسایه حقوق یکدیگر را رعایت نکرده و ممکن است در یک محل حقوق شخصی پایمال شده باشد و یا از طرف یکی دیگر از همسایگان به او بی‌احترامی شده باشد.
معذرت خواهی
در این مواقع ممکن است با معذرت خواهی و به دست آوردن دل فرد،رفع مزاحمت ایجاد شود و دیگر حکمی برای فرد در نظر گرفته شود. به جهت اینکه دادگاه بتواند آسیب کمتری را متوجه افراد کند اقداماتی از این قبیل را نیز انجام می دهد.
این حرکت بر اساس قانون مدنی که در ایران وجود دارد، هیچ فردی نمی‌تواند ادعایی بر این مبنی داشته باشد که به دلیل اینکه این کار را حق خود می‌داند، می‌تواند موجب مزاحمت و آزار و اذیت دیگران شود و به این جهت به حقوق دیگران و تجاوز کرده و حق آن ها را پایمال کند.
بهتر است در رابطه با اینکه مزاحمت در چه جایگاه و مکانی اتفاق افتاده است را مهم بشماریم. به دلیل اینکه در اغلب موارد مزاحمتی که برای شما ایجاد شده است و هتک حرمت شما قابل مشاهده دیگران می باشد و از این جهت افراد می‌توانند پیگیری خاصی در این زمینه کنند. به جهت اینکه این مزاحمت در ملاء عام انجام‌شده است و سبب آبروریزی نیز گشته است.
حال اگر هیچ فردی شاهد مزاحمت شما نباشد و افرادی از این مزاحمت اطلاع نداشته باشند، برای اینکه لازم می باشد افراد به دادگاه توضیحاتی را ارائه دهند، بهتر است بدانید واژه‌ای مثل ممانعت از انجام حق و به وجود آوردن مزاحمت برای دیگران بسیار با یکدیگر تفاوت دارند.
ممانعت از حق
اصولاً ممانعت از حق به این معنی می باشد که فرد مد نظر اصلاً قصد مزاحمت ندارد و برای ایجاد مزاحمت تلاش نمی‌کند، بلکه فقط خود را صاحب حق می‌داند و برای رسیدن به حق خود تلاش می‌کند به همین سبب است که با مزاحمت این موضوع فرق می کند.
اگر فردی خود را مستحق حق بداند به آن متصرف عدوانی نیز می‌گویند. به دلیل اینکه ممکن است بدون رضایت یک فرد اموال او را از دست او خارج کرده و به صورت ناحق و غیر قانونی مالک اموال او شود،ولی به وجود آوردن مزاحمت برای یک فرد سبب جدا کردن مال و اموال او نمی‌گردد و به واسطه مزاحمت‌های مکرر برای فرد ایجاد می شود.
در این مواقع برای اثبات کردن مزاحمت علت هایی را در نظر می‌گیرند که سبب به وجود آمدن مزاحمت شده باشد و در این رابطه سندی تنظیم می‌گردد که با استفاده از متن استشهاد محلی برای شکایت مزاحمت و ادعای حیثیت در نظر گرفته می شود که شاهدی نیز وجود دارند که شهادت داده‌اند فرد مورد نظر موعد آزار و اذیت و مزاحمت قرار گرفته است.
